Το ξέσπασμα ενός δασκάλου: «Δεν ακούμε πλέον τα παιδιά μας, οι φωνές τους σβήνουν πίσω απ’ τις μάσκες»

Το ξέσπασμα ενός δασκάλου: «Δεν ακούμε πλέον τα παιδιά μας, οι φωνές τους σβήνουν πίσω απ’ τις μάσκες»

Έλληνας δάσκαλος: Πρόκειται για τον δάσκαλο, Μάαριο Μάζαρη. Ο ίδιος πραγματοποίησε μία ανάρτηση στο Facebook. Το έκανε για να αναφέρει όσα πραγματοποιήθηκαν την τελευταία εβδομάδα στην τάξη του. Δηλαδή, με την επιστροφή των μαθητών στο σχολείο. Ο ίδιος έθιξε ιδιαίτερα το ζήτημα των μαθητών ανά τάξη.

Όπως τονίζει και ο Έλληνας δάσκαλος όσο και αν οι μαθητές φοράνε τη μάσκα τους και ακολουθούν κατά γράμμα τους κανόνες υγιεινής εντούτοις η ύπαρξη 20 και 25 μαθητών σε μικρές τάξεις που τα θρανία αναπόφευκτα είναι σχεδόν κολλητά το ένα στο άλλο, σαμποτάρει κάθε προσπάθεια αποφυγής συγχρωτισμού. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στο διάλειμμα. Το ίδιο στην ουρά για το κυλικείο. Αυτό, διότι τα παιδιά θέλουν να έρθουν κοντά με τους φίλους και συμμαθητές τους. Επειδή, τα παιδιά έχουν ανάγκη την επαφή και τις κοινωνικές σχέσεις.

Καταλήγοντας, ζητά από το Υπουργείο Παιδείας να επιληφθεί του ζητήματος. Να επανεξετάσει τα μέτρα πρόληψης που έχουν παρθεί στα σχολεία. Αυτό, διότι στην πράξη αποδεικνύονται μάταια. Επιπλέον, απαιτείται εκ νέου σχεδιασμός. Εκείνος θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία της χώρας.

Έλληνας δάσκαλος: Τι έγραφε αρχικά, η ανάρτησή του

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΑΛΛΑ:

-Οι μάσκες ήδη άρχισαν να προβληματίζουν. Τα παιδιά τις ανεβάζουν. Αυτές πέφτουν. Είναι αρκετές οι στιγμές που βλέπεις στα μάτια τους ένα ουφ κι ένα γιατί.

-Οι μάσκες δεν ακούγονται. Η φωνή των παιδιών σβήνει πίσω απ’ τα υφάσματα. Χρειάζεται να πουν δεύτερη και τρίτη φορά τη σκέψη τους. Κι εσύ δάσκαλε μιλάς πια δύο οκτάβες πάνω.

-οι μάσκες δεν αρκούν, πέφτει η μία, πέφτει η δεύτερη, πέφτει η τρίτη, μικροί μαθητές που καταλήγουν γρήγορα δίχως μάσκα, καθώς πέφτουν στο πάτωμα οι προμήθειες της μέρας ,

-οι μάσκες δεν αναπνέουν μέσα σε τάξεις που πυρώνει ο ήλιος, που δεν κλιματίζονται και που όλοι μαζί σκουπίζουμε ασταμάτητα τον ιδρώτα μας ,

-οι μάσκες δεν κρατάνε αποστάσεις, καθώς στην τάξη βρίσκονται 20 παιδιά και 25, με θρανία τόσο κοντά το ένα με το άλλο , πολύ απλά γιατί αυτής της χωρητικότητας είναι η αίθουσα,

-οι μάσκες δεν ασκούν παρηγοριά, όταν ακολουθούμε όλους τους κανόνες που μας δίνονται, αλλά στριμωγμένοι τόσοι πολλοί σε τόσο λίγο χώρο,

-οι μάσκες δε συστήνονται και δεν αγκαλιάζουν, όταν ανυπομονούμε να βγούμε διάλειμμα, να δούμε και να μάθουμε τα πρόσωπά μας ,

-οι μάσκες δεν κάνουν ησυχία, καθώς το μισό σχολείο κάνει διάλειμμα, όσο εμείς προσπαθούμε να κάνουμε μάθημα, και τ’ ανοιχτά παράθυρα δε βοηθούν σε τίποτα ,

Τι έγραφε στη συνέχεια η ανάρτηση του Έλληνα δασκάλου

-τα χέρια μένουν καθαρά κι ύστερα πάλι όχι, όταν μολύβια πέφτουν κάτω, γόμες και ξύστρες, όταν τα χέρια πιάνουν πόρτες, παγκάκια και χαλίκια στην αυλή,

-τα χέρια μένουν καθαρά κι ύστερα παίζουν, παιδιά που τρέχουν γιατί έχουν την ανάγκη, γελάνε γιατί έτσι είναι το ωραίο, αγγίζονται γιατί έτσι έχουν μάθει να γίνονται φίλοι ,

-τα χέρια μένουν καθαρά κι ύστερα πιάνουμε χαρτιά, κόλλες, ψαλίδια, γιατί δεν είναι όλη η μέρα μας τετράδια, έχει και χρώματα και κατασκευές, έχει και τα παιχνίδια μας ,

-τα χέρια μένουν καθαρά κι ύστερα έρχεται το διάλειμμα, γραμμή για κυλικείο, γραμμή για τουαλέτα, γραμμή και αποστάσεις που δύσκολα τηρούνται, όσο και να το πεις, όσο και να το δείξεις ,

-τα παιδιά προσπαθούν για κάτι που δεν είναι εφικτό να γίνει, το βλέπουμε εμείς οι ενήλικοι πόσο δύσκολο και μακριά από την πραγματικότητα είναι τουλάχιστον με αυτές τις συνθήκες,

-οι γονείς προσπαθούν για κάτι που κανείς δεν τους διαβεβαιώνει πειστικά και το άγχος, η αγωνία, η ανασφάλειά τους περνάει από κείνους στα παιδιά κι έρχεται και στην τάξη ,

-η ενέργεια που δίνουμε στο να προσπαθήσουμε να τηρήσουμε αυτούς τους κανόνες, μειώνει την ενέργεια που απομένει για να κάνουμε μάθημα, κι όλο αυτό δεν ξέρουμε τι ωφέλιμο θα δώσει σε απολογισμό

Έλληνας δάσκαλος: Πώς έκλεισε την ανάρτησή του

Φέτος η ευθύνη όλων μας έχει μια αυξημένη δυσκολία, δεν παύει όμως να είναι ευθύνη και να πρέπει να μοιράζεται. Περιμένουμε από το αρμόδιο υπουργείο τις απαντήσεις και τη διαβεβαίωση ότι γίνεται καθημερινά προσπάθεια οι συνθήκες αυτές να βελτιωθούν. Αλλιώς ας μας επιτρέψουν να αποφασίσουμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε την τάξη μας

Μάριος Μάζαρης

*Ακολουθούμε κανόνες και οδηγίες κατά γράμμα, αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πάψουμε να διεκδικούμε ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ για τα μικρά παιδιά πρωτίστως, αλλά και όλους όσοι «δοκιμάζονται» μέσα στα σχολεία προσπαθώντας να εφαρμόσουν το λειψό σχέδιο δράσης.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Έλληνα δασκάλου

https://www.facebook.com/marius.ad.libitum/posts/10217170783202080

[enimerotiko.gr]