Το τελευταίο πρωινό ενός δυστυχισμένου γάμου

Η μέρα έχει αρχίσει σχετικά φυσιολογικά. Ξυπνάω και πάω στην κουζίνα με τα παιδιά για να ετοιμάσουμε πρωινό. Έχει ήδη ξυπνήσει και ετοιμάζεται. Καθώς τα παιδιά έχουν αρχίσει να ξυπνούν καλύτερα, ζητάνε επίμονα να τους ετοιμάσω το γάλα και τα δημητριακά τους.

Τότε εκείνος μπαίνει στην κουζίνα » Έπλυνες τις πετσέτες; Θέλω να κάνω ένα μπάνιο». «Όχι, δεν τις έχω πλύνει» . » Τέλεια. Χρειάζομαι μια πετσέτα και δεν έχω καμία άλλη» . Τότε του δίνω μία της κουζίνας.

Γεμίζω τα μπωλ των παιδιών με γάλα και δημητριακά. Το ένα μπώλ έχει ξεχειλίσει και προσπαθώ να τα καθαρίσω. Το ένα παιδί θέλει γάλα με δημητριακά το άλλο όχι. Μπερδεύω τα δημητριακά τους και καταλήγουν σε κλάματα, τα ξαναφτιάχνω και τους τα ξαναδίνω. Ο μικρός ρίχνει τα δημητριακά στο πάτωμα, και ο σκύλος αρχίζει να τα τρώει από το χαλί. Στο άλλο τελειώνει το γάλα, πάω πίσω στην κουζίνα και τώρα κλαίνε και τα δύο.

Ο σύζυγος μου βγαίνει από το μπάνιο. » Που είναι τα ρούχα της δουλειάς μου;» » Δες στο στεγνωτήριο» του απαντώ.

Παίρνω μια πετσέτα από την κουζίνα και παράλληλα βάζω πλυντήριο. Καθαρίζω τα δημητριακά από το πάτωμα και πάω στα παιδιά καινούριο γάλα. Εκείνος εξακολουθεί να φωνάζει » Που είναι οι κάλτσες μου;» Περισσότερα δάκρυα, περισσότερες φωνές. Αυτή τη φορά όμως νιώθω τα δάκρυα να τρέχουν στα μάτια μου. Θέλω ένα λεπτό, δεν μπορεί να καταλάβει ότι χρειάζομαι μόνο ένα λεπτό;

Ξεκινάει να παραπονιέται ξανά για τις πετσέτες, τα ρούχα της δουλειάς και τις κάλτσες. Τότε ξεκινά να μιλάει για την δουλειά. Προσπαθεί να μου πεί μια ιστορία αλλά το παιδί συνεχίζει να κλαίει γιατί θέλει και άλλο γάλα. Του ζητάω να περιμένει. » Σε παρακαλώ δώσε μου ένα λεπτό να τακτοποιήσω τα παιδιά. Τότε θα μπορώ να σε παρακολουθήσω». Με κοιτάει με ένα εξοργισμένο βλέμμα. Αναστενάζει δυνατά και τότε φωνάζει «Εντάξει, ξέχνα το. Πάω στη δουλειά». Φεύγει χωρίς να κοιτάξει πίσω του.

Πάω στο δωμάτιο μου και τον παίρνω τηλέφωνο. Η κλήση πάει κατευθείαν στον τηλεφωνητή του. Προσπαθώ να τον καλέσω ξανά. Χτυπάει  μια φορά και μετά ξανά τηλεφωνητής. Σταματώ να προσπαθώ και του έστειλα «Συγνώμη γι αυτό. Τα παιδιά το πρωί γκρίνιαζαν πάρα πολύ. Προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο, οπότε κάλεσε με όταν μπορέσεις να μιλήσουμε». Δεν παίρνω καμία απάντηση οπότε του στέλνω ξανά μήνυμα. » Προσπαθώ να σε βρώ, βγαίνει ο τηλεφωνητής, ξέρω ότι αγνοείς τις κλήσεις μου». Επιτέλους βλέπω ότι έχει αρχίσει να γράφει μια απάντηση. Το μήνυμα του ήταν » Δεν θέλω να σου μιλήσω αυτή τη στιγμή. Απλά άφησε με ήσυχο, θέλω να σκεφτώ. Σταμάτα να με παίρνεις τηλέφωνο και να μου στέλνεις μηνύματα».

Η καρδιά μου σχεδόν σταματά και το στομάχι μου γίνεται κόμπος. Τι ακριβώς εννοεί; Τσαντίστηκε τόσο πολύ επειδή φρόντιζα τα παιδιά; Τι σημαίνει ότι θέλει να σκεφτεί; Έπρεπε το πρωί να φροντίσω τα παιδιά και εκείνον. Το σκέφτηκε ποτέ αυτό; Γιατί ήταν τόσο νευριασμένος; Δεν έκανα τίποτα λάθος, ή μήπως έκανα και δεν το κατάλαβα; Αρχίζω να του στέλνω μηνύματα, και να τον ρωτάω επίμονα τι εννοεί. Δεν απαντά τίποτα.

Περνάω όλη την ημέρα με παράξενα συναισθήματα. Το μυαλό μου τρέχει και το στομάχι μου χάλια. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα παραπάνω πέρα από την πρωινή μας συζήτηση.

Δεν μπορώ να βρώ τίποτα που θα μπορούσε να τον θυμώσει απέναντι μου. Δεν έχω κάνει τίποτα λάθος. Συνεχίζω να του στέλνω μηνύματα χωρίς να παίρνω απάντηση. Εκείνο το απόγευμα μερικές ώρες μετά, τα μηνύματα αρχίζουν να έρχονται ασταμάτητα. Το στομάχι μου διαλύεται όσο διαβάζω. Προσπάθησα να τα ενώσω, ο κόσμος μου είχε αρχίσει να γκρεμίζεται. Τί πάει να πει, θέλει διαζύγιο;

[divorcedmoms] [singleparent]