«Την αγαπάω αλλά δεν την θέλω πια ερωτικά, έχουμε γίνει σαν αδέρφια…»

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Ζωής Στραβοπόδη , που αναφέρεται σε μια δυστυχώς πολύ διαδεδομένη πραγματικότητα, ιδιαίτερα μέσα στο πλαίσιο του γάμου και της οικογένειας. Η ψυχική απόσταση είναι αυτή που ευθύνεται για όλα….

Όλοι ξέρουμε ή μπορούμε να φανταστούμε ότι οι ερωτικές επαφές μέσα στo πλαίσιo μιας μακροχρόνιας σχέσης, με το πέρασμα του χρόνου σταδιακά μειώνονται. Αυτό όμως που λίγοι φαίνεται να γνωρίζουν, είναι ότι οι σχέσεις χωρίς καθόλου ή με ελάχιστο σεξ είναι στις μέρες μας μια πολύ διαδεδομένη πραγματικότητα, ιδιαίτερα μέσα στο πλαίσιο του γάμου και της οικογένειας.

Φράσεις όπως «τον αγαπάω αλλά δεν τον θέλω πια ερωτικά», «έχουμε γίνει σαν αδέρφια», «πιάνω το πόδι της και είναι σαν να πιάνω το δικό μου» δίνουν και παίρνουν σε συζητήσεις μεταξύ φίλων υπονοώντας ότι όσον αφορά το σεξ κάτι δεν πάει καλά. Η αναφορά όμως στις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος – ακόμα και στο ασφαλές περιβάλλον του γραφείου ενός ψυχολόγου – συχνά απαιτεί χρόνο: «Έχουμε να κάνουμε σεξ πάνω από 2 χρόνια», «ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά», «πρέπει να έχουν περάσει πάνω από 5 χρόνια», «τα τελευταία 10 χρόνια δεν το έχουμε κάνει πάνω από 3 φορές» είναι μερικές από τις απαντήσεις που εισπράττω όταν – με την αμεσότητα που μου προσφέρει η επαγγελματική μου ιδιότητα – αποφασίσω να θέσω το καυτό ερώτημα, χωρίς περιστροφές.

Τη στιγμή της «αποκάλυψης», η συναισθηματική διακίνηση είναι συνήθως αρκετά έντονη. Δακρυσμένα μάτια, έκφραση ντροπής, ειρωνικά χαμόγελα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς σε μια κοινωνία που πλέον μιλάει τόσο ανοιχτά για το σεξ, είναι τόσο δύσκολο κάποιος να μιλήσει για την έλλειψή του. Αυτό που ακόμα και στις πιο στενές φιλικές σχέσεις μονάχα υπονοείται ή ακούγεται με μισόλογα είναι αυτό που στο γραφείο μου ακούω όλο και πιο συχνά, όλο και πιο ξεκάθαρα: Είναι πολλά τα ζευγάρια που διατηρούνται ενωμένα χωρίς να έχουν ερωτικές σχέσεις!

Κάποιοι παραδέχονται ανοιχτά ότι η σχέση τους αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και θα ήθελαν να χωρίσουν αλλά για διάφορους λόγους επιλέγουν συνειδητά να συνεχίσουν την κοινή τους πορεία, ασχέτως κόστους. Κάποιοι άλλοι εκτονώνονται με εξωσυζυγικές σχέσεις, αλλά δεν χωρίζουν, γιατί μέσω της δέσμευσης διατηρούν πράγματα που θεωρούν πολύ σημαντικά. Το «μαζί», ως γνωστόν, είναι πολύ σημαντικό (ιδιαίτερα για εμάς τους Έλληνες), με την ευρύτερη οικογένεια, τα τραπεζώματα και τις οικογενειακές διακοπές να βρίσκονται μονίμως σε πρώτο πλάνο!

Υπάρχουν όμως και ζευγάρια που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλο πρόβλημα στη σχέση τους πέρα από το σεξουαλικό. Κατά πόσο όμως μπορεί αυτό να είναι αλήθεια; Η δική μου άποψη είναι πως η απροθυμία να έχουμε ερωτικές επαφές με το σύντροφό μας αποτελεί συνήθως το σύμπτωμα κάποιων άλλων διαπροσωπικών δυσλειτουργιών. Όταν όμως για κάποιους λόγους επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε στα πιο ουσιαστικά προβλήματα ή απλά να τα αποσιωπούμε αυτά κάνουν την εμφάνισή τους μεταλλαγμένα. Αν για κάποιο λόγο δεν μιλάει το στόμα μας, θα μιλήσει το σώμα μας. Και το σώμα δεν λέει εύκολα ψέματα. Αν δεν αισθάνεσαι καλά, δεν λειτουργείς στο σεξ!

Το να επιλέγουμε να βλέπουμε το πρόβλημα εκτός του πλαισίου της υπόλοιπης σχέσης μας οδηγεί σε γενικεύσεις και στερεότυπες αντιλήψεις όπως πχ ότι «μετά τα δύο χρόνια το πάθος χάνεται», «όλοι βαριούνται το σεξ με το ίδιο άτομο». Οι γενικεύσεις και οι δικαιολογίες είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μιας και όχι μόνο μας οδηγούν σε αδιέξοδο αλλά παράλληλα χρησιμεύουν σαν παραπέτασμα πίσω από το οποίο κρύβονται οι πραγματικές δυσκολίες μας.

Η δική μου συμβουλή είναι να γίνει μια προσπάθεια εντοπισμού της ρίζα του προβλήματος. Μην αρκείστε στο να δίνετε στον εαυτό σας την στερεότυπη απάντηση ότι έχει περάσει ο καιρός και επήλθε κορεσμός και βαρεμάρα. Επίσης, έχετε υπόψη σας ότι η ρουτίνα και η βαρεμάρα δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την έλλειψη σεξ. Στην πραγματικότητα η βαρεμάρα είναι συχνά ένα ασφαλές προσωπείο πίσω από το οποίο κρύβονται απογοητεύσεις και θυμοί.

Εστιάστε στα συναισθήματά σας και μην αποπροσανατολίζεστε. Συχνά διαβάζω άρθρα, ιδιαίτερα σε γυναικεία περιοδικά, που προτρέπουν το ζευγάρι να φτιάξει ατμόσφαιρα ανάβοντας κεριά, χαμηλώνοντας τον φωτισμό, αρωματίζοντας το χώρο ή δίνοντας έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση και στο σέξυ ντύσιμο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όταν υπάρχουν βαθύτερα θέματα στη σχέση, είναι απίθανο να εξαφανιστούν κοιτάζοντας τη φωτιά στο τζάκι φορώντας ζαρτιέρες. Αυτό που στην πραγματικότητα συνήθως συμβαίνει είναι οι μέθοδοι αυτοί να αποτυγχάνουν κι εμείς να καταλήγουμε να νιώθουμε ακόμα πιο απογοητευμένοι, θυμωμένοι και άδειοι.

Μη χάνετε το χρόνο σας. Ανοίξτε τα κανάλια της επικοινωνίας, πείτε στο σύντροφό σας πώς νιώθετε για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί χωρίς να τον/την κατηγορήσετε για αυτό που συμβαίνει. Εστιάστε στις υπόλοιπες διαστάσεις της σχέσης σας. Μοιραστείτε τους προβληματισμούς και τις σκέψεις σας. Προσπαθήστε να πλησιάστε ο ένας τον άλλον ψυχικά και να κατανοήσετε ο ένας τον άλλον. Να θυμάστε ότι η σεξουαλική αποστασιοποίηση είναι αποτέλεσμα της ψυχικής απόστασης που έχει δημιουργηθεί με το σύντροφό σας και όχι το αντίστροφο!

Πηγή