Συγκλονίζει η έκθεση 12χρονου μαθητή για τον Γολγοθά της πολύτεκνης οικογένειάς του

Ένας 12χρονος μαθητής κατάφερε να μεταφέρει όλα τα συναισθήματά του σε λιγοστές γραμμές μιας έκθεσης και κατέκτησε το βραβείο στον Διαγωνισμό του Φιλανθρωπικού Οργανισμού «Θεόφιλος -Στήριξη στην πολύτεκνη και τρίτεκνη οικογένεια», με θέμα: «Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη πολύτεκνη οικογένεια στην Ελλάδα και ποιοι είναι οι αρωγοί της». 

Διαβάστε αναλυτικά ολόκληρη τη συγκινητική έκθεση του 12χρονου Βασιλείου Άγγελου Χριστοδουλάκη, μαθητή της Α’ τάξης του 3ου Γυμνασίου Άνω Λιοσίων:

«Η οικογένεια είναι δώρο λέει η μαμά μου. Μοιραζόμαστε τα νέα μας γύρω από το τραπέζι, παίζουμε. Αν ζούσαμε παλιά θα δουλεύαμε στα χωράφια και θα ζούσαμε σε δύσκολες συνθήκες. Και τώρα όμως είναι δύσκολα να είσαι μέλος πολύτεκνης οικογένειας.

Νομίζω ότι από το πολύ και τα τέκνα γίνεται ο πολύτεκνος. Αν κάποιος αγαπάει τα παιδιά κάνει πολλά και μεγαλώνουν όλα με ξερό ψωμί έτσι λέει ο παππούς μου.

Εμείς περνάμε δύσκολα. Η μαμά χωρίς δουλειά. Αν ζούσαμε στο εξωτερικό θα είμασταν φίνα γιατί εκεί δίνουν επιδόματα πολλά στους πολύτεκνους.

Η μαμά λέει πως στην Ελλάδα μας τιμωρούν όταν είμαστε πολλά παιδιά. Δεν ξέρω αν η τιμωρία μου , ήταν να φύγει ο μπαμπάς μου από το σπίτι ,γιατί δεν μας έφταναν τα λεφτά.

Μερικές φορές πεινάμε , δεν έχουμε αρκετά παιχνίδια , μας δίνουν άλλα παιδάκια. Την Πέμπτη είναι τα γενέθλιά μου και θα πάμε στο μάρκετ. Θα πάρουμε από ένα καλάθι και μπορούμε να πάρουμε τρία πράγματα ο καθένας. Μπισκότα , σοκολάτες και τέτοια. Επιτέλους θα πάρω το μεγάλο μπουκάλι μίλκο. Ο Οδυσσέας που είναι τριών , μάλλον θα γεμίσει όλο το καλάθι.

Πέρσι μας έφερναν φαγητό από την Εκκλησία. Όταν μεγαλώσω θα μαγειρεύω και εγώ για τα παιδιά που πεινάνε.

Εγώ είμαι ο δεύτερος στην οικογένεια από τέσσερα αδέλφια. Με την αδελφή μου παίζουμε ξύλο συνέχεια ,αλλά μου αρέσει που παίζουμε κρυφτό και μπάλα.

Οι φίλες της μαμάς και ειδικά η κυρία Ματίνα μας βοηθάει με φάρμακα αν θέλουμε κάποια φορά. Και μας ψωνίζει από το σούπερ μάρκετ.

Τα προβλήματα των πολύτεκνων είναι πολλά και δεν μας βοηθάει ο δήμος. Μόνο φρούτα δίνουν. Πως θα πάμε σινεμά ? Θα πληρώσουμε με τα φρούτα?

Η μαμά κλαίει γιατί δεν την πήραν στην δουλειά ,μάλλον επειδή έχει πολλά παιδιά της είπαν. Έτσι άκουσα.

Πρέπει να μην γίνει η Ελλάδα μας γεμάτοι γέρους. Καλοί είναι και αυτοί , όπως η γιαγιά και ο παππούς ,όμως οι δάσκαλοί μας λένε πως η χώρα μας δεν αυξάνεται. Αλλά και πώς να υπάρχουν πολλά παιδιά όταν δεν είναι χαρούμενα , δεν έχουν παιχνίδια και πεινάνε?

Είναι ωραίο όμως να έχεις μεγάλη οικογένεια. Δεν μου αρέσει η ησυχία και φοβάμαι το σκοτάδι, για αυτό η αδελφή μου μου κάνει το βράδυ σήματα με το φακό. Μακάρι να ήξερα πως είναι τα σήματα μορς που κάνεις με το φως. Θα έκανα στον ουρανό , να έρθουν στη γη όλα τα αστέρια να φωτίζουν τα παιδιά και να τα κάνουν να χαμογελάνε και τη μαμά.

Οι πολύτεκνες οικογένειες θέλουν βοήθεια. Δεν βοηθάει πολύ το κράτος . Πιο πολύ βοηθάνε οι άνθρωποι. Ό ένας με τον άλλον. Πιάνουν τα χέρια και στηρίζουν την ζωή μας. Άλλος λίγο ,άλλος πολύ. Είναι όμως άνθρωποι. Και αν πάψουν να υπάρχουν πολύτεκνες οικογένειες θα πάψουν και οι άνθρωποι».

Χριστοδουλάκης Βασίλειος-Άγγελος

Μαθητής Α’ γυμνασίου