Στη Γάζα αυτοκτόνησε ο Θεός

Ο Παλαιστινιακός λαός ξεκληρίζεται άδικα για τον δίκαιο του αγώνα του.

“Δεκάδες Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων και παιδιά, σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν από ισραηλινά πυρά κατά τη διάρκεια των μαζικών διαδηλώσεων που είναι σε εξέλιξη κοντά στο φράχτη της Γάζας. Ζητούμε από όλες τις πλευρές να ενεργήσουμε με τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση για να αποφευχθούν και άλλες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Το Ισραήλ πρέπει να σεβαστεί το δικαίωμα στις ειρηνικές διαδηλώσεις και την αρχή της αναλογικότητας στη χρήση βίας. (…) Η Χαμάς και εκείνοι που καθοδηγούν τις διαδηλώσεις στη Γάζα πρέπει να φροντίσουν να παραμείνουν σε ειρηνικά πλαίσια και να μην τις εκμεταλλεύονται για άλλους σκοπού.“. Φεντερίκα Μογκερίνι, επικεφαλής της διπλωματίας της Ε.Ε..

“Η Χαμάς είναι υπεύθυνη για τη βία που ξέσπασε στη Γάζα πριν από την τελετή εγκαινίων της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. Γνωρίζουμε τις πληροφορίες σχετικά με τη συνεχιζόμενη βία στη Γάζα σήμερα. Η ισραηλινή κυβέρνηση προσπάθησε να διαχειριστεί την κατάσταση χωρίς βία. Την ευθύνη για αυτούς τους τραγικούς θανάτους την έχει ξεκάθαρα η Χαμάς “. “Λευκός Οίκος”.

“Την ώρα που οι εντάσεις στο πεδίο έχουν αναζωπυρωθεί (…) η Γαλλία απευθύνει έκκληση στο σύνολο των πρωταγωνιστών να επιδείξουν υπευθυνότητα προκειμένου να προληφθεί μια νέα όξυνση.“. Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ζαν Ιβ Λεντριά.

“Καταγράφουμε με αποτροπιασμό και ιδιαίτερη ανησυχία την τραγική απώλεια δεκάδων ανθρωπίνων ζωών, παιδιών συμπεριλαμβανομένων, καθώς και τον τραυματισμό εκατοντάδων διαδηλωτών από ισραηλινά πυρά στη Λωρίδα της Γάζας. Οι περιστάσεις επιβάλλουν την επίδειξη αυτοσυγκράτησης, προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση και να μην υπάρξουν νέα θύματα. Το Ισραήλ οφείλει να σεβαστεί το δικαίωμα ειρηνικής διαμαρτυρίας και να αποφεύγει τη χρήση δυσανάλογης βίας.Από πλευράς τους, η Χαμάς και όσοι οργανώνουν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη Λωρίδα της Γάζας, οφείλουν να διασφαλίζουν τον ειρηνικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων αυτών.“. Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

Μιας λοιπόν και τα στερνά τιμούν τα πρώτα, θα μείνουμε στην όχι σαν ψέμα τοποθέτηση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, που προτιμά να καταγράψει παρά να καταγγείλει ακόμη μια σφαγή στην Παλαιστίνη, συμβουλεύοντας το Ισραήλ να “αποφύγει τη δυσανάλογη βία”, χτυπώντας φιλικά την πλάτη του σιωνιστικού κράτους, που δεν έχει σταματήσει να εγκληματεί εδώ και 70 χρόνια. “Να περιφρουρούν καλύτερα τις διαδηλώσεις τους”, οι εκδιωγμένοι Παλαιστίνιοι που πεισματικά αρνούνται να χωνέψουν ότι έγιναν πρόσφυγες για χάρη της εβραϊκής διασποράς, που έψαχνε χώμα να ριζώσει, ακόμη και αν για χρόνια καλλιεργούσε μέσα στο αίμα αθώων.

Πείτε και σε εμάς τους ανόητους κύριε Κοτζιά στα πόσα σφαγμένα μωρά, στις πόσες χήρες και στους πόσους ακρωτηριασμένους ορίζεται μια ικανοποιητική “αναλογία”; Ζούμε σήμερα μα δεν γεννηθήκαμε χθες, οπότε απαλλάσσουμε εσάς και τους όμοιους σας που ψάχνετε μα δεν βρίσκετε την αξιοπρέπεια να καταγγείλετε τον αφανισμό ενός λαού που μετατρέψατε σε δυστοπική καρικατούρα που χαροπαλεύει στη λωρίδα της Γάζας, από το να μας επαναφέρετε στην ρεαλιστική και σκληρή καθημερινότητα. Δεν θέλουμε άλλωστε να αποσπάσουμε την κυβέρνηση από την εξαιρετική συμμαχία που χτίζει κάτω από το αστέρι του Δαβίδ, που αυτιστικά ξεχνά το δικό του ξεκλήρισμα.

Ο celebrity Τραμπ, που ξέρει πολύ καλά να αγαπά την αρνητική δημοσιότητα και που η διακυβέρνηση του πλανήτη είναι γι’ αυτόν ακόμη ένα “τικ” στη λίστα με τα “θέλω” του κάτω από το “να φάω φασολάκια κάνοντας πατίνι αγκαλιά με μια σχεδόν ανήλικη που να μοιάζει στην κόρη μου”, πήρε την πιο βρεγμένη με ξερατά πρεσβεία, και την τοποθέτησε στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας την πόλη ως ενιαία και ιδιαίτερη πρωτεύουσα του Ισραήλ. Η στιγμή δεν μοιάζει τυχαία ακόμη και για έναν φρικαρισμένο τύπο που ξοδεύει τον χρόνο του στο να περνάει βερνίκι τις τρίχες του, κυνηγώντας στα τυφλά το χέρι της μάλλον γυναίκας του όταν αστράφτουν τα φλας.

Πέρασαν 70 χρόνια από τη “Νάκμπα”, την “καταστροφή” της Παλαιστίνης. Με τη συνδρομή των Βρετανών καταστράφηκαν μια για πάντα 415 παλαιστινιακά χωριά, σκοτώθηκαν πάνω από 10.000 Παλαιστίνιοι, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν. 760.00 χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν στις γύρω περιοχές και μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει ο αγώνας αφανισμού τους.

Αυτό που πρέπει να γίνει ξεκάθαρο είναι ότι οι προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας, δεν περιγράφονται αποκλειστικά μέσα από τη φτώχεια, ούτε εξαντλούνται στην αποπολιτικοποιημένη γλώσσα του ανθρωπισμού. Δεν έχουν προκύψει από μια φυσική καταστροφή, αλλά ως αποτέλεσμα σκόπιμων πολιτικών, με το Ισραήλ να έχει καταλάβει τη Γάζα ελέγχοντας την πρόσβαση της γης της, τον εναέριο χώρο και τη θάλασσα της. Το Ισραήλ, διαχειρίζεται την οικονομία της Γάζας, οπότε λύσαμε και την απορία περί φτώχειας στη Λωρίδα της ντροπής.

Ο Fadi Abu Saleh, αντιμετώπιζε λίγες εβδομάδες πριν του ισραηλινούς στρατιώτες. Σκοτώθηκε χθες από τα ισραηλινά στρατεύματα.

Προφανώς, το Ισραήλ ακουμπάει στη σαν νεκροταφείο πλάτη της Αμερικής, που τους παρέχει τον απαραίτητο εξοπλισμό, μη και κλείσει ο κύκλος αίματος. Από την άλλη, η αιγυπτιακή κυβέρνηση που απολαμβάνει την απλόχερη αμερικανική στρατιωτική βοήθεια και αντίπαλος της Χαμάς, επέβαλε τον αποκλεισμό της διέλευσης προς τη Γάζα, με λίγες εξαιρέσεις.

Η Γάζα είναι πολιτικό και όχι ανθρωπιστικό πρόβλημα. Είναι ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός, το αποικιακό πρόβλημα και προς εκεί πρέπει να κοιτάξουμε, ανάμεσα σε ανθρώπινα μέλη που μας κλείνουν τον δρόμο. Καμία διεθνή βοήθεια ή ΜΚΟ δεν μπορεί να οδηγήσει τον λαό αυτόν στην ελευθερία. Οι Παλαιστίνιοι, έχουν εγκλωβιστεί σε μια θεσμοθετημένη εξάρτηση από μια παγκόσμια “βιομηχανία βοήθειας”, με τις ενισχύσεις να συνοδεύονται από συνημμένους όρους, με αποτέλεσμα να έχει περιοριστεί δραματικά ο παλαιστινιακός πολιτικός χώρος, απαιτώντας τη συμμόρφωση με την “ειρηνευτική διαδικασία”, μια ψευδή ονομασία για τις σχέσεις των δύο λαών.

Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι μια πολιτική καταστροφή και χρήζει πολιτικής λύσης. Οι λανθασμένες λύσεις θα τοποθετούν διαρκώς έναν παραμορφωτικό καθρέφτη μπροστά στο πρόβλημα και σύντομα θα είναι αργά για οτιδήποτε.

Θα ήθελα να μπορώ να γράψω για κάθε γυναίκα, για κάθε άντρα, για όλα τα παιδιά που ανταμώνουν τον θάνατο μαχόμενοι για την αυτοδιάθεση τους. Να αναφέρομαι σε αυτούς με το μικρό τους όνομα, να γράφω λίγα λόγια για τη σύντομη το πιθανότερο ζωή τους. Θα ήθελα με κάποιον τρόπο να ξέρουν ότι χάθηκαν άδικα στον πιο δίκαιο αγώνα. Στον αγώνα για την ελευθερία…

Σεβασμό στον Παλαιστινιακό λαό. Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

[provocateur.gr]