Σε όλες τις μανάδες «λαμόγια»: Θα θέλατε να σας αφαιρέσουν την επιμέλεια και να’ στε στην θέση του πατέρα;

Είμαι αναγνώστης σας και με αφορμή το άρθρο «Από ποιά ηλικία μπορεί το παιδί να διανυκτερεύει μακριά μου» θέλω να πω ότι ντροπη και μόνο ντροπή μπορώ να αισθανθώ από τα σχόλια που διαβάζω, των «καλών» μανάδων που ενδιαφέρονται για το «καλύτερο» του παιδιού τους… Υποκρισία μέχρι τα μπούνια…

Μία χαρά τα λέει η ψυχολόγος  Γιούλη Μπαλικου και ας χαλάει την σούπα της «βιοκοινωνικης υπεροχής» της μαμάς. Καλά τα λέει ότι ψάχνετε άλλοθι στην ψυχολογία για την ψυχολογία του παιδιού,τάχα…  Τα σκατωσατε, ζευγάρια με τις επιλογές σας και την ανωριμοτητα σας, διαλύοντας την οικογένεια των παιδιών σας, και τώρα τί;

Αφήστε τις παπαριές στην άκρη ότι το παιδί στην αρχή μέχρι 1,2,4 ετών έχει περισσότερο ανάγκη την μάνα επειδή δεν ισχύει. Το παιδί χρειάζεται εξ αρχής και τους δύο γονείς. Αυτό προστάζει η φύση. Και μάλιστα όταν υφίσταται ζευγάρι, στην βρεφική ηλικία, περισσότερο η μάνα φροντίζει και χρειάζεται. Αλλά αν το ζευγάρι τα κάνει σκατά σαν τα μουτρα του και χωρίσει, τότε παρά ποτέ χρειάζεται και τους δύο γονείς εξίσου, από την πρώτη ημέρα του χωρισμού. Ακόμη και στην βρεφική ηλικία. Ακόμη και αν θηλάζει το μωρό (άσε που για να βρεις μάνα σήμερα να θηλάσει μέχρι το πρώτο έστω εξάμηνο είναι σαν να ψάχνεις ψύλλο στ’αχυρα..).

Ακόμη και τότε η παρουσία του δεύτερου γονέα-πατερα είναι απείρως πιο σημαντική από τον θηλασμό.  Και για να σας γίνει ξεκάθαρο, επειδή δεν θέλετε να καταλάβετε. Ρε ξέρετε τι θα πει πατέρας; Δεν είχατε πατέρα της προκοπής; Φυσικά και είχατε και έχετε… Σε ποιον τρέξατε αμέσως μετά τον χωρισμό…

Σας σιχαθηκα.. Προσπαθείτε να κρυφτειτε πισω από το δαχτυλακι σας, και να καλύψετε ανασφάλεια, κομπλεξισμο, φόβο, κακία και εκδίκηση, επιβαρύνοντας καταστροφικα πιο πολύ από όλους το παιδί σας, ψάχνοντας άλλοθι παντου. Το παιδί του άντρα σας παιδί σας είναι. Μηδειες…  Δεν είναι ιδιοκτησία σας το παιδί σας. Ούτε είναι μονογονεϊκο. Ασχετα που εσεις προσπαθείτε να το κάνετε, αφαιρώντας την επιμέλεια από κατάλληλο πατέρα που εσείς επιλέξατε, ακρωτηριάζοντάς τον γονεικα.

Και μετά κλαιγεστε ως δήθεν μονογονεις και συνήθως μπαίνετε ( ή δεν έχετε βγεί ποτέ…) στο παντελόνι και το φουστάνι της μάνας και του πατέρα σας (συνήθως). Ρε λαμόγια, θα θέλατε να σας αφαιρέσουν την επιμέλεια και να’ στε στην θεση του πατέρα, και μετά να χορεύετε όπως σας χτυπάει παλαμάκια;

Απευθύνομαι σε όλους εσάς, γονείς και εν δυνάμει γονείς και σας προκαλώ, σας παρακαλώ να σκεφτείτε πώς θα νιώθατε αν σας χώριζαν βίαια παρά την θέλησή σας από τα παιδιά ή τους γονείς σας, όταν ήσασταν παιδιά; Τί θα προτιμούσατε περισσότερο; Να έχετε εναλλασσόμενη κατοικία ή να σας λείπει ο ένας ο γονιός; Γιατί είναι πιο σημαντικός ο σταθερός τόπος διαμονής; Γιατί τότε τα ντουβάρια δεν βοηθούν το παιδί μου να μην στεναχωριέται;

Ακούτε; Μιλάω σε όλους σας: Στα παιδιά δεν λείπει μια σταθερή χέστρα να χέζουν… Οι γονείς τους λείπουν! Το βροντοφωνάζουν με όλους τους τρόπους.. Ακούστε τα επιτέλους.

Θωμάς

Πηγή: singleparent.gr