Σχολικές ποδιές. Η μάχη των τιμών και των σχεδίων μέχρι την κατάργησή της το 1982

Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982 ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Λευτέρης Βερυβάκης αποφάσισε την κατάργηση της υποχρεωτικής χρήσης της σχολικής ποδιάς.

Οι μαθητές υποδέχτηκαν τα νέα με χαρά, αφού οι πιο πολλοί ισχυρίζονταν πως η σχολική ενδυμασία τους καταπίεζε.

Ειδικά τα κορίτσια απαλλάχτηκαν από τη μπλε ποδιά με τον άσπρο γιακά και τα άσπρα καλτσάκια που τις περιόριζε. Τα αγόρια έπρεπε και αυτά να φορούν ποδιές, αλλά οι εκπαιδευτικοί ήταν απόλυτα χαλαροί μαζί τους και πρακτικά, το μέτρο ίσχυε μόνο για τις κοπέλες.

Τα κορίτσια, με την κατάργηση της ποδιάς, βρήκαν ευκαιρία να φορέσουν λίγο πιο κοντές φούστες και το μέχρι τότε απαγορευμένο καλσόν.

Οι αντιδράσεις για την κατάργηση της ποδιάς

Οι πιο προοδευτικοί συμφώνησαν με το μέτρο του υπουργού, γιατί πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδισε την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα.

Αντιθέτως, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν πως με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, ιδίως των κοριτσιών.
Τον πρώτο καιρό δεν έβγαλαν όλοι οι μαθητές την ποδιά και συνέχισαν να τη φορούν. Ίσως και από συνήθεια…
Έτσι, σε πολλές φωτογραφίες του 1982-3 το ντύσιμο των μαθητών είναι «ανάμεικτο».

Αυτοί οι οποίοι σίγουρα δεν χάρηκαν με την κατάργηση της ποδιάς ήταν οι έμποροι, οι ιδιοκτήτες καταστημάτων και οι σχεδιαστές οι οποίοι επιμελούνταν τα νέα σχέδια της ποδιάς.
Κάθε χρόνο λίγο πριν από το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς γονείς και μαθητές έσπευδαν στα πολυκαταστήματα του κέντρου της Αθήνας, Μινιόν, Αφοί Λαμπρόπουλοι, Δραγώνας, προκειμένου να αγοράσουν νέες σχολικές ενδυμασίες.

Οι τιμές της σχολικής ποδιάς

Οι τιμές των νέων σχεδίων αποτελούσαν θέμα στις εφημερίδες.
Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» διαβάζουμε τις τιμές για τις ποδιές, από το νηπιαγωγείο μέχρι το γυμνάσιο.
Η διαφορά από τις απλές, που μπορούσε να βρει κανείς ακόμα και σε βιοτεχνίες,
ως τις «μοντέρνες» ποδιές του Τσεκλένη, ήταν τεράστια.

Πολλοί θυμούνται τα χρόνια τα οποία φορούσαν τη σχολική τους ποδιά με νοσταλγία. Η αλήθεια είναι πως το μέτρο καταργήθηκε χωρίς αντιδράσεις. Εξάλλου δεν είχε κανένα ουσιαστικό συμβολισμό και η εποχή σήκωνε πολλές «αλλαγές».