Ποτέ μη θεωρείς τη γυναίκα σου δεδομένη – Δεν είναι

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να θεωρούν μια γυναίκα, δεδομένη… Πως θα είναι πάντα εκεί, να περιμένει, να ανέχεται να κάνει να προσπαθεί.

Να της φέρεσαι σαν κομοδίνο που το προσπερνάς, ακουμπάς κανα σώβρακο επάνω, που βαριέσαι και να το ξεσκονίσεις γιατί βαριέσαι και που το βλέπεις.

Αν φίλε μου όμως ήταν το κομοδίνο σου, τότε δεν θα υπήρχε θέμα γιατί τα κομοδίνα ούτε σκέφτονται ούτε μιλάνε ούτε πληγώνονται, ούτε πονάνε.

Τα κομοδίνα δεν αναστενάζουν κάθε φορά που σκέφτονται τί ωραία τω καιρώ εκείνω. Τα κομοδίνα τις νύχτες δεν κλαίνε, δεν θυμώνουν, δεν κρατάνε μούτρα, δεν δίνουν όλο τους το είναι για να σε συνεφέρουν.

Και οκ είναι άκρως φυσιολογικό να το βαρέθηκες το κομοδίνο, να μην σου ταιριάζει, να μην το θέλεις άλλο , βρε αδερφέ. Να ονειρεύεσαι ένα νέο που σου γυάλισε, δεν σε κρίνω, δεν θα σου πω πως αυτό πήρες και χώνεψέ το.

Αλλά μην το κρατάς στην αποθήκη σκονισμένο, μην το κλωτσάς, μην το βλασφημάς κάθε φορά που το βλέπεις, δεν σου φταίει αυτό.

Μια φίλη έγραψε πρόσφατα πως με τα παιδιά πρέπει οι γυναίκες να προσπαθούν, πρέπει να τα κάνουν όλα, να παλεύουν να κρατήσουν το σπίτι τους και τον Αγά χαρούμενο και σε απόλυτο ενδιαφέρον.

Θύμωσα, δεν μπορώ ρε. Δεν μπορώ να δεχτώ πως μόνο οι γυναίκες πρέπει να παλεύουν, να προσπαθούν, να τα κάνουν όλα για να μην βαρεθεί, να μην ξενοκοιτάξει. Για να μην καταντήσουν να γίνουν κομοδίνα σκονισμένα που κλαίνε βουβά τις νύχτες.

It takes two to tango ποτέ μην τα περιμένεις όλα από τους άλλους και όταν θέλεις κάτι, κυνήγησέ το. Αυτά έχω μάθει στη ζωή μου. Όταν περιμένεις τα πάντα από τους άλλους, κάποια στιγμή μένεις με άδεια χέρια.

Μετά τα παιδιά, τα πράγματα γίνονται ζόρικα, υπάρχουν φάσεις και καταστάσεις που κανένας δεν σε έχει προετοιμάσει.

Ζουν οι γυναίκες τόσο μεγάλες αλλαγές, σωματικά συναισθηματικά ορμονικά, ψυχολογικά που θέλει εσένα εκεί, θέλει πολλά κιλά μαγκιάς φίλε μου για να τα καταφέρεις. Δεν έχει αποτύχει εκείνη να σε κρατήσει, αλλά εσύ.

Ναι η γυναίκα πέφτει με τα μούτρα στα παιδιά αλλά για θυμήσου φίλε μου, η μανούλα σου το ίδιο δεν έκανε; Εσύ τί έχεις κάνει για να της πάρεις τα μυαλά; Γιατί δεν απολαμβάνεις το ίδιο την πατρότητα; Γιατί ξαφνικά σκέφτεσαι τί καλά που ήταν πρίν τις κραιπάλες, τα ξενύχτια και ό,τι άλλο μπορεί να σου έχει λείψει.

Γιατί δεν σκέφτεσαι πως και το κομοδίνο είχε ζωή πρίν από εσένα, γιατί δεν πάει το μυαλό σου πόσες πολλές θυσίες έχει κάνει αυτό το ρημάδι το κομοδίνο για να σου χαρίσει το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου; Τί νομίζεις, πως το κομοδίνο δεν έχει θέλω; Πόσο, μα πόσο λάθος είσαι…

Κάποια στιγμή το κομοδίνο θα αρχίσει να μιλάει και όταν εσύ δεν θα ακούς, το κομοδίνο θα βγάλει πόδια.

Τί; Δεν βγάζουν πόδια τα κομοδίνα;

Ξύπνα καλέ μου, δεν είναι κομοδίνο η γυναίκα δίπλα σου!