Πόσο ξεφτιλίζεσαι στο Facebook;

Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Κάπου, κάπως, κάποτε έχεις κι εσύ υποπέσει σε κάποιο από τα κάτωθι «ατοπήματα». Ίσως να μην τα έχεις σκεφτεί ή αξιολογήσει ως τέτοια λόγω των μηχανισμών άμυνας του ανθρώπου αλλά, μεταξύ μας τώρα, νιώθεις περήφανος που τα έκανες;

-Η γκόμενα που ανεβάζει φωτογραφίες της με τα βυζιά (σχεδόν) έξω

Ας υποθέσουμε ότι δεν σου φάνηκε περίεργο όταν μια μέρα είδες να σου κάνει αίτημα φιλίας η «JessicaSex25» από το Οχάιο. Ας υποθέσουμε ότι δεν παραξενεύτηκες όταν –αφότου έκανες «αποδοχή»- μπήκες στο προφίλ της και είδες μία φωτογραφία προφίλ με κάτι κακοκαδραρισμένα βυζιά και 3-4 ακόμα ποστς με παρόμοιες πόζες σε όλες τις τσουλο-στάσεις που μπορείς να φανταστείς.

Άντε, ας πούμε ότι το προηγούμενο δεν σου έχει τύχει. Μήπως, όμως, δεν σου έχει τύχει να γίνεις «φίλος» με την αντίστοιχη «Νικόλ19 από Παγκράτι» και να μπαίνεις να σχολιάζεις κάτω από φωτογραφίες με βυζιά και κείμενο τύπου «βαριέμααιαιαιαι μόνη μου!!! Θα ήθελα μια κρύα καφεδάρα!!!» γράφοντας γλυκανάλατες αηδίες τύπου «καλησπέρα μωράκι, έχεις τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει! Πάμε όποτες θες για φρεντάκι!» ή, ακόμα χειρότερα, χυδαιότητες τύπου «manara m, ti kanonia einai afta! Thelo na ta glipso pio poli ki apo ekeino to xylaki tis Algida me tin dipli sokolata…». Τόσο γλίτσας είσαι, τόσο απελπισμένος ή πιστεύεις ότι βρήκες τόσο εύκολα τσάμπα νυφοπάζαρο και θα «κεράσεις»;

-Οι κλεψιμέικες ατάκες

Βλέπεις εύστοχη ατάκα, σχόλιο, κείμενο, π.χ. από «Stickers for the masses», απο τουίτερ, meme ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Δεν κάνεις όμως share. Την κλέβεις ξερά, την βάζεις στο προφίλ σου ως δικό σου ποστ και περιμένεις likes και σχόλια, ελπίζοντας ότι οι «φίλοι» σου είτε δεν θα έχουν δει το ορίτζιναλ ή, κι αν το έχουν δει, θα κάνουν ότι δεν το πρόσεξαν και θα αποθέωσουν την ευστροφία και την πρωτοτυπία σου. Θλιβερέ τύπε.

-Ασυγκράτητος φασίστας ή συνωμοσιολόγος ή και τα δύο

Βάζεις σημαίες φόρα παρτίδα, γράφεις «έσσεται ήμαρ», «μια μέρα θα ξαναπάρουμε την Πόλη» και τέτοια ή ποστάρεις back to back Λιακόπουλο, Βελόπουλο, Χίο και πρωτοσέλιδα «Ελεύθερης Ώρας». Ή όλα αυτά μαζί καμιά φορά. Ok, με γεια σου με χαρά σου μέχρι εκεί. Πως, όμως, και γιατί τυχαίνει και έχεις την (τακτικότατη) παρόρμηση να νιώθεις την ανάγκη να κοινωνήσεις  τα «πιστεύω» σου και σε άλλους; Γιατί μπλέκεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουν με «ιερό σκοπό» να βρεις ανθρώπους που συμφωνούν μαζί σου ή –ακόμα χειρότερα- να τσακωθείς ή/και να βρίσεις όσους δεν συμφωνούν μ’ εσένα; Σου έχει περάσει απο το μυαλό ότι κάποιοι δεν σε έχουν κάνει ακόμα block επειδή σε λυπούνται ή επειδή απλώς σπάνε πλάκα μαζί σου; Θα μείνεις μόνος έτσι όπως πας, και ποιον θα έχεις να λες για τον «πολέμαρχο» μετά, ε;

-Μηδενική αίσθηση χιούμορ

Απλό, σαφές, κατανοητό. Πολλοί δεν το έχουν, ουδείς εξ’ αυτών όμως το γνωρίζει ή το παραδέχεται. Αποτέλεσμα; Είτε αδέξιες και παντελώς αποτυχημένες προσπάθειες να κάνεις χιούμορ σε δικό σου ποστ ή σε χώρο σχολίων που «δεν σε παίρνει» ή –το κωμικότερο- να σχολιάζεις τα πάντα με σοβαροφάνεια και δημόσια απαίτηση για σοβαρότητα από τους συν-σχολιαστές σου. Παράτα το. Χθες.

-Να λες το δικο σου σε άσχετα ποστς, ελπίζοντας σε ζητιανολάικ

«Πολύ εύστοχο το θέμα που έθιξες, Γιάννη μου, για την ατολμία της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό. Εγώ θέλω να ξεφύγω λίγο από την συγκεκριμένη ανάρτηση και να πω ότι Φίλης και Πάγκαλος έχουν τόσο λίπος στο μυαλό που δεν μπορούν να σκεφτούν καθαρά και λένε όλο βλακείες». Σχόλια που κατά βάσιν γίνονται από εκνευριστικούς, ετερόφωτους likers σε χώρο σχολίων ανθρώπων που εκτιμούν και –κατά κανόνα- έχουν πολλαπλάσιους «ακολούθους», με προφανή στόχο να οικειοποιηθούν εξ’ αντανακλάσεως μια καλή κουβέντα. Αξιοθρήνητοι.

Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης

Πηγή