Παύλος Σιδηρόπουλος: «Να μ’ αγαπάς. Όσο μπορείς να μ’ αγαπάς»

Είναι ο «πρίγκιπας», ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα της ελληνικής ροκ σκηνής. Ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής Παύλος Σιδηρόπουλος, παρόλο που έζησε μόλις μέχρι την ηλικία των 42 ετών, άφησε πίσω του αξιοσημείωτη μουσική κληρονομιά με αντοχή στο χρόνο και επιρροή στους νέους καλλιτέχνες.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Ως παιδί, δεν σπούδασε μουσική – παρόλο που το ταλέντο του είχε φανεί από πολύ νωρίς – διότι δεν το θέλησε ο πατέρας του. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να ακούει κυρίως ροκ εντ ρολ.

Η μουσική του πορεία ξεκίνησε το 1970 στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδαζε μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί, γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιούργησαν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Στη συνέχεια, κατέβηκαν στην Αθήνα και μέσα στη διετία 1970-71 ηχογράφησαν για τη δισκογραφική εταιρεία Lyra τον πρώτο τους μικρό δίσκο 45 στροφών, με τα τραγούδια «Ξέσπασμα» και «Ο κόσμος τους». Επιπλέον, συμμετείχαν στη ζωντανή ηχογράφηση «Ζωντανοί στο Κύτταρο» με τα κομμάτια τους «Απογοήτευση» και «Ο γέρο-Μαθιός».

_{«Στην Κ.»}

Το 1972 ενσωματώθηκαν στη ροκ μπάντα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας ήταν ένας δίσκος που, μεταξύ άλλων, περιλάμβανε το γνωστό τραγούδι «Ο Ντάμης ο ληστής», το οποίο, εξαιτίας του φόβου της λογοκρισίας, μετονομάστηκε σε «Ο Ντάμης ο Σκληρός».

Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύθηκε και τα «Μπουρμπούλια» ακολούθησαν τον Διονύση Σαββόπουλο.

Από το 1974 έως το 1976, ο Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Μετά τις πρώτες πρόβες, ο ίδιος είχε αναφέρει: «O Μαρκόπουλος σχεδόν απαγόρεψε στον οποιονδήποτε φίλο του να με πλησιάσει. Με σύστηνε πάντα με χαμόγελο ως “ο ροκ επικίνδυνος τρόπος ζωής”, αλλά φαίνεται ότι ασκούσα κάποια έλξη πάνω του γι’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο ζωής». Συμμετείχε ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του Μαρκόπουλου: «Θεσσαλικός κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Βρείτε την δισκογραφία του εδώ

Στο μεταξύ, αρνήθηκε να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Σχετικά με αυτό, είχε πει: «Την άνοιξη του 1976 με ενάμιση μήνα Τρίπολη, είκοσι μέρες 401 και τέσσερα ηλεκτροσόκ, πήρα τρελόχαρτο”.

Στα τέλη του 1977, δημιούργησε, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο επιτυχημένους  δίσκους της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Ωστόσο, και αυτό το συγκρότημα διαλύθηκε, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Το 1979, δημιούργησε το σχήμα «Εταιρεία Καλλιτεχνών».Έπαιζαν ροκ εντ ρολ της δεκαετίας 1955-1965, αλλά και δικά τους κομμάτια, τα οποία, αν και σχεδίαζαν να δισκογραφήσουν, αυτό δεν έγινε ποτέ.

Την ίδια περίοδο, ο Σιδηρόπουλος έκανε και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ  ερμήνευσε και τα τραγούδια της ταινίας, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα πολύ γνωστά “Να μ’ αγαπάς” και “Κάποτε θα ‘ρθουν”.  Σε συνέντευξή του, είχε αναφέρει σχετικά: «Μια μέρα,  με πήρε τηλέφωνο ο Αντρέας και μου είπε:  “Έχω γράψει ένα έργο για πάρτη σου, μοιάζει πολύ με τη ζωή σου.” Η αλήθεια είναι ότι εγώ το βρήκα λίγο μελό. Ο Αντρέας μου επεσήμανε ότι στην πορεία θα  το άλλαζε και θα το έκανε πιο πειστικό και ανθρώπινο, αλλά τελικά δεν το έκανε. Ομολογώ ότι συμμετείχα στην ταινία με μαύρη καρδιά».

_{Σκηνή απο την ταινία «Ο ασυμβίβαστος»}

Στη συνέχεια, έπαιξε στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός, περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1.

Η διαρκής αλλαγή συνεργατών στη μουσική σταμάτησε το 1980. Ο Σιδηρόπουλος κατέληξε σ’ ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», και, με μικρές αλλαγές, έπαιξε μαζί τους μέχρι το τέλος.

Το 1982 κυκλοφόρησαν το δίσκο «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφόρησαν σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ», που ήταν ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».