Παναγία, η «βρυσομάνα» για τους κουρασμένους

Παναγία, η «βρυσομάνα» για τους κουρασμένους

Η Παναγία “έρχεται ως «βρυσομάνα» για τους κουρασμένους στρατοκόπους, που σέρνουν τα βήματά τους μέσα στο λιοπύρι της ζωής και στον καύσωνα της καθημερινής βιοπάλης”…

αναφέρει στο μήνυμά του ενόψει της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

Παναγία: η ανάσταση τής ζωής μας

Μέσα στήν καρδιά τού καλοκαιριού, στούς πολλούς καί ποικίλους καύσωνες καί περιπέτειες τής ζωής, τούς πόνους, τίς απογοητεύσεις, τίς θλίψεις καί τίς αγωνίες τού καθ ημέραν βίου, έρχεται καί πάλι η γλυκιά καί ολόφωτη μορφή τής Παναγίας Μητέρας μας νά μάς δροσίζει πνευματικά, νά μάς αναψύξει καρδιακά καί νά μάς παρηγορήσει, ενισχύσει, στηρίξει, ανακουφίσει καί αγκαλιάσει Μητρικά.

Έρχεται ως «δρόσος αερμών», ως «πηγή τής ζωής», ως «εύδιος λιμήν», ως «παντοχαρά», ως «ψυχοσώτρια», ως ως Αλήθεια, χιλιάδες τά προσωνύμια πού η ευλάβεια τού λαού μας έχει προσδώσει εις τήν Θεοτόκο Μαρία!

Έρχεται, λοιπόν, καί πάλι μέσα σέ αυτή τήν ατμόσφαιρα τής πνευματικής χαρμοσύνης, νά αναστήσει τίς ελπίδες μας, νά ζωντανέψει τά όνειρά μας, νά αναθερμάνει τήν πίστη μας, νά λιώσει τούς πάγους απ τούς χειμώνες τής μοναξιάς καί ερημιάς μας.

Έρχεται ως «βρυσομάνα» γιά τούς κουρασμένους στρατοκόπους, πού σέρνουν τά βήματά τους μέσα στό λιοπύρι τής ζωής καί στόν καύσωνα τής καθημερινής βιοπάλης.

Σέ αυτό, λοιπόν, τό αντάμωμα μέ τόν χρόνο, βρεθήκαμε ξανά όλοι μας, γιά νά συναντήσουμε μαζί του τήν Παναγία μας! Γιά νά μπορέσουμε μέσα από τό αντάμωμα αυτό νά ζήσουμε ξανά τό θαύμα στήν ζωή μας. Τό θαύμα τής παρουσίας τής Παναγίας μας.

Διερωτώμαι όμως, αδελφοί μου: Πόσο πραγματικά νιώθουμε τήν ανάγκη αυτής τής συνάντησης; Πόσο ποθούμε καί πόσο πιστεύουμε σ αυτό τό αντάμωμα;

Μήπως παρασυρμένοι από τό ολισθηρό πνεύμα τών καιρών μας καί τήν «ορθολογιστική κουλτούρα» πού έντονα προβάλλεται καί ολοένα μάς εγκλωβίζει, μήπως τελικά ο «ψυχικός τάραχος» καί η «αθυμία τής ζάλης», όπως σημειώνει ο ιερός υμνωδός στόν Παρακλητικό Κανόνα τών ημερών, μήπως όλα αυτά καί άλλα πολλά, γίνονται αιτία στέρησης τής Μητρικής χαράς καί αγκαλιάς τής Παναγίας μας;

Όχι φυσικά διότι Εκείνη μάς εγκατέλειψε, αλλά γιατί εμείς, πεισματικά καί επίμονα, αρνούμεθα καί αμφισβητούμε τήν ολόφωτη καί γλυκιά παρουσία Της;

Δείτε, αδελφοί μου, τόν κόσμο πού μάς περιβάλλει. Δείτε τά πρότυπα πού δημιουργήσαμε γιά εμάς καί τά παιδιά μας. Δείτε τίς επιλογές καί τίς προτεραιότητες τής ζωής μας, τίς θέσεις καί τά πιστεύω μας. Δείτε τούς εγκλωβισμούς καί τίς αγκυλώσεις μας.

Τά αδιέξοδα καί τά ναυάγια. Δείτε τί κόσμο παραδίδουμε στίς επερχόμενες γενεές. Ένα κόσμο πού δέν διστάσαμε τήν αρετή, τήν καθαρότητα, τήν εγκράτεια καί τήν αγνότητα νά υποκαταστήσουμε μέ τά «φεστιβάλ υπερηφάνειας» καί μέ «πολύχρωμα σχολεία».

Ένα κόσμο πού τά ιερά καί τά όσια, τά σύμβολα τού Γένους καί τής Φυλής μας τά πρωτοτόκια, τά διαπομπεύσαμε καί τά ξεπουλήσαμε, δηλώνοντας έτσι τήν δήθεν προοδευτικότητα καί ανεκτικότητά μας. Ένα κόσμο πού κυριαρχεί «τό βόλεμα», «οι υμέτεροι», «εμείς καί οι άλλοι», «η ένοχη σιωπή», «τό άφημα στά κατώτερα ένστικτα καί τίς επιθυμίες μας».

Ένα κόσμο, δηλαδή, πού φτώχυνε πολύ τήν ζωή μας, πού κόντυνε τό ύψος μας, πού μυρίζει περισσότερο θάνατο καί λιγότερο ζωή.

Γιά τούτο λοιπόν, αδελφοί μου, τήν μεγάλη καί πανευφρόσυνη αυτή ημέρα καί εορτή τής Παναγίας μας είναι αναγκαιότερο από ποτέ νά κατανοήσουμε αυτό πού τόσο εύστοχα σημειώνει σύγχρονος θεολόγος.

Ότι δηλαδή ο λαός μας θά χαθεί, όχι όταν τού λείψουν οι ιδεολογίες, γιατί αυτές αλληλοχτυπιούνται, αλληλοαναιρούνται καί αλληλο-καταστρέφονται, αλλά όταν τού λείψει ο Λόγος τού Θεού, όταν τού λείψει καί στερηθεί τήν γλυκιά μορφή τής Παναγίας μας. Η Παναγία είναι εκείνη πού μπορεί νά μάς ελευθερώσει από τίς πλάνες καί τίς αιχμαλωσίες μας, από τόν «ψυχικό τάραχο» καί τής «αθυμίας τήν ζάλη».

Η Παναγία, ως «αυγή μυστικής ημέρας», θά μάς χαρίσει τό πέρασμα στήν αγέραστη ζωή τής αιωνιότητας, διέξοδο στά πολλά καί κραυγαλέα αλύτρωτα αδιέξοδά μας, χαρά στόν πόνο μας, ελπίδα στήν απελπισία μας, λύτρωση στήν αιχμαλωσία μας, ηλιαχτίδα στούς χειμώνες μας. Σέ Εκείνην, λοιπόν, άς εμπιστευτούμε τή ζωή μας, άς εναποθέσουμε τίς ελπίδες μας.

«Παναγία μου»! άς είναι η κραυγή τής ψυχής καί τής ζωής μας. Γιά εμάς καί τά παιδιά μας, τόν τόπο καί τήν Πατρίδα μας, τόν κόσμο όλο!

Παναγιοσκέπαστα τά έτη τής ζωής μας, Θεοτοκοφρούρητα καί ευλογημένα. Δύναμη καί χάρη από τήν χάρη καί τή δύναμή Της.

Πηγή : ieramonopatia.gr