Όταν ο χρόνος πάγωσε στη μοναδική “πόλη-φάντασμα” στον κόσμo

Ημέρες του Πάσχα στην πράσινη γραμμή της Αμμοχώστου, κατά μήκος της νεκρής ζώνης, μέρες που είναι – της λειτουργίας του Επιταφίου στον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό-πρώτη φορά μετά από 58 χρόνια-, των προτάσεων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, του «δρόμου της λύσης που περνάει μέσα από την Αμμόχωστο», της επανέναρξης των συνομιλιών, της πόλης που-αν δοθεί-στους ελληνοκυπρίους θα γκρεμιστεί και θα ξανακτιστεί από την αρχή ως «πόλη-υπόδειγμα» για τα παγκόσμια οικολογικά και πολεοδομικά πρότυπα…

Περπατάμε και τα δάχτυλά μας αφήνουν αποτύπωμα στους κόκκους το σχήμα των πελμάτων μας. «Να χωθείς μέσα στην άμμο, να πατάς το πόδι σου και να βουλιάζει βαθιά, ως τα έγκατα, εκεί που πιάνει νερό-όχι μάναμου, τέτοια πόλη δεν θα ξαναδείς».

Μου εξηγεί: «Εδώ, αυτό με τις μισογκρεμισμένες καμάρες, είναι το “King George” το ξενοδοχείο, πιο κάτω το “Aspelia”, αυτό που ανακαινίστηκε είναι το “Κωνστάντια”-εκάμαν το “Palm Beach” τώρα κι είναι το τελευταίο που συναντάς πριν από τη γραμμή.

Άμα βάλεις το μάτι σου μέσα που τα συρματομπλέγματα, θα δεις και το “Hotel Marianna”-δες το!-τα παραπάνω κτήρια δαμέ ήταν της αρχιεπισκοπής-μεγάλη η περιουσία της εκκλησίας στην πόλη, εγίνετουν δουλειά, αλλά τι να το κάμεις; Εγεριμώσαν όλα τώρα. Πίσω από τα μεγάλα ξενοδοχεία φαίνεται και η εκκλησία της Αγίας Τριάδας-ο τρούλος, τα δέντρα στο προαύλιο… Μέσα στη θάλασσα-κοίτα δεξιά σου, από εκεί, προς τους βράχους-είναι η περιοχή “γλώσσα”, έχει απότομο βάθος και μοιάζει σαν να σε καταπίνει μονομιάς, μ’ ένα χραπ-σαν κήτος κάμνει. Θωρείς τον βράχο που εξέχει μέσα, κοντά στα μικρά κύματα; Αυτή ήταν η “καμήλα”. Όποιος 17χρονος εκατάφερνε να φτάσει ως εκεί, επήγαινε να πει ότι έγινε πια άντρας, ότι εμεγάλωσε, ότι επέρασεν του η εφηβεία. Εγώ εγελούσα τους. Έβαζα τον καλαδερφό μου, δυο μέτρα γίγαντας εκείνος, με κάτι μπράτσα να, έχωνε το κεφάλι του στη θάλασσα μέσα και με πήγαινε κατευθείαν εκεί…

Όχι μάνα μου, τέτοια πόλη ποτέ, ποτέ δεν θα ξαναγεννηθεί… Μα, να γίνει “πόλη φάντασμα” η πιο κοσμοπολίτικη πόλη της Κύπρου;». «Θα είναι η πρώτη που θα δοθεί αν ξεκινήσουν ξανά οι συνομιλίες, θα είναι η ζητούμενη κίνηση καλής θέλησης, θα γκρεμιστούν τα παλιά κτήρια και θα ξαναχτιστεί από την αρχή-όλοι λένε ότι, αυτή τη φορά, είμαστε κοντά στο να συμβεί. Κι είναι η μόνη πόλη στην κόσμο που, μετά από 40 χρόνια απόλυτης ερήμωσης, θα φτιαχτεί απ’ το μηδέν-θα ‘ναι το πρώτο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, θα γίνει πλούσια ξανά, θα… Έτσι μας λένε όλοι, θείε».

«…Έχουν καεί τα πόδια μου. Είναι κι αυτός η ήλιος του Κύπρου που κάφκει πέτρες, καίει τα πάντα, τα τσουρουφλίζει ανελέητα, ακόμη και μέσα στον Απρίλη-μέσα, έξω… Θέλω σκιά…».

Πηγή