Όταν κάποιος σε γεμίζει δεν έχεις χώρο για κανέναν άλλον

Της Μαίρης Νταουξή

Ο φόβος και η ανασφάλεια πάλι άλλων τους έχει κρατήσει δέσμιους στη φυλακή των επιλογών που πίστεψαν πως κάποτε ήταν γι’ αυτούς το προσδοκώμενο. Άλλοι πάλι τολμούν την αλλαγή κι επιμένουν στην κατάκτηση του ιδανικού γι’ αυτούς.

Το μυστικό είναι να πιστέψεις πως έχεις την ικανότητα να καταφέρεις τα πάντα. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Συνθέτεις ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ των εμπειριών σου, διαλέγεις ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο και προχωράς. Και κρατάς κοντά σου μόνο τα πολύτιμα. Αυτά που μαζί τους έχεις φανταστεί να περνάς τις πιο όμορφες στιγμές. Άτομα που θα σε συντροφεύουν και θα σου προσφέρουν μόνο ανιδιοτελή αγάπη. Τον άνθρωπο αυτόν που το πεπρωμένο θα σου υποδείξει κι εσύ θα καθορίσεις πως είναι ο ένας. Εκείνον που σε καλύπτει ολοκληρωτικά.

Όταν έχεις αυτό που πραγματικά σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης, αδιαφορείς για τις υπόλοιπες επιλογές που παρουσιάζονται γύρω σου. Η μόνη σου επιθυμία είναι να σε γεμίζει, όχι μόνο με την παρουσία του μα με όλο του το είναι. Να καταλαβαίνει την ψυχή και να διαβάζει το μυαλό σου. Οτιδήποτε άλλο να μοιάζει αδιάφορο στα μάτια σου.

Να προσπερνάς καταστάσεις που θα μπορούσες να είσαι μέρος τους. Μέσα στην πληθώρα των επιλογών που έχεις, να προτιμάς εκείνο το ένα. Ανάμεσα σε τόσα να παραμένεις τυφλός σε όσα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και δεν είναι αρκετά για να σε πάνε στα σύννεφα.

Είναι εκείνο το μοναδικό συναίσθημα. Η ασίγαστη επιθυμία να κρυφτείς μέσα του και να μη φοβάσαι το παραμικρό. Να σε συνεπαίρνει και να σου απογειώνει τις αισθήσεις. Αυτό που σε ταξιδεύει κι όχι κάτι που μένει στάσιμο. Ο μοναδικός που θα αποτελεί για σένα πυξίδα και μαζί του δε θα χάνεσαι σε καταστάσεις που σε κατευθύνουν σε λάθος συναισθήματα. Που δίπλα του θα πάψεις να είσαι έρμαιο της ανάγκης σου για συντροφιά, μα υπηρέτης της δίψας σου για πίστη κι αφοσίωση. Και το κορμί σου θα υπακούει μόνο στα δικά του καλέσματα. Κι η ανάγκη αυτή θα γίνεται μέρα με τη μέρα επιτακτική. Θα υπερβαίνει ό,τι μέχρι τώρα έχεις συναντήσει, θα κλείνει ένα-ένα τα κεφάλαια του παρελθόντος σου ανοίγοντας μόνο ένα. Το απόλυτο δικό σας.

Όταν έρθει το αισθάνεσαι. Η παρουσία του φωτίζει τη ζωή σου κι η λάμψη αντανακλά σε όλες σου τις αισθήσεις. Αισθάνεσαι την καρδιά σου να φτερουγίζει και στο άκουσμα αυτής διαλύονται όλα τα σύννεφα των αμφιβολιών που καιρό τώρα σκέπαζαν σκοτεινά τον ουρανό σου. Θα σου σπάσει τις άμυνες, θα γκρεμίσει τα τείχη των φόβων σου όσο απόρθητα κι αν είναι. Κι επάνω στα χαλάσματα τους θα χτίσει τη γέφυρα της δικής σας εμπιστοσύνης.

Η αλήθεια που θα αντικατοπτρίζει το χαμόγελο αυτού του ανθρώπου θα αποτελεί για σένα την κινητήρια δύναμη να αντιμετωπίσεις τα πάντα. Και κοντά του δε θα χρειαστεί καν να κρύβεσαι. Δε θα διστάζεις να απελευθερώσεις τις αδυναμίες σου. Γιατί ξέρεις πως θα γίνουν κι αυτές κομμάτι της αγάπης σας.

Δε θα χορταίνεις να τον χαζεύεις. Όταν αντικρίζεις το πρόσωπό του, θα συναντάς στην όψη του να ζωγραφίζονται όλες οι λιακάδες του κόσμου. Και θα έχει τα μόνα χέρια που θα αποζητάς να σε κρατούν. Τα μόνα που θα σ’ αγγίζουν. Κι αυτό το άγγιγμα θα κάνει το σώμα σου να τρέμει, να ριγεί και να χάνεται. Δε θα αποζητάς κοντά σου καμία άλλη παρουσία πέρα απ’ τη δική του. Δε θα μπορείς να διανοηθείς να βρίσκεσαι πουθενά αλλού παρά μόνο μαζί του.

Καθετί που θα κάνετε μαζί θα αποκτά άλλο νόημα. Απλά καθημερινά πράγματα θα μετατρέπονται σε μοναδικές στιγμές ευτυχίας. Κάθε δρόμος που έχεις περπατήσει και μέρος που έχεις πάει θα φαντάζει τελείως διαφορετικό όταν είσαι μαζί του. Και κάθε ξύπνημα θα φοράει τη δική του καλημέρα. Μια καλημέρα που θα σου αλλάζει όλη σου την καθημερινότητα.

Και καθώς ο χρόνος θα κυλάει, θα γίνεστε ένα, θα δένεστε όλο και πιο πολύ. Οι αναμνήσεις σας θα είναι κοινές. Κοινοί οι φόβοι, κοινές ανησυχίες, κοινές οι πράξεις κι οι στιγμές. Ο φόβος μη χαλάσει και μη χαθεί η μαγεία θα σε κυριεύει μα θα σε εγκαταλείπει τη στιγμή που θα τον έχεις κοντά σου. Και θα σου επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο πως ό,τι αισθάνεσαι είναι αμοιβαίο. Και πως όσα κι αν φέρει ο καιρός, αποτελεί και μια καινούρια δοκιμασία που θα γεννήσει καινούρια συναισθήματα. Πιο βαθιά κι ουσιαστικά. Και φυσικά αναντικατάστατα.

Ο όρος πληρότητα δεν έχει για όλους την ίδια σημαία και βαρύτητα. Υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτό που θα θέλαμε να αποκτήσουμε και σε αυτό που ρεαλιστικά έχουμε. Κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει με σιγουριά το λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι συμβιβαζόμαστε με κάτι μέτριο ή κατώτερο από αυτό που μας αξίζει. Το πόσο ο καθένας μας αντικειμενικά αξίζει δεν προσδιορίζεται από έναν αλλά από πολλούς παράγοντες. Την αυτοεκτίμησή μας, την ικανότητά μας να αναγνωρίσουμε τις ειλικρινείς μας επιθυμίες αλλά και το θάρρος που μας διακατέχει να διεκδικήσουμε το καθετί.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε μέσα μας και να αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε αυτό που πραγματικά μας γεμίζει. Θα αναλωνόμασταν σε καταστάσεις που λαμβάνουν χώρο στη ζωή μας αδικαιολόγητα;

[pillowfights]