Όταν μπήκε στο Δωμάτιο της Κόρης του αντίκρισε τον Εφιάλτη ΚΑΘΕ Πατέρα. Η Αντίδρασή του Κάνει τον Γύρο του Διαδικτύου!!!

Μία μέρα κατέβηκα τις σκάλες και είδα την 17χρονη κόρη μου με ένα νεαρό άντρα, να κοιμάται μετά από μία πολύ “κουραστική” νύχτα. Έφτιαξα ήσυχα πρωινό, ανέβηκα πάνω και είπα στη γυναίκα μου και τα υπόλοιπα παιδιά μας να κάνουν ησυχία γιατί οι άλλοι κοιμόντουσαν.

Το τραπέζι ήταν σχεδόν δίπλα στον καναπέ που κοιμόντουσαν και όταν έκατσα, φώναξα: “ΝΕΑΡΕ ΑΝΤΡΑ.”

Ποτέ δεν είχα ξαναδεί κάποιον να σηκώνεται τόσο γρήγορα.

“Το πρωινό είναι έτοιμο!” είπα με ένα τρομακτικό ύφος. Του είπα: “Έλα κάτσε μαζί μας.” Όλοι ήταν σιωπηλοί και κοιτούσαν τα πιάτα τους.

Αφού έβαλε τα ρούχα του που ήταν στο πάτωμα δίπλα από το τραπέζι, έκατσε μαζί μας. Ο γιος μου τον χτύπησε στον ώμο, τον κοίταξε στα μάτια, ξεφύσηξε και κούνησε το κεφάλι του. Όπως καταλαβαίνετε, ο νεαρός είχε αγχωθεί πάρα πολύ.

Του είπα: “Θα σου κάνω μία ερώτηση και η απάντηση που θα μου δώσεις θα κρίνει πολλά…

“Σου αρέσουν οι γάτες;”

Φαινόταν ένας πολύ συμπαθητικός και φιλικός τύπος. Ήταν αμόρφωτος αλλά όχι χαζός και υπήρχε κάτι παράξενο πάνω του. Η κόρη μου όμως με διαβεβαίωσε πως ήταν ένας πολύ καλό παιδί. Μέχρι τότε τον γνώριζε περίπου 1 μήνα. Από τότε, ερχόταν κάθε μέρα αλλά ποτέ δεν έμενε για το βράδυ.

Κάθε πρωί την έπαιρνε με το ποδήλατο για το σχολείο και την έφερνε μετά το σχόλασμα. Σιγούρευε κιόλας ότι έκανε τις ασκήσεις που είχε για το σπίτι. Την πρόσεχε όταν ήταν άρρωστη και εμείς ήμασταν στη δουλειά. Επένδυσε χρόνο και πολύ προσπάθεια. Είχε την υπομονή ενός αγγέλου, ακόμα και όταν ήταν πολύ κακόκεφη.

Είχε πει πως δεν είχε οικογένεια, μόρφωση, σταθερή δουλειά. Αλλά εκείνη τον λάτρευε. Ποιος είμαι εγώ για  να τους σταματήσω από το να κάνουν λάθη;

Αφού έβγαιναν για 8 μήνες, ο γιος μου ήρθε να μου μιλήσει. Ρωτούσε για τον νεαρό. Από ότι φαίνεται ήταν άστεγος. Ο πατέρας του τον κακοποιούσε και είχε αυτοκτονήσει. Η μητέρα του, που ήταν ναρκομανής, τον εγκατέλειψε μετά από 3 εβδομάδες. Ήταν 15 χρονών και επιβίωνε μόνος του για 3 χρόνια στους δρόμους. Κοιμόταν σε πάρκα, στον στρατό σωτηρίας, σε “φίλους” και φτηνά ξενοδοχεία.

Ήξερα έναν νεαρό άντρα που ήταν 18 ή 19, ήταν ευγενικός και κάθε μέρα ερχόταν και έφευγε με το χαμόγελο. Ποιος νοιάζεται; Ποιος βοηθάει; Ποιος κάνει το παιδί μου χαρούμενο;

Ένα παιδί που ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να νιώσει παιδί. Καμιά φορά όταν δεν έρχεται επειδή δουλεύει, πραγματικά μας λείπει. Δεν είναι φίλοι με τον γιο μου αλλά τα πάνε πολύ καλά. Η μικρή μου κόρη τον εμπιστεύεται πλήρως και η γυναίκα μου τον έχει αποδεκτεί. Εγώ μερικές φορές ανησυχώ για εκείνον γιατί θέλω να είναι χαρούμενος.

Είπα στη γυναίκα και τα παιδιά μου τι πίστευα. Έκλαψαν. Απογοητεύτηκα από την μεγάλη μου κόρη. Το ήξερε. Θα έπρεπε να μας το είχε πει. Τον αγαπάει αλλά τον αφήνει τα βράδια να κοιμάται… πού;

Την επόμενη μέρα του έδωσα ένα κλειδί του σπιτιού μας. Του είπα πως θα μπορούσε να έρχεται να κοιμάται εδώ τα βράδια. Τις επόμενες εβδομάδες ανακαινίσαμε ένα άδειο δωμάτιο που είχαμε και το επιπλώσαμε. Είναι καλός στο να φτιάχνει πράγματα. Ήθελε να είναι το αφεντικό του εαυτού του και έτσι προσπάθησα να του προσφέρω την κατάλληλη μόρφωση.

Τώρα, 15 χρόνια μετά, ο γαμπρός μου και η κόρη μου έχουν δική τους επιχείρηση και τα πάνε πολύ καλά. Μας έχουν χαρίσει επίσης και 3 πανέμορφα εγγόνια. diply.com

Η ζωή δεν έχει να κάνει με το πώς θα επιβιώσεις στην καταιγίδα, αλλά το πώς να χορέψεις στην βροχή. Εάν αυτός ο πατέρας είχε διώξει αυτόν τον τύπο από το σπίτι, η οικογένεια θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα.

Πηγή