Oι ηλίθιοι είναι ανίκητοι!!!

«Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος». Αυτή η φράση, που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκφράζει μια πανάρχαια ιδέα. Άλλωστε ο πρώτος βλάκας της ιστορίας δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ, που έχασε τον Παράδεισο, για να φάει ένα φρούτο.

Τι είναι η βλακεία; Τα αίτιά της είναι βιολογικά ή μήπως έχει να κάνει μόνο με το επίπεδο μόρφωσης; Υπάρχει άνθρωπος παντελώς ηλίθιος ή «βλάκας είναι όποιος παριστάνει το βλάκα», όπως έλεγε η μητέρα του Forest Gump στο ομώνυμο έργο; Από άποψη ανατομίας, δεν είναι όλοι οι εγκέφαλοι ίδιοι. Ο γυναικείος εγκέφαλος είναι πιο ελαφρύς από τον αντρικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο έξυπνες από τους άντρες.

Οι νευρολόγοι συμφωνούν ότι η εξυπνάδα (ή η βλακεία) εξαρτάται από βιολογικούς παράγοντες. Επηρεάζεται όμως κι από χιλιάδες άλλες μεταβλητές, όπως τα ερεθίσματα που δεχόμαστε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, τη στοργή των γονιών μας, τη διατροφή, το χιούμορ. Είναι δύσκολο να προσδιοριστούν αυτές οι μεταβλητές, κι ακόμα περισσότερο να οριστεί το ποσοστό με το οποίο καθεμιά τους συνδράμει στην ευφυΐα.

Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι μπορούν αμέσως να διακρίνουν τη βλακεία στο πρόσωπο κάποιου, να αναγνωρίσουν τη λεγόμενη «βλακόφατσα». Στην πραγματικότητα, βλακόφατσα είναι το αποτέλεσμα ενός άτυχου συνδυασμού εξωτερικών σωματικών χαρακτηριστικών, τα οποία υποσυνείδητα ερμηνεύουμε ως μειωμένη νοημοσύνη.

Τι εννοούμε όμως με τη λέξη «βλακεία»; Η έννοια, αν και είναι ενστικτωδώς γνωστή σε όλους, μοιάζει να ξεφεύγει από οποιονδήποτε θεωρητικό ορισμό. Δεν είναι απλώς το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν βλάκες.

Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988, ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα : «Βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα και υφίσταται ζημιά και ο ίδιος…».

«Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες χρήματος, χρόνου, ενέργειας, ησυχίας και καλής διάθεσης, λόγω των απίθανων πράξεων κάποιου παράλογου πλάσματος που μας τυχαίνει τις πιο απρόσμενες στιγμές και ζημιώνει, ακυρώνει και δυσκολεύει τη ζωή μας, χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να κερδίσει από τις πράξεις του», γράφει ο Τσιπόλα. Ένα πράγμα είναι λοιπόν ξεκάθαρο: η βλακεία έχει μια ευκρινή κλίση να μεταφράζεται σε πράξεις, και αυτό την καθιστά επικίνδυνη.

Η βλακεία έχει τρία χαρακτηριστικά.

Σαν τα διαμάντια 

Η βλακεία είναι ασυναίσθητη και υποτροπιάζει. «Ο κίνδυνος της βλακείας προέρχεται από τον βλάκα που δεν ξέρει ότι είναι βλάκας», εξηγεί ο Τσιπόλα. «Αυτό δίνει μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα στην καταστρεπτική δράση της». Ο βλάκας δε γνωρίζει τα όριά του, παραμένει προσκολλημένος στις πεποιθήσεις του και δεν ξέρει πώς να αλλάξει, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνει επ’ άπειρον τα ίδια λάθη.

Σε κλινικό επίπεδο, η βλακεία είναι η χειρότερη ασθένεια, γιατί είναι αθεράπευτη. Ο βλάκας έχει την τάση να επαναλαμβάνει πάντα την ίδια συμπεριφορά, γιατί δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη ζημιά που προκαλεί και συνεπώς δεν μπορεί να αυτοδιορθωθεί. Ο βλάκας είναι σαν τα διαμάντια: παντοτινός.

Μεταδοτικότητα

Η βλακεία είναι μεταδοτική. Το πλήθος, δηλαδή, συμπεριφέρεται με περισσότερο βλακώδη τρόπο από τα μεμονωμένα άτομα που το συνθέτουν. Αυτό εξηγεί γιατί ολόκληροι λαοί (όπως η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία) μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν, ώστε να επιδιώκουν τρελούς σκοπούς. Αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα γνωστό στην ψυχολογία. Η συναισθηματική μετάδοση, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ομάδας, μειώνει την κριτική ικανότητα. Παρατηρείται τότε η «πόλωση της λήψης αποφάσεων»: επιλέγεται η πιο απλή λύση, που συνήθως είναι και η λιγότερο έξυπνη.

Έπαινοι και κολακείες

Εκτός από το πλήθος, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που γιγαντώνει τη βλακεία: η εξουσία. «Η εξουσία αποβλακώνει», έγραψε ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε. Τα άτομα που έχουν εξουσία τείνουν να πιστεύουν ότι, ακριβώς επειδή έχουν εξουσία, είναι οι καλύτεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο σοφοί από όλη την ανθρωπότητα. Εξάλλου, περιστοιχίζονται από αυλικούς, οπαδούς και κερδοσκόπους, που ενισχύουν διαρκώς αυτή την ψευδαίσθηση. Με αυτό τον τρόπο όποιος βρίσκεται στην εξουσία καταλήγει να διαπράττει κατά γενική ομολογία τις μεγαλύτερες ανοησίες. Άλλωστε η εξουσία (πολιτική, οικονομική ή γραφειοκρατική) αυξάνει το βλαπτικό δυναμικό ενός βλάκα.

Η Ηλιθιότητα είναι η μόνη μετοχή που μονίμως ανεβαίνει. Αλλά πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος να την αγοράσεις.

Oscar Wilde

Η βλακεία είναι μια ιδιότητα υπερταξική, υπερεθνική και διαπολιτισμική, που ενδημεί στις πέντε ηπείρους του πλανήτη και στα εκατόν ενενήντα δύο κράτη μέλη του ΟΗΕ και δυστυχώς διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας: στην πολιτική, την επιστήμη, τη θρησκεία, στον κοινωνικό, το δημόσιο και το ιδιωτικό βίο.

Με τη διαρκή παρουσία της και την καταλυτική επιρροή της στις πράξεις και στις ενέργειες ανθρώπων και λαών καταλήγει να σχεδιάζει το ιστορικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητας. Κάτι που γίνεται ακόμη εμφανέστερο αν αναλογιστούμε ότι, στην αιώνια διαπάλη μεταξύ ευφυΐας και βλακείας, εκτός από τον κόσμο των εκ γενετής και των εκ παιδείας βλακών, σχεδόν δεν υπάρχει ευφυής άνθρωπος που να μην έχει διαπράξει στη ζωή του μερικές από τις λεγόμενες «βλακείες».

Η ηλιθιότητα είναι ίσως η μεγαλύτερη ασθένεια που τυρρανά το σύμπαν μετά το Big Bang (Μερικοί υποστηρίζουνε ότι τοBig Bang ήτανε μια ηλίθια κίνηση αφού συνέβαλλε στην εξάπλωση της ηλιθιότητας σε ολόκληρο το χώρο). Φορείς της Ηλιθιότητας είναι οι ηλίθιοι που εμφανίζονται παντού στο σύμπαν και δεν κάνουνε διάκριση σε χρώμα, φυλή, ιδεολογία. (Δηλαδή η Ηλιθιότητα δεν είναι ρατσιστική αλλά οι ρατσιστές είναι ηλίθιοι).

Σε αντίθεση με ότι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος η ηλιθιότητα είναι κάτι το αντικειμενικό. Είναι τόσο αντικειμενικό όσο στο ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αλλάξει το σύνθημα “Έξω οι βάσεις του θανάτου” στα επόμενα 50 δισεκατομμύρια χρόνια. Χαρακτηριστικό του ηλίθιου είναι η πλήρης επίγνωση των πράξεων του. -Ο Ηλίθιος θα πηδήξει από τον δέκατο όροφο χωρίς αλεξίπτωτο όχι γιατί πιστεύει ότι θα ζήσει αλλά επειδή απλά μπορεί να το κάνει.

-Επίσης ο ηλίθιος θα τρέχει με όσα περισσότερα χιλιόμετρα μπορεί να φτύσει το Chiquentcento του στην παλαιά εθνική Αθηνών Koρίνθου  ακούγοντας σκυλάδικα γιατί πιστεύει ότι θα μπορέσει να σταματήσει εγκαίρως όταν εμφανιστεί μπροστά του ένα πολυαξονικό 100 τόνων φορτωμένο με γουρούνια.

-Ο ηλίθιος πιστεύει ότι την έχει μεγαλύτερη από τον οποιονδήποτε άλλο σε αυτό τον πλανήτη.

-Ο ηλίθιος πιστεύει ότι εάν την πέσει σε 100 γυναίκες η μία τουλάχιστον θα του καθίσει ( κι αυτό δεν το βρίσκει υποτιμητικό). Ανεξάρτητα εάν έχει φάει 99 χυλόπιτες και η μία που τελικά βγάλει γκομενα θα είναι σαν τον Κουασιμόδο μετά από σύγκρουση με περίπτερο στην Ακαδημίας. Αυτός θα είναι περήφανος για την επιτυχία του. Επίσης , ο ηλίθιος, θα προσπαθήσει να αποδείξει με χίλιους δυό τρόπους, ότι οι 99 γκόμενες ήταν κακάσχημες και δεν του ταίριαζαν, ούτε του άρεσαν πραγματικά, ενώ οι καθρέφτες θα σπάνε κάθε φορά που θα κοιτιέται σε αυτούς η μια και μοναδική που του κάθησε.

Ο παραπάνω κατάλογος θα μπορούσε να εμπλουτισθεί με τόσα παραδείγματα που να μην χωράνε στο διαστελλόμενο σύμπαν. Σύμφωνα με τον Γεράσιμο Σπανοδημήτρη η ηλιθιότητα είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να πάει ενάντια σε θεμελιώδεις αρχές της φύσης, όχι γιατί έχει κάποια λογική επιχειρηματολογία αλλά επειδή γουστάρει και νομίζει ότι μπορεί (Για παράδειγμα όλοι γνωρίζουμε ότι η βαρύτητα σε αυτήν την μεριά του σύμπαντος τραβάει τα σώματα προς τα κάτω αλλά δεν νιώθουμε την ανάγκη να πηδάμε κάθε πρωί απο το παράθυρο για να αποδείξουμε το αντίθετο).

Ο ηλίθιος σε αντίθεση με τον μαλάκα φτάνει στο ηλίθιο Κάρμα του με συνεχόμενα μικρά μικρά βήματα. Η θεοποίηση του Ηλίθιου είναι μια διαδικασία επίπονη που κρατάει πολλά χρόνια προκειμένου κάποιος να γίνει πραγματικά ηλίθιος (αντίθετα με τον μαλάκα που ο μαλάκας χαρακτηρίζεται από την ξαφνική έλλειψη βούλησης και απλά παρασύρεται από κάποιο συναίσθημα, όπως για παράδειγμα να κλάσει μια φορά καταλάθος μέσα στο ασανσέρ).

Η ηλιθιότητα στην Ελλάδα

Φυσικά και στην Ελλάδα στην κοιτίδα του πολιτισμού δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν ηλίθιοι. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται μια συμμαχία Ηλιθίων για την άνοδο τους στην εξουσία μέσω του τρομερού Star System. Παραθέτουμε μερικά κατορθώματα ελληνικής ηλιθιότητας.

-Η ηλίθια έννοια του Ελληνικού έθνους: Όποτε κερδίζουμε σε κάποιο άθλημα και ακούγεται ο εθνικός ύμνος όλοι θυμόμαστε πόσο γαμάτοι ήμασταν πριν 20.000.000 χρόνια και ξεχνάμε πόσο αξιολύπητοι είμαστε στο τώρα. Για το οποίο τώρα φυσικά δεν φταίμε εμείς που απλά έχουμε πουλήσει μισοτιμής την μισή Ακρόπολη για να πάρουμε Μερτσέντα αλλά οι άλλοι (πάντα).

-Το Star System : Επειδή και οι ηλίθιοι είναι άνθρωποι πρέπει να έχουνε κάποιο τρόπο να ζήσουνε. Πως; Ανοίξτε μια τηλεόραση και θα δείτε άτομα τα οποία θα αστοχούσανε το πάτωμα άμα πέφτανε από το κρεββάτι τους να κατακλύζουν όλον τον τηλεοπτικό χρόνο. Το Star System έχει ώς σκοπό να μας αποδείξει ότι είναι πολύ κουλ να γίνεσαι ρόμπα καθημερινώς στην τηλεόραση από τον κάθε παρολίγον δημοσιογράφο που το προηγούμενο βράδυ μπορεί να έψαχνε τα σκουπίδια σου για να δεί εάν είχες κανονικά περίοδο όπως επίσης είναι πολύ γαμάτο να ασχολείσαι με πολύ in θέματα όπως τσουλοντύσιμο, ξεκατίνιασμα, Eurovision, γκομενιλίκι κι αλλαξοκωλιά κ.λπ. (αλλά να μην ασχολείσαι με θέματα όπως τα πολιτικά, κοινωνικά κ.λπ.).

-Πολιτικό σύστημα: Το πραγματικά περίεργο στην Ελλάδα είναι ότι οποιονδήποτε και να ρωτήσεις ακόμα και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου ή κατευφημισμό Γιωργάκη (άλλο ηλίθιο πράγμα. 6.000.000 Έλληνες ψηφίσανε για να αλλάξουμε το όνομα του Παπανδρέου από Γιωργάκη σε Γιώργο.) θα σου πει ότι το σύστημα στην Ελλάδα δεν είναι δίκαιο. Αλλά το ρίχνουμε πράσινο, μπλέ, κόκκινο, κάτι ενδιάμεσο (Συνασπισμός), λίγο πιο μπλέ (ΛΑΟΣ) ή ακόμα απέχουμε γιατί είμαστε πολύ γαμάτοι για να συμμετέχουμε σε κάτι που δεν μας αφορά (ανεξάρτητα εάν συνεχίζουμε να μένουμε σε ένα μέρος που λέγεται Ελλάδα και σε 10 χρόνια θα γκρινιάζουμε ότι δεν μας ρωτάνε για το πως διαχειρίζονται το μέρος αυτό).

-Έντεχνο τραγούδι: Μετά από έρευνες δέκα ετών στο εργαστήριο της ΝASA είμαστε σίγουροι ότι πέρα από την Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος στο σύμπαν όπου να υπαρχει μια κατηγορία τραγουδιών που να ονομάζονται έντεχνα. Δεν χρειάζεται να μπορείς να λύσεις διαφορική εξίσωση 23ου βαθμού με 1 σταθερό όρο σε περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας με βαρυονικό αριθμό 348 για να καταλάβεις ότι όταν κάποιος θέτει μια μουσική σαν έντεχνη θέτει αυτόματα κάποια άλλη σαν άτεχνη. Αυτό το διαφημιστικό τρικάκι το οποίο μόνο ενας πραγματικά ηλίθιος μπορεί να το ενστερνιστεί απόλύτα είναι απαραίτητο για να πουλήσουνε οι δισκογραφικές εταιρίες τραγούδια από εξίσου μυαλοφυγόδικους δημιουργούς. Και ξαφνικά ο μέσος άνθρωπος αισθάνεται υπέροχα που άκουει τέχνη ανεξάρτητα εάν τα περισσότερα τραγούδια είναι σαν κονσέρτο σε λα ελάσσονα για 5 «φτιαγμένα» καναρίνια.

-Το σύνθημα “Ανδρέα ζείς εσύ μας οδηγείς“: Νομίζω ο τελευταίος πολιτισμός που λάτρευε τους ηγέτες τους μεταθάνατον ήτανε οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι. Αλλά τουλάχιστον αυτοί αφήσανε ένα πολιτισμό πίσω τους όχι μια δυναστεία όπως Η Δυναστεία των Παπανδρεϊδών. Σε λίγο θα περιμένουμε να δούμε τους πολιτικούς μας όταν πεθαίνουνε μήπως και δε λιώσουνε για να τους αγιοποιήσουμε άμα είναι.

Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να αναφερθούμε σε όλους τους Ηλίθιους που κατακλύζουν στην Ελλάδα. Συγχωρέστε μας αν ξεχάσαμε κάποιους.

Μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Έξετερ στη Μεγάλη Βρετανία, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούλιο στο Journal of Cognitive Neuroscience, εντόπισε μια περιοχή του εγκέφαλου, στον κροταφικό φλοιό, που ενεργοποιείται κάθε φορά που πρόκειται να διαπράξουμε το ίδιο λάθος: ένας συναγερμός μας εμποδίζει να πέσουμε στα ίδια σφάλματα. Αν λοιπόν η βλακεία οφείλεται σε μια ανωμαλία σε αυτή την περιοχή, ίσως μια μέρα καταφέρουμε να τη διορθώσουμε με μια χειρουργική επέμβαση. Αρκεί να μην πέσουμε στα χέρια ενός βλάκα γιατρού…

Πηγές : Freakypeedia, Focus, Θεόδωρος Καρζής, Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου.-

http://www.gazzetta.gr