Ο Θάνος Πλεύρης εξομολογείται: «Παρακάλεσα τον Θεό να μην πεθάνω -Οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν 20%»

Βιβλίο έγραψε ο Θάνος Πλεύρης σχετικά με τις νοσοκομειακές λοιμώξεις έπειτα από την τεράστια περιπέτεια την οποία πέρασε με την υγεία του. 

Την προσωπική του εξομολόγηση για τις ώρες που η ζωή του κρεμόταν από μία κλωστή αποτυπώνει ο Θάνος Πλεύρης στο βιβλίο του « Νοσοκομειακές Λοιμώξεις» που παρουσιάζεται στις 21 Νοεμβρίου σε αίθουσα του ΕΒΕΑ. Στον πρόλογο, που έχει τίτλο «από καρδιάς»  παραθέτει τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 2016  που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή του . «Με αντίληψη, όπως συνήθως έχει κάθε υγιής άνθρωπος, ότι δεν μπορεί να του συμβεί τίποτα, υπεβλήθην σε μια επέμβαση ρουτίνας για αφαίρεση των κιρσών του αριστερού μου κάτω άκρου με την πλέον ανώδυνη μέθοδο αυτής του λέιζερ σε συνδυασμό με αφρό. Η επέμβαση, που έγινε σε ιδιωτική κλινική, ήταν επιτυχής και μετά από δύο εβδομάδες στην επανεξέταση μου σε δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα εκρίθη από τον θεράποντα ιατρό ότι έπρεπε να γίνει αφαίρεση εναπομείναντος υγρού σε μικρές εστίες κιρσών με παρακέντηση. Η παρακέντηση έγινε ημέρα Τρίτη και συνέχισα το καθημερινό μου πρόγραμμα σαν να  μην συνέβαινε τίποτα. Αισθανόμουν ως ένας ασθενής που δέχθηκα επιτυχώς τις υπηρεσίες του συστήματος υγείας και ήμουν έτοιμος να συνεχίσω την καθημερινότητα μου» γράφει ο κ. Πλεύρης και συνεχίζει: «Από την επόμενη ημέρα από την παρακέντηση ανέβαζα πυρετό και είχα ερυθρότητα στο πόδι μου και ο ιατρός εκτιμούσε ότι επρόκειτο για απλή ίωση της εποχής άσχετη από την παρακέντηση. Έτσι με τηλεφωνική διάγνωση ότι δεν πρόκειται για κάτι άξιο ιατρικής επέμβασης, αλλά αντιμετώπισης με παυσίπονα και μετά την Παρασκευή με ευρέως φάσματος αντιβίωση φθάσαμε στην Κυριακή 13.11.16 που θα είναι μόνιμα χαραγμένη στην ζωή μου»

«Αισθανόμουν ότι η καρδιά μου θα έσπαγε»

Το πρωί της Κυριακής ο διάσημος δικηγόρος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον εφιάλτη της σηψαιμίας. «Ξυπνώ με πόνο στο κάτω άκρο μου αλλά χωρίς να φαντάζομαι ούτε κατά διάνοια τι θα ακολουθήσει. Μέσα σε δέκα λεπτά βρέθηκα να έχω πυρετό πάνω από 40 ,σφυγμούς πάνω από 180 που αισθανόμουν ότι η καρδιά μου θα έσπαγε το στήθος μου και συνεχείς σπασμούς. Είχε ξεκινήσει το σηπτικό σοκ» γράφει στο βιβλίο του εξηγώντας ότι η σύζυγός του κάλεσε ασθενοφόρο  το οποίο έφτασε σε δέκα λεπτά και τον μετέφερε στο Ιατρικό Κέντρο . Στην αρχή – αφού διαγνώστηκε νοσοκομειακή λοίμωξη -έγινε προσπάθεια,  να αντιμετωπισθεί συντηρητικά η κατάσταση  με την χορήγηση ενδοφλέβιας αντιβίωσης. «Δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκε ο ταλαιπωρημένος οργανισμός μου στην ενδοφλέβια αντιβίωση και προς το βράδυ ο ξάδελφος μου Γιάννης Σαρρής ορθοπεδικός που τυχαία ήταν εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να διασωληνωθώ. Αυτή ήταν η πρώτη έντονη στιγμή που σκέφθηκα ότι μπορεί να πεθάνω και παρακάλεσα τον Θεό να μην πεθάνω χωρίς να έχω δει έστω και για τελευταία φορά τα παιδιά μου. Το συναίσθημα σε λίγα λεπτά από υγιής να αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να πεθάνεις είναι βιωματικό και ασύλληπτο».

Οι  πιθανότητες επιβίωσης ήταν 20%

Για πέντε ημέρες  ο Θάνος Πλεύρης έμεινε σε τεχνητό κώμα στην εντατική .  «Με δύσκολες αποφάσεις που πήρε το ιατρικό συμβούλιο με την συναίνεση της γυναίκας μου, καθώς εγώ δεν ήμουν σε θέση να επικοινωνήσω, πάρθηκαν κρίσιμες σωτήριες τελικά αποφάσεις για την ζωή μου. Αποφασίστηκε με όσα ρίσκα υπήρχαν να γίνει χειρουργικός καθαρισμός της λοίμωξης του ποδιού μου, αφού όχι απλά ο οργανισμός μου δεν ανταποκρινόταν στην αντιβίωση, αλλά η λοίμωξη είχε ξεφύγει και πλέον πέρα από τον σταφυλόκοκκο στο πόδι μου είχαν προσβληθεί και οι πνεύμονες μου και πλέον έπασχα και από σταφυλοκοκκική πνευμονία. Έτσι χειρουργήθηκα με πιθανότητες στο 20% επιβίωσης την Δευτέρα 14.11.16 και από την επόμενη ημέρα άρχισε να ανταποκρίνεται ο οργανισμός μου. Όπως χαρακτηριστικά είπε η λοιμωξιολόγος κα Κανελλακοπούλου στην γυναίκα μου μετά το χειρουργείο «Ό άνδρας σας είναι μπροστά στον γκρεμό και ελπίζουμε να γυρίσει την πλάτη του σε αυτόν». Πράγματι λοιπόν ανταποκρίθηκα με την βοήθεια του Θεού και την Πέμπτη 17.11.16 ξύπνησα και παρέμεινα στην εντατική μέχρι την Δευτέρα 21.11.16.»

Κατόπιν, ο συγγραφέας του βιβλίου μιλά και για άλλους ασθενείς οι οποίοι έδιναν επίσης μάχη για τη ζωή τους ωστόσο ποτέ δεν έμαθε εάν τελικά τα κατάφεραν «Οι ημέρες που ήμουν ξύπνιος στην εντατική είναι οι μεγαλύτερες εμπειρίες της ζωής μου. Βλέπεις ανθρώπους που βρίσκονταν στην κατάσταση που ήσουν εσύ πριν από λίγες ώρες, διασωληνωμένοι περιμένοντας και αυτοί το δικό τους θαύμα. Με όλους αυτούς τους ανθρώπους συνδέθηκα χωρίς να τους γνωρίζω και ελπίζω όλοι αυτοί να είχαν την τύχη που είχα και εγώ» αναφέρει προσθέτοντας : «Η ουσία είναι ότι με την βοήθεια του Θεού και τον αγώνα όλης της ιατρικής ομάδας και των νοσηλευτών του Ιατρικού Κέντρου και την στήριξη της Λένας μου και της οικογένειας μου ανταποκρίθηκα στην μεγαλύτερη μάχη της ζωής μου μέχρι σήμερα». Ύστερα από την περιπέτειά του ο Θάνος Πλευρές άρχισε εκστρατεία ευαισθητοποίησης για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις ενώ έγραψε το βιβλίο με την ιδιότητα του νομικού ώστε να γνωρίζουν οι ασθενείς τα δικαιώματά τους.