Ο άντρας μου βγήκε για μια κόκα κόλα και δεν ξαναγύρισε…

Δεν ήθελα διαζύγιο, ήθελα μόνο να πάει καλά ο γάμος μου, ανεξάρτητα από το κόστος. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα εκείνη τη στιγμή.

Πέρασα πολλά χρόνια απ’ τη ζωή μου, προσπαθώντας να κρατήδω το γάμο μου μέχρι που ανακάλυψα ότι πράγματι χρειάζονται δύο για να δουλέψει ένας γάμος, δύο ανθρώπους πρόθυμους να επενδύσουν. Σύμφωνα με τον πρώην άντρα μου «Ο γάμος μας δεν άξιζε καμία προσπάθεια να σωθεί».

Και νομίζω ότι θα ήμασταν ακόμα παντρεμένοι αν μια μέρα δεν του έστελνα ένα φωναχτό και ξεκάθαρο μήνυμα ότι ΠΡΕΠΕΙ να συμμετέχει ενεργά στη σχέση μας καθώς όσο κι αν συμμετείχα μόνη μου, δεν έβγαινε πουθενά.

Το πήρε το μήνυμά μου και όπως το πήρε έτσι το απέρριψε. Με κοίταξε, πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του είπε «Πάω να πάρω μια κόκα κόλα» και αυτό ήταν. Δεν ξαναγύρισε ποτέ.

Τότε ήταν που άρχισε μέσα μου το «Τι θα γινόταν αν», κάνοντας δεύτερες σκέψεις και αμφισβητώντας τον εαυτό μου και τον γάμο μου. Ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω, να είμαι πάλι παντρεμένη και να τα κάνω όλα απ’ την αρχή. Ήθελα την ευκαιρία να τα κάνω όλα καλύτερα και διαφορετικά. Έχασα πολύ χρόνο κοιτάζοντας πίσω , ευχόμενη να μπορούσα να αλλάξω το παρελθόν αντί να βλέπω όσα υπάρχουν στην επόμενη στροφή.

Μια μέρα, εντελώς ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Δεν ήξερα αν ο γάμος μου είχε τελειώσει ή όχι αλλά μπορούσα να να τα κάνω όλα αλλιώς, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Έπρεπε να ξεκινήσω ξανά απ’ την αρχή, να επιλέξω πώς θα ζήσω τη ζωή μου και να κάνω το καλύτερο που μπορώ! Παρακάτω θα δείς πως επιβίωσα τελικά σε αυτή τη ξαφνική κόκα κόλα που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μου.

Έμαθα να ζω τη κάθε μέρα σαν να είναι καινούρια. Δεν ήθελα να περνάω κάθε μέρα απ’ τη ζωή μου με το να θυμώνω και να σκέφτομαι τι είχε γίνει ή να αυτομαστιγώνομαι για τα λάθη μου. Αν τα έβαζα όλα αυτά στην άκρη και ξεκινούσα απ’ την αρχή, είχα περισσότερες πιθανότητες να ζήσω πραγματικά καλά από εκείνο το σημείο και μετά.

Ξεπέρασα το θυμό που είχα για τον πρώην άντρα μου. Δεν έφταιγε εκείνος που εγώ δεν είχα προσέξει νωρίτερα ότι δεν ήθελε να είμαστε μαζί ούτε που επέμενα να είμαστε μαζί και να το σώσω ενώ τον έβλεπα αδιάφορο. Εκείνος ήταν αυτός που ήταν και ο θυμός μου, δεν θα τον άλλαζε. Αυτή που έπρεπε να αλλάξει ήμουν εγώ!

Προσπάθησα να μην επιτρέψω στις προσδοκίες μου, να μπούν εμπόδιο στο δρόμο μου. Και μέχρι και σήμερα όταν θέλω κάτι,μπορεί να μην πάρω αυτό που σκέφτομαι ή θέλω, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχα καλό εκεί έξω ή καλύτερο από αυτό που ήθελα ή ζητούσα.

Η λογική σκέψη δεν είναι εύκολη όταν έχεις να κάνεις με το θέατρο του παραλόγου. Κι εγώ δεν ήθελα να χάνω άλλο τον χρόνο μου προσπαθώντας να διαχειριστώ ή να προβλέψω τι θα συνέβαινε. Το διαζύγιο είναι έτσι κι αλλιώς μια παράλογη διαδικασία από μόνη της, οπότε το να προσπαθείς να εκλογικεύσεις ορισμένα πράγματα ή όλα όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκειά του, είναι μάταιο.

Συνειδητοποίησα ότι οι άντρες είναι εντελώς διαφορετικά πλάσματα από εμάς. Αν περιμένεις να αντιληφθούν ακριβώς αυτό που τους επικοινωνείς, ίσως να περιμένεις πολύ. Δεν λέω πως δεν έχουν την ευστροφία, τουναντίον, απλώς μπορεί να καταλάβουν κάτι διαφορετικό από αυτό που λες ή εννοείς. Κι αυτό, σε συνδυασμό με τις χαμηλές μου προσδοκίες, με έκανε να εκτιμήσω περισσότερο τους άντρες που είχαν περισσότερα να μου προσφέρουν και που «έπιαναν» πλήρως το συναίσθημά μου. Και χάρηκα τόσο που γνώρισα ορισμένους από αυτούς τους άντρες που πραγματικά, σήμερα είμαι χαρούμενη που ο άντρας μου βγήκε να πάρει μια κόκα κόλα και δεν ξαναγύρισε!

[singleparent.gr]