Μιλά η μουσική. Λέει όσα εσύ δεν μπορείς να εκφράσεις με λέξεις.
Της Στεύης Τσούτση.
Μι, ρε, ντο… Μι ρε ντο ρε συ… Ντο σι λα λα σολ λα σι…
Κι αν δεν το θες με νότες τραγούδα το με στίχους…
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά… Το ίδιο είναι.
Όλα μουσική. Κάθε τι μουσική, με όποιο τρόπο εσύ αγαπάς, με όποιο τρόπο σε εκφράζει.
Μουσική είναι κάθε γέλιο αγαπημένο, κάθε κλάμα, κάθε γνώριμος ήχος της γαλήνης ή της ταραχής σου.
Μουσική και οι στίχοι που αγαπάς να τραγουδάς ή και να χορεύεις.
Μουσική τα πάντα.
Μουσική το σήμερα, με την παγκόσμια μέρα της μουσικής να αναγράφεται στα ημερολόγια.
Μουσική και το χθες, με τα δάκρυα και τις χαρές του, με τους πόνους, τα ντέρτια και τα πανηγύρια του.
Μουσική και το αύριο με ό,τι αυτό αποφασίσει να φέρει.
Το ξέρεις δα καλά. Μια μουσική υπάρχει για κάθε σου στιγμή. Για κάθε σου φάση.
Οι πίκρες σου έχουν μέσα τους λίγη Νατάσα. Ίσως και λίγο Σωκράτη. Κάνε μας χάλια, λέμε… και κλαίμε.
Οι χαρές σου έχουν Χαρούλη και Μίλτο. Όσο για τα ντέρτια σου, Ελεονώρα ασυζητητί.
Κάθε στίχος και βάλσαμο. Κάθε νότα κι ένας σύντροφος αγαπημένος. Συνοδηγός, συμπορευτής και συμπαραστάτης.
Αχώριστη η μουσική από τη ζωή σου. Σε κάνει να καρδιοχτυπάς, να ανατριχιάζεις, να δακρύζεις, να ταυτίζεσαι. Σου δίνει χρώμα κι ένταση στις στιγμές. Τις κάνει πιο δικές σου με εκείνο το μοναδικό της χάρισμα να προσωποποιείται… να σε κάνει να νιώθεις ότι μιλά μόνο για σένα. Ότι γράφτηκε μόνο για σένα.
Διώξε τα πάντα και άκου δυνατά μουσική.
Άκου τη σα να μην υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τις νότες του κάθε οργάνου, τις αρμονικές ταιριασμένες στο να μιλήσουν στην ψυχή σου.
Μιλά η μουσική. Λέει όσα εσύ δεν μπορείς να εκφράσεις με λέξεις. Γίνεται οι λέξεις σου, γίνεται η εξομολόγησή σου, γίνεται η φωνή σου.
Μα πάνω από όλα γίνεται η κάθε ανομολόγητη αλήθεια σου.
‘Ασε την να σε πλημμυρίσει. Εκείνη σε ξέρει καλά. Ξέρει πού πρέπει να σε ακουμπήσει, ξέρει πώς να σου φερθεί. Δεν είναι πάντα ευγενική. Δε θα σου χαϊδέψει τρυφερά τα αυτιά.
Θα σε ταρακουνήσει. Θα σου πετάξει κατάμουτρα την αλήθεια της, την αλήθεια σου.
Δεν κρύβεσαι από τη μουσική.
Μοναχά τη δέχεσαι και την αφήνεις να σε αγγίξει ως πρέπει.
Εκείνη έχει τον τρόπο της.
