Κτηνίατρος αποκαλύπτει το σπαρακτικό τελευταίο πράγμα που κάνουν τα κατοικίδια πριν πεθάνουν από ευθανασία
Αν και οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αποχωριστούμε τα αγαπημένα μας κατοικίδια, η αποδοχή αυτής της απώλειας μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Τόσο μάλιστα που πολλοί ιδιοκτήτες κατοικιδίων αποφασίζουν να μην είναι στο χώρο τη στιγμή που το ζωάκι τους υποβάλλεται σε ευθανασία από τον κτηνίατρο, λέει ο Independent.
Η φιλόζωος Jessi Dietrich από τις ΗΠΑ είχε διάφορες ιατρικές περιπέτειες με τον εγχειρισμένο γάτο της και πρόσφατα ξαναπήγε στον κτηνίατρο για τον καθιερωμένο έλεγχο. Όλα πήγαν καλά.
Η όλη εμπειρία πάντως συμφιλίωσε την Jessi με την ιδέα του θανάτου του γάτου της και γι’ αυτό ρώτησε τον κτηνίατρό της ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα σχετικά με την ευθανασία μικρών ζώων. Η απάντηση, η οποία έχει λάβει σχεδόν 200.000 likes στο Twitter, συγκλονίζει:
«Ρώτησα τον κτηνίατρό μου ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι της δουλειάς του και μου είπε όταν πρέπει να κάνει ευθανασία.
Το 90% των ιδιοκτητών δεν θέλουν να βρίσκονται στο χώρο όταν γίνεται η ένεση.
Οπότε, στις τελευταίες στιγμές τους τα ζώα, που δεν ξέρουν τι γίνεται και τι πρόκειται να τους συμβεί, ψάχνουν απεγνωσμένα με το βλέμμα τους τον ιδιοκτήτη τους.
Για να είμαι ειλικρινής, αυτό με έκανε κομμάτια.»
Η συνειδητοποίηση πως το τελευταίο πράγμα που κάνουν τα ζώα πριν κλείσουν τα μάτια τους είναι να αναζητήσουν -μάταια- εμάς, και πως το τελευταίο πράγμα που νιώθουν είναι το άγχος που τους δημιουργεί η απουσία μας έκανε την Jessi να γράψει: «Γι’ αυτό το λόγο σκοπεύω να κρατάω γερά το φίλο μου τον Rick, όταν έρθει η ώρα του, μαζί με όλα τα αγαπημένα του παιχνίδια, παρ’ όλη τη στενοχώρια μου».
Και συμπλήρωσε: «Δεν ήθελα να σας στενοχωρήσω, απλά να ενημερώσω! Συγγνώμη»
…
Μετά το τουίτ της Jessi, πολλοί άρχισαν να μοιράζονται τις ιστορίες της δικής τους απώλειας:
«Ήμουν με τον αγαπημένο μου γάτο, όταν χρειάστηκε να τον κοιμίσουμε. Χάιδεψα το κεφαλάκι του και τον αποκάλεσα ‘γλυκό αγόρι’. Δυο χρόνια μετά, ακόμη κλαίω όταν το θυμάμαι, αλλά χαίρομαι που δεν ήταν μόνος του»
*
«Όταν έχασα τη γάτα που είχα για 18 χρόνια, την κρατούσα σε όλη τη διαδικασία. Η μαμά μου δεν το άντεξε και έμεινε έξω. Όταν επέστρεψε με είδε να κλαίω με λυγμούς χαϊδεύοντας την. Είπε ότι ήμουν πολύ δυνατή που έμεινα μαζί της, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Μου λείπει πολύ»
*
«Αυτό που έκανες ήταν το σωστό. Χάσαμε δυο γάτους τον περασμένο Απρίλιο και Ιούνιο, τον έναν από ανεπάρκεια νεφρού και τον άλλο από καρκίνο. Μην αφήνετε τα αγαπημένα σας κατοικίδια μόνα τους στις τελευταίες τους στιγμές. Πρέπει να τους συμπαραστεκόμαστε μέχρι την τελευταία τους ανάσα…»
