Είναι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες αδιέξοδοι στον πόνο;

«Έρως ανίκατε μάχαν..», δηλαδή έρωτα ανίκητε σε κάθε μάχη.., μάλλον χάρη σ’ αυτή τη φράση του Σοφοκλή, έχει εδραιωθεί ο Ανεκπλήρωτος Έρωτας! Και τι εννοώ;; Εξιδανίκευση του έρωτα, μυθοποίηση ενός συγκεκριμένου προσώπου, ένταση συναισθημάτων και σκέψεων, αλόγιστη παραγωγή ονείρων και επιθυμιών.. που τελικά μας κάνουν να πιστεύουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη…, ενώ έχει ήδη τελειώσει ο πόλεμος!

Δεν υποτιμώ την ένταση του.., ούτε τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει! Αντιθέτως, αν είχε χρώμα πιστεύω θα ‘ταν μαύρο, γιατί τον χαρακτηρίζει το σκοτάδι. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι το όνειρο που δεν έγινε αληθινό, δεν απομυθοποιείται εύκολα, φθείρεται δύσκολα και παραμονεύει πάντα κάπου για να μην ξεφύγουμε από τους φαύλους κύκλους του, ακόμη κι αν βρεθεί ο έρωτας στο πρόσωπο ενός άλλου προσώπου, κάτι θα μένει πάντα να θυμίζει αυτό το… ανεκπλήρωτο, το τόσο σημαντικό και ξεχωριστό! Έτσι, μαθαίνουμε να ζούμε στον πλανήτη Απωθημένο!

Και στον πλανήτη Απωθημένο, τα πράγματα είναι επώδυνα και ύπουλα, γιατί η απογοήτευση και ο εγωισμός εναλλάσσονται στο θρόνο και όλα αυτά συντηρούνται μόνο από μια ψευδαίσθηση : αυτήν του ιδανικού! Η παγίδα του Απωθημένου είναι τα πολλά ερωτηματικά, που η διάρκεια τους έγκεινται σε μέρες, μήνες, χρόνια.. ίσως και για πάντα!!!!! «Τι θα είχε συμβεί άραγε αν…, αν είχα λειτουργήσει έτσι τότε.., ποια είναι η αιτία της χαμένης κατάκτησης, τι οδήγησε στην αποτυχία…, κι αντί να φουντώνει ο έρωτας (αυτός που σε ανεβάζει στα ουράνια εννοώ), φουντώνει το απωθημένο!

Κι αν ψάχνετε να δώσετε απαντήσεις στα «ανεξίτηλα γιατί», θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ελβετού ψυχολόγου Carl Jung:  «Όποιος θέλει να γνωρίσει την ανθρώπινη ψυχή, να αποχαιρετήσει τις μελέτες του και να περιπλανηθεί στον κόσμο με ανοικτή καρδιά!»,αλλά και με «ανοιχτό μυαλό», θα προσθέσω εγώ…

Αποδεχτείτε την αλήθεια! Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, τα απωθημένα ζουν μέσα από αναμνήσεις που είτε δεν προλάβουν να ευοδωθούν για πολύ, είτε που δεν υφίσταντο ποτέ!

Αναρωτηθείτε! Γιατί υποφέρουμε για κάτι που χάσαμε, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαμε ποτέ;

Μάθετε τα μυστικά του έρωτα! Συνήθως, ελκυόμαστε απ’ αυτό που μας φοβίζει πιο πολύ, το μυστηριώδες, το φαινομενικά διαφορετικό, γιατί στην πραγματικότητα το αντίθετο μας- είναι το κρυμμένο μας κομμάτι, τα χαρακτηριστικά που δεν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε! Ο έρωτας ως αρχέγονο συναίσθημα, φέρνει κοντά τα δύο μισά ώστε ο ένας να λειτουργήσει ως καθρέφτης του άλλου, με σκοπό να  βοηθήσει  ν’ αναγνωρίσει το άτομο τα κρυμμένα του κομμάτια και να τα αποδεχθεί.

Μία βασική προϋπόθεση: πρέπει να θέλει ο άλλος ν’ αποδεχθεί τα καλά κρυμμένα στοιχεία του και να σε αφήσει να γίνεις ο καθρέφτης  του…! Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση.., ο έρωτας μπορεί να υπάρχει… αλλά μένει ανεκπλήρωτος!

Η συνήθεια και ο φόβος ..θολώνουν την αλήθεια! Έχετε σκεφτεί για ποιο λόγο ερωτευόμαστε το άτομο εκείνο, το οποίο σκεπτόμενοι λογικά θα απορρίπταμε εντελώς?? Μήπως  κυνηγάμε αυτό που δεν μπορούμε  να έχουμε, απλά γιατί μας βολεύει να παραμένουμε στη μοναξιά μας ή μήπως στην πραγματικότητα φοβόμαστε τον έρωτα;;;

Είναι ωραίες οι αναμνήσεις αλλά ανήκουν σε χρόνο παρελθοντικό! Το παρελθόν μας είναι αυτό που μας διαμορφώνει, αλλά δεν θα πρέπει να θυσιάζουμε το παρόν για χάρη του! Σ’ έναν κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται, το να ζούμε με το παρελθόν είναι σαν να κάνουμε βήματα προς τα πίσω!

Και δεν ξέρω.. αν όντως όταν κάτι το θέλεις πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις…, αλλά είμαι βέβαιη πως ο έρωτας έχει χρώμα κόκκινο…, ακόμη κι αν είμαστε αρκετά ρεαλιστές για ροζ συννεφάκια ή για τον Πλανήτη Ευτυχία.., όπως και να έχει, ο έρωτας σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι, σε τροφοδοτεί με δύναμη και ζωή και όλα είναι εφικτά… γιατί απλά νιώθεις ανίκητος!!

Πηγή