Ιερέας – «προστάτης» επισκέπτεται κάθε βράδυ νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη και στηρίζει τα παιδιά που έχουν καρκίνο

Ο ιερέας- «προστάτης» των παιδιών με καρκίνο! Ο πατήρ-Νικόλαος, της ενορίας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Κάθε βράδυ, όσο βαρύ κι αν είναι το πρόγραμμα της ημέρας, ο πατήρ- Νικόλαος Παπαγεωργίου θα βρεθεί στην Παιδοογκολογική Κλινική του Ιπποκρατείου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Εκεί θα αστειευθεί, θα μεταμφιεστεί, θα παίξει με τα παιδιά και θα στηρίξει ψυχολογικά τους γονείς, προσφέροντας υπηρεσίες που μόνο θεάρεστες μπορούν να χαρακτηριστούν.

Ο πατήρ Νικόλαος Παπαγεωργίου κρατά στα χέρια του μία ζωγραφιά του Άγγελου, ενός παιδιού που νικήθηκε από τον καρκίνο. Έτσι, ως άγγελο στον ουρανό, φαντάστηκαν τον Άγγελο και τον απεικόνισαν τα αδέλφια του, στη ζωγραφιά που χάρισαν στον αρχιμανδρίτη ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα τους προσέφερε…

Ο πατήρ-Νικόλαος, της ενορίας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Η ώρα πάει 9.30 το βράδυ! Ο αρχιμανδρίτης  Νικόλαος Παπαγεωργίου, προϊστάμενος του ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, στην περιοχή της Φλέμινγκ, κλειδώνει πίσω του το γραφείο και κινεί για το Ιπποκράτειο. Μέσα σε λίγα λεπτά θα βρεθεί μέσα στην Παιδοογκολογική Κλινική του νοσοκομείου, για να προσφέρει και εκεί, μαζί με δεκάδες ακόμη εθελοντές της ενορίας του, υπηρεσίες που μόνο θεάρεστες μπορούν να χαρακτηριστούν.

Παιδιά χτυπημένα τόσο άδικα και βάναυσα από την «επάρατη νόσο» αλλά και οι γονείς τους, άνθρωποι που ζουν στα όριά τους, τον περιμένουν με αγωνία κάθε βράδυ. Ο ιερέας θα μεταμφιεστεί, θα παίξει με τα παιδιά, θα τα πειράξει και θα αστειευθεί μαζί τους, γεμάτος χαμόγελο θα ζωγραφίσει ή θα πιάσει τις πλαστελίνες για να χαρίσει μερικά λεπτά με χαμόγελο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη όσο κανείς άλλος σ’ αυτόν τον πλανήτη…

Ο πατήρ Νικόλαος επί το (θεάρεστο) έργο στην Παιδοογκολογική Κλινική του  πποκρατείου! Εκεί κάθε βράδυ παίζει με τα παιδιά και στηρίζει ψυχολογικά τους γονείς τους.

«Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα εδώ, κάτι άλλαξε μέσα μου. Το θεώρησα χρέος μου να έρχομαι εδώ και να συμπαρίσταμαι στους συνανθρώπους μου που πραγματικά δοκιμάζονται. Στην αρχή είπα μέσα μου ότι πρέπει να σφίξω τα δόντια και να κάνω την καρδιά μου πέτρα για να βλέπω αυτά τα παιδιά. Δεν είναι κάτι εύκολο να βλέπεις αθώα πλασματάκια να δοκιμάζονται τόσο σκληρά! Ούτε να προσπαθείς να δίνεις κουράγιο στους πονεμένους γονείς τους. Αλλά, σταδιακά, αντί να προσφέρεις, απολαμβάνεις! Αντί να δίνεις παίρνεις! Μέσα στις στιγμές αυτές γίνεσαι άνθρωπος, γιατί μόνο μαζί με τους ανθρώπους αυτούς καταλαβαίνεις τι θα πει ζωή, τι θα πει υγεία, ποιο είναι το νόημα της ζωής αλλά και η θεία παρουσία», μας εξηγεί ο νεαρός ιερέας, με λόγια γεμάτα πάθος, καλοσύνη και όρεξη…

Ο μικρός Λάμπης είναι ένα από τα παιδιά που βοηθούν οι εθελοντές του ναού. Με την επαφή έχει επηρεαστεί και λέει πως όταν μεγαλώσει θα γίνει παπάς, κάτι που προβάρει από τώρα…

«Τίποτε δεν κάνω μόνος μου, τίποτε δεν θα μπορούσα να κάνω μόνος μου! Όλα γίνονται με τους αδελφούς μου, τους συνεργάτες και τους εθελοντές της ενορίας μας», λέει και εξηγεί: όταν μία οικογένεια χτυπηθεί τόσο βάναυσα από τον καρκίνο, χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Αναζητά κάτι να πιαστεί. Καταρρέει υπό το βάρος της θλίψης αλλά και από πρακτικά ζητήματα. Εκεί προσπαθούν να την ανακουφίσουν, έστω και ελάχιστα, οι εθελοντές της ενορίας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, με τον παπά τους. Ο πατήρ- Νικόλαος έχει να διηγηθεί δεκάδες ιστορίας πίκρας, θλίψης αλλά και ελπίδας και επικράτησης πάνω στο μοιραίο. Αλλά και γένεσης του Θεού μέσα σε μία πονεμένη ψυχή. Θυμάται με νοσταλγία παιδιά που κατέληξαν αλλά και τους γονείς τους που λύγισαν. «Και μία κουβέντα να τους πεις, είναι σημαντικό. Και ένα μπουκάλι νερό να τους προσφέρεις, είναι σοβαρό. Αναζητούν μία κουβέντα αληθείας. Ψάχνουν το στήριγμα και ο Θεός είναι το μοναδικό τους στήριγμα», λέει φανερά συγκινημένος…

«Θυμάμαι ένα παιδί φοβόταν επειδή την επόμενη ημέρα θα έμπαινε στο χειρουργείο. Έτσι, για να το πειράξω σκάρωσα το δικό μου χειρουργείο! Ντύθηκα γιατρός και με το παιδί για βοηθό μου χειρούργησα το άρρωστο… αρκουδάκι του», θυμάται ο πάτερ- Νικόλαος

Μία ενορία ενός ιερού ναού…

Η Εκκλησία αμφισβητείται έντονα, όπως άλλωστε όλοι οι θεσμοί και οι κατεστημένες δομές της ελληνικής κοινωνίας. Για λόγους ιδεοληπτικούς, συμφεροντολογικούς ή ακόμη και πρακτικούς, είναι συχνή η κριτική προς το… παπαδαριό. Πολλοί από εμάς δε θα τσιγκουνευόμασταν τις μπηχτές για τους ρασοφόρους… εξουσιαστές, που ίσως δεν ακολουθούν την κοινωνία, αρέσκονται να κουνάν το δάχτυλο αυτάρεσκα, παραμένουν εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό τους και δεν στέκονται όσο θα έπρεπε στο πλευρό των ανθρώπων που δοκιμάζονται.

Άραγε, τι θα έκανε τον καθέναν από εμάς να σταματήσει αυτές τις επιθέσεις; Προσωπικά πιστεύω ότι η κριτική θα σταματούσε εάν βλέπαμε στη γειτονιά μας μία ενορία με έργο! Εάν, για παράδειγμα, βλέπαμε ότι η ενορία αυτή στέκεται έμπρακτα και όχι με προσευχές στο πλευρό των αδυνάμων. Εάν παρέχει ζεστό γεύμα και δείπνο, φάρμακα και ιατρική φροντίδα στους άπορους ενορίτες 365 μέρες τον χρόνο!

«Στην κατασκήνωση πρέπει να γίνεσαι παιδί, να τσαλακώνεσαι για να σε ακολουθούν τα παιδιά», λέει ο πάτερ Νικόλαος, που φαίνεται ότι μαθαίνει σκοποβολή στα παιδιά χρησιμοποιώντας την φωτογραφία του

Εάν ο ιερέας της, χωρίς να κουνά το δάχτυλο σε κανέναν, μόλις καταλάβαινε ότι πολλά παιδιά της ενορίας του δεν πηγαίνουν διακοπές το καλοκαίρι λόγω ένδειας, έφτιαχνε μία θερινή κατασκήνωση! Εάν για τα ίδια παιδιά λειτουργούσε, χωρίς τυπικούρες, ένα φροντιστήριο επίσης δωρεάν. Όπως και εργαστήρια εκμάθησης αγιογραφίας, ζωγραφικής, σκίτσου, παραδοσιακών χορών, θεατρική ομάδα, τράπεζα αίματος και χορωδία! Εάν, για παράδειγμα, αυτή η ενορία συγκέντρωνε εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες από τη γειτονιά για να λειτουργούν εθελοντικά όλα αυτά τα εργαστήρια, χαρίζοντας και σε άλλο κόσμο τη χαρά της προσφοράς… Εάν, για παράδειγμα, επειδή υπάρχει ανησυχία για το διαδίκτυο και τους πιτσιρικάδες που κολλάνε σ’ αυτό, υπήρχε μία ενορία που θα έφτιαχνε το δικό της Ίντερνετ Καφέ αλλά και ένα Web Radio, για να ασχολούνται τα παιδιά, με τρόπο θετικό…

Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα τόσο για το προφίλ της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσο και γι’ αυτήν την ελληνική κοινωνία, που τόσο δοκιμάζεται από την κρίση, εάν θα μπορούσε ο κάθε ενοριακός ναός να γίνεται το κέντρο της γειτονιάς, μέσα από τις δράσεις και την προσφορά του…

ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: (Στην περίπτωση του πατρός Νικολάου και της ενορίας του, όλα τα παραπάνω είναι μία πραγματικότητα)…

Στο ναό λειτουργεί και εργαστήριο εκμάθησης παραδοσιακών χορών, με πρώτο τον ίδιο τον εφημέριο

Τώρα… βουρ για κατασκήνωση

Το νέο στοίχημα του πατρός Νικολάου, αλλά και η νέα γλυκιά τρέλα του, είναι η ιδιόκτητη κατασκήνωση της ενορίας, που φτιάχνεται τώρα στα Πλατανάκια Σερρών, χάρη στα ψιλά που αφήνουν οι πιστοί στον δίσκο και το παγκάρι! Θα φιλοξενεί 100 παιδιά και θα διαθέτει κοιτώνες, μαγειρεία και χώρους παιχνιδιών. Όσοι πιστοί προσέλθετε! Για να γίνει πραγματικότητα η κατασκήνωση «Θαβώρ», χρειάζονται χρήματα, υλικά και εξοπλισμός αλλά και προσωπική εργασία! Όσοι έχουν κάτι να προσφέρουν ας τηλεφωνήσουν στο 2310- 838083!

Οι μελλοντικοί κατασκηνωτές πήγαν την Τετάρτη στην κατασκήνωση για να την… σουλουπώσουν. Χάρη στις προσφορές των πιστών αλλά και σε πολλή προσωπική εργασία, η κατασκήνωση «Θαβώρ» για 100 μικρούς ενορίτες θα λειτουργήσει τον Αύγουστο.

Από το φύλλο της THESSNEWS #105 (12/05/2018-13/05/2018)

[thessnews]