Οι ζωές δε χτίζονται με λόγια αλλά με πράξεις.

Της Στεύης Τσούτση.

Μεγάλα λόγια.
Λόγια ειπωμένα με στόμφο και βαθύ εγωισμό. Λόγια σιγουριάς που προσπαθούν να σε γεμίσουν.
Και γεμίζεις.
Αέρα κοπανιστό.
Γιατί έτσι είναι με τις βαρύγδουπες κουβέντες. Θα σε κορέσουν αλλά μόνο για λίγο. Μέχρι να αδειάσει ο αέρας τους εσύ θα νιώθεις γεμάτος μεγαλεπίβολα σχέδια και σιγουριά.
Κι όταν κάποια στιγμή βρεθείς αδειασμένος, τότε κοιτάς απορημένος κι ανασφαλής γύρω σου για να δεις τι γίνεται.
Τι στο διάολο έγινε και ξέμεινες; Πως ξεφούσκωσαν τόσο τα μεγάλα λόγια κι έγιναν θλιβερά σκουπίδια;
Έλα ντε… Αλλά βλέπεις αυτή είναι η στόφα τους. Και των λόγων αλλά και των ανθρώπων που τα ξεστομίζουν.
Πρώτα γεμίζουν κι έπειτα αδειάζουν. Χτίζουν ολόκληρες μιλητές καστροπολιτείες. Κι όταν έρχεται η ώρα να ανοίξεις την πόρτα και να μπεις, όλα γκρεμίζονται στα πόδια σου. Άμμος πάνω στην άμμο κι από δοκάρια και τσιμέντα τίποτα. Πως να σταθεί οικοδόμημα στην άμμο;
Στέκεται; Δε στέκεται…
Περαστικά σου.
Γιατί φταις. Γιατί γερνάς και μυαλό δε βάζεις. Το λέει ο λαός: Κράτα μικρό καλάθι. Κι εσύ φορτώθηκες την καλαθούνα και πας καμαρωτός.
Χτίζονται μωρέ με λόγια οι ζωές; Πόσες αλήθειες βάσταξαν μόνο στα λόγια αν οι πράξεις έμειναν στο συρτάρι;
Καλά τα “θα” αλλά χρειάζονται και τα “ορίστε”. Χρειάζονται κι αποδείξεις όλων εκείνων των  λόγων.
Όσο για τους μεγαλόστομους ανθρώπους; Τι να πει κανείς γι’αυτούς.
Οι υποσχέσεις τους είναι τόσο μεγάλες όσο και οι απογοητεύσεις που θα σε ταΐσουν στο τέλος.
Γιατί είναι δύσκολοι καιροί για μεγάλες υποσχέσεις. Δύσκολοι καιροί για μεγαλόπνοα σχέδια, για τεράστιες κουβέντες.
Και πρόθεση να μην έχει ο άλλος να εξαπατήσει, δύσκολα θα καταφέρει όσα υπόσχεται.
Αν και για να είμαστε σωστοί, ο ορθά δομημένος νους δε θα πει πολλές κουβέντες. Θα κάνει απλά πολλές κινήσεις για να καταφέρει όσα θέλει, όσα δεν τόλμησε να υποσχεθεί.
Γι’αυτό να έχεις το νου σου.
Μήτε να λες, μήτε να δέχεσαι να ακούς παχιά λόγια. Λιγνεύουν στον καιρό και γίνονται απογοητεύσεις. Γίνονται ψέματα, είτε από πρόθεση είτε από αφέλεια είτε κι από ενθουσιασμό.
Πράξεις να ζητάς, πράξεις να δίνεις. Να τις διεκδικείς πεισματικά, να τις παλεύεις.
Όσο για τα λόγια; Μάθε να φυλάγεσαι από δαύτα. Μην ξανοίγεσαι, μην τα πολυεμπιστεύεσαι. Πετούν λένε κι άδικο δεν έχουν.
Πετούν μακριά και σε αφήνουν με την πίκρα του ανεκπλήρωτου.
Γι’αυτό πράξεις. Λιτές, μικρές αλλά λυτρωτικές. Βλέπεις κάθε πράξη, κάθε υλοποιημένη υπόσχεση κρύβει μέσα της κι ένα αχ.
Εκείνο το αχ του λόγου που απέδειξε την αλήθεια του.
Και σαν αυτό το αχ, το ανακουφιστικό, θαυματουργό αχ, δεν έχει.
Να το θυμάσαι…

διαφορετικό