Έχω δύο δίδυμες κορούλες που φέτος πάνε στην Α’ Λυκείου. Σαν χθες μου φαίνεται που τις πήγαινα στο νηπιαγωγείο κάθε πρωί από το χεράκι με τις τσαντούλες τους να τις αφήσω σε εκείνη τη μαγική αίθουσα με τα πολλά παιδάκια και εκείνες κολλούσαν τα μαγουλάκια τους πάνω στα πόδια μου και μου κρατούσαν το παντελόνι για να μη φύγω. Είναι λες και ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και ξαφνικά μεγάλωσαν. Όλα αυτά τα χρόνια μοιάζουν κυριολεκτικά να έχουν πετάξει, τόσο γρήγορα έφυγαν.
Πρόσφατα η μία μου κόρη, η οποία είναι άριστη μαθήτρια και αθλήτρια, έχει απίστευτο χιούμορ και είναι ένα ιδιαίτερα συνεσταλμένο παιδί μου ανακοίνωσε ότι τα έχει με ένα αγόρι από το σχολείο της. Θέλω να πιστεύω ότι στο άκουσμα της είδησης-βόμβας διατήρησα την ψυχραιμία μου και δεν της έδειξα πόσο πολύ ταράχτηκα. Τελικά απαιτούνται τρομερές υποκριτικές ικανότητες για να το παίξεις cool όταν το παιδί σου, που είναι μόλις 14 χρονών σου ανακοινώνει ένα τέτοιο νέο. Της έκανα μερικές ερωτήσεις, ίσα για να μάθω τα βασικά και να μη φανεί ότι της κάνω ανάκριση.
Έλεγα και ξαναέλεγα από μέσα μου ότι δεν χρειάζεται πανικός. Απλά άφησα τη συζήτηση να κυλήσει. Πόσο χρονών είναι το αγόρι αυτό; Τι μαθητής είναι; Ποια είναι τα χόμπι του; Με τι ασχολείται; Αμέσως μετά έπιασα και την άλλη μου κόρη: Τι βιολί βαράει αυτός; Τι έχεις ακούσει; Δεν ξέρεις; Κάνει για την αδερφή σου;
Από εκείνη τη μέρα ξανασυζητήσαμε το θέμα αυτό κάμποσες φορές. Είναι και εκείνος 14 ετών, είναι στο ίδιο τμήμα, παίζει μπάσκετ και θέλει να γίνει δικηγόρος. Η άλλη μου κόρη τον βρίσκει πολύ καλό παιδάκι και μου είπε χαρακτηριστικά ότι «δεν είναι κανένας αλήτης σαν αυτούς που κυκλοφορούν».
Νιώθω αρκετά ήσυχη κυρίως για το γεγονός ότι έχω μιλήσει εδώ και πολλά χρόνια στις κόρες μου για μερικά βασικά πράγματα, όπως είναι τα όρια, οι έξυπνες επιλογές και οι κανόνες. Είναι λογικά κορίτσια και ξέρουν τι τους γίνεται. Τις μεγάλωσα μόνη μου, αλλά έκανα καλή δουλειά πιστεύω.
Το πιο αστείο της ιστορίας αυτής είναι ότι όταν λέω σε τρίτους ότι η κόρη μου έχει αγόρι, τουλάχιστον 1 στους 3 απαντά το ίδιο πράγμα:«Εγώ δεν θα επέτρεπα ποτέ στη 14χρονη κόρη μου να έχει φίλο» και απαντώ «τυχερή τότε η κόρη μου που έχει εμένα για μάνα».
Καμιά φορά απορώ. Εκείνοι δεν υπήρξαν παιδιά; Όλοι εμείς δεν κάναμε πάνω κάτω τα ίδια σε εκείνη την ηλικία εν αγνοία πολλές φορές των γονιών μας; Γιατί ξεχνάμε τι κάναμε εμείς στα 14 μας; Πολλοί φίλοι μου με παιδιά μεγαλύτερα από τα δικά μου προσπάθησαν να τα εμποδίσουν από το να έχουν κάποια σχέση και απέτυχαν με αποτέλεσμα να κάνουν τα πράγματα χειρότερα και να κάνουν τα παιδιά τους ο, τι κάνουν στα κρυφά. Εμένα αυτά δεν μου αρέσουν. Από το να μου πουν ψέματα, προτιμώ να τα έχω από κοντά και να πηγαίνω με τα νερά τους.
Η σκέψη και μόνο ότι τα παιδιά μου θα κάνουν κάτι κρυφά από εμένα με τρομάζει. Δεν θέλω να νιώθουν ότι πρέπει να μου κρύψουν πράγματα. Είμαι η μαμά τους. Πρέπει και θέλω να ξέρω τα πάντα. Δεν εννοώ την κάθε λεπτομέρεια, αλλά τα μεγάλα και σημαντικά γεγονότα της ζωής τους θέλω να τα μαθαίνω.
Θέλω τα παιδιά μου να με εμπιστεύονται για να ξέρω και εγώ με τη σειρά μου ότι κατάφερα να δημιουργήσω έξυπνα και υπεύθυνα παιδιά που κάνουν σωστές επιλογές. Θα κάνουν και εκείνα τα λάθη τους, όπως όλα τα παιδιά, αλλά θέλω να ξέρω ότι ακόμα και αν κάνουν λάθος, θα έρθουν να μου μιλήσουν. Αν αρχίσουμε από τώρα τα ψέματα, τα μυστικά και τις υστερίες θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους και δεν θα απευθυνθούν σε μένα όταν τους συμβεί κάτι σοβαρό.
Ένας άλλος λόγος που θέλω η κόρη μου να μου λέει τα πάντα είναι γιατί θέλω όταν έχει κάποια ερώτηση ή απορία για τα αγόρια ή γενικότερα να έρχεται σε μένα να τη λέει και όχι να ψάχνει στο διαδίκτυο σε άσχετες πηγές ή να ρωτάει φίλες της που είναι ακόμα πιο άσχετες. Είναι όλοι τόσο ανίδεοι και ανώριμοι. Δεν μπορούν να χειριστούν σημαντικά ζητήματα όπως αυτό.
Υπάρχουν πολλοί γονείς με διαφορετικούς κανόνες από μένα και καλά κάνουν αρκεί να μην προσπαθούν να μου αλλάξουν γνώμη. Είναι όπως όταν αφήνεις για πρώτη φορά το παιδί σου μόνο στο σπίτι. Οι περισσότεροι θα σε κράξουν, θα σε σκυλοβρίσουν και θα σου πουν ντροπή σου που είσαι ανεύθυνη, που είσαι έτσι, που είσαι αλλιώς. Το ίδιο ισχύει και με τις σχέσεις στην εφηβεία. Αν διαπιστώσω ότι δεν είναι έτοιμη εκείνη ή το αγόρι, το οποίο επέλεξε, πάλι θα σταθώ δίπλα της και θα την καθοδηγήσω σωστά. Έτσι κάνουν οι γονείς. Θα τα καταφέρουμε μόνες μας χωρίς τη γνώμη κανενός.
