Η ιστορία του παιδιού από την Καβάλα που έγινε παγκοσμίως βραβευμένος ειδικός γιατρός μεταμοσχεύσεων

Η ιστορία του παιδιού από την Καβάλα που έγινε παγκοσμίως βραβευμένος ειδικός γιατρός μεταμοσχεύσεων

Ο Γιώργος Βρακάς είναι ένας καταξιωμένος Έλληνας γιατρός που το 2016 απέσπασε το Παγκόσμιο Βραβείο Μεταμοσχεύσεων (TTS Young Investigator Award), στο Hong Kong, στο πλαίσιο παγκόσμιου συνεδρίου μεταμοσχεύσεων, η οποία βράβευση συνοδεύεται από ένα συμβολικό, χρηματικό ποσό για την εν γένει προσφορά του στον τομέα αυτόν.

Γεννήθηκε στις 15 Ιουνιου του 1980, στην Καβάλα, και μέχρι τα πέντε του μεγάλωσε στα Κύργια Δράμας με τη γιαγιά και τον παππού του, μέρος που ακόμα θυμάται με νοσταλγία και συγκίνηση. Ο πατέρας του, Ξένος Βρακάς, ήταν Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Δράμας και ο θαυμασμός του γιού του ήταν ανυπέρβλητος.

Ο θαυμασμός αυτός για το έργο που πρόσφερε ο πατέρας του ως Χειρουργός στο Νοσοκομείο της Δράμας και η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη που λάμβανε από τους ασθενείς του, ήταν αυτά που τον ενέπνευσαν να ακολουθήσει τα βήματά του με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορούσε κι εκείνος να του μοιάσει και να τον κάνει το ίδιο υπερήφανο.

Ο Γιώργος Βρακάς έχει πει σε συνέντευξή του πως θεωρεί ότι ο χώρος των μεταμοσχεύσεων είναι γοητευτικός για κάθε εκκολαπτόμενο χειρουργό, αλλά ότι δυστυχώς οι δυνατότητες εκπαίδευσης σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα είναι λίγες.

Έχοντας τελειώσει την ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής στη χώρα μας, επεδίωξε να μετεκπαιδευτεί στις μεταμοσχεύσεις στην Αγγλία, μια χώρα που είχε εργαστεί στο ξεκίνημα της ιατρικής του καριέρας.

Έτσι, μετά από μια δύσκολη συνέντευξη στο Guy’s Hospital του Λονδίνου, κατάφερε να κερδίσει τη θέση του Senior Fellow στη μεταμόσχευση νεφρών και παγκρέατος. Από τότε, συνέχισε την εκπαίδευση του σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα μεταμοσχεύσεων.

Τον Αύγουστο του 2013, του προτάθηκε η θέση του Διευθυντή στο Τμήμα Μεταμοσχεύσεων στο Νοσοκομείο Guy‛s Hospital του Λονδίνου, αλλά δεν την αποδέχτηκε, καθώς προτίμησε την πρόταση που του έγινε από το Κέντρο Μεταμοσχεύσεων της Οξφόρδης, προκειμένου να εργαστεί εκεί στην ομάδα Μεταμοσχεύσεων. Στη συνέχεια, εξειδικεύτηκε στις μεταμοσχεύσεις οργάνων και ιδιαίτερα νεφρών, παγκρέατος και λεπτού εντέρου.

Διακρίθηκε για το πλήθος των επιστημονικών εργασιών που συνέγραψε και δημοσίευσε σε διεθνούς κύρους επιστημονικά περιοδικά όταν προτάθηκε, τον Φεβρουάριο του 2014, για το βραβείο Mental Award. Το 2015, ανακηρύχθηκε από ψηφοφορία των φοιτητών της Ιατρικής ως ο καλύτερος εκπαιδευτής, στα πλαίσια διδασκαλίας προς τους φοιτητές της Ιατρικής.

Για τη διάκριση τού 2016 έχει πει «Για μένα το βραβείο αυτό αποτελεί επιβράβευση των αγώνων και θυσιών μου, γιατί εργάστηκα σκληρά για την απόκτησή του με κόστος να βρίσκομαι μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και από την πατρίδα μου, αλλά και με θυσίες πολλές γιατί ο προσωπικός μου χρόνος είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Είναι ευχάριστο, βέβαια, ότι μου προσδίδει κύρος και τη δυνατότητα να κάνω μια διεθνή καριέρα, όπως την ονειρευόμουν. Τα βραβεία γενικά αφενός αποτελούν επιβράβευση των κόπων μας και αφετέρου αποτελούν κίνητρο για να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά».

Στην ερώτηση για το πώς είναι η ζωή ενός γιατρού στην Αγγλία, απάντησε πως «Οι θυσίες για την Ιατρική είναι πάρα πολλές, για τη Χειρουργική ακόμη περισσότερες και για τις Μεταμοσχεύσεις τα πράγματα ξεφεύγουν κατά πολύ. Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος ποτέ. Δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα, δεν υπάρχουν ήρεμα βράδια ξεκούρασης στο σπίτι. Μπορεί να μου τηλεφωνήσουν οποιαδήποτε στιγμή, μέρα ή νύχτα, είτε εφημερεύω είτε όχι, λόγω του συγκεκριμένου είδους χειρουργικών επεμβάσεων που ειδικεύομαι, καθώς οι μεταμοσχεύσεις του λεπτού εντέρου είναι κάτι σπάνιο και δεν ασχολούνται πολλοί συνάδελφοι. Προφανώς η προσωπική ζωή τις πιο πολλές φορές μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, διότι ο χρόνος εξαρτάται πάντοτε από τα δεδομένα στην εργασία, όπου μπορεί να σε χρειαστούν ανά πάσα στιγμή».

Έχει παραδεχτεί πως του λείπει η πατρίδα του και πιστεύει πως η επιστροφή είναι όνειρο όλων των Ελλήνων του εξωτερικού, ενώ προσπαθεί να επισκέπτεται τις ρίζες του τουλάχιστον κάθε δύο μήνες για να δει τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Πηγή : ellines.com