Οι ευαίσθητοι είναι κι οι πιο γενναίοι

Μια διάσημη ψυχοθεραπεύτρια, η Ελίζαμπεθ Κουπλερ-Ρος είχε πει κάποτε: «Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που ξέρουμε είναι εκείνοι που έχουν γνωρίσει την ήττα στη ζωή τους, που έχουν υποφέρει, που έχουν αισθανθεί την απώλεια και που έχουν βρει την έξοδο απ’ τα βαθιά. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν ευγνωμοσύνη, διαθέτουν ευαισθησία και καταλαβαίνουν ποια είναι η ζωή εκείνη που σε γεμίζει ευσπλαχνία, τρυφερότητα, βαθιά αγάπη και σε κάνει να νοιάζεσαι. Οι ωραίοι άνθρωποι δεν προκύπτουν, απλώς».

Έχει απόλυτο δίκιο σ ‘ αυτό. Ζούμε σε μια εποχή όπου η κοινωνία μας, δείχνει να εκτιμάει την καλοσύνη και τη συμπόνια. Η ειρωνεία είναι, όμως, ότι σε παροτρύνει να γίνεις κι όσο πιο σκληρός γίνεται. Είναι ο μοναδικός ανώδυνος τρόπος ώστε να επιβιώσεις, σου λένε.

Αλλά ξεχνούν το βασικότερο. Δεν ήρθαμε εδώ απλά και μόνο για να επιβιώσουμε, αλλά για να ζήσουμε την κάθε στιγμή. Με τα σωστά και τα λάθη. Με χαμόγελα, αλλά και με λύπες. Αυτός είναι ένας απ’ τους κυριότερους λόγους που οι ευαίσθητοι άνθρωποι νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν απόλυτα με τους συνανθρώπους τους. Η ταμπέλα του «αδύναμου» τους ακολουθεί παντού.

Δε φαίνεται να τους απασχολεί και πολύ αυτό. Επειδή μέσα τους αισθάνονται πάντα γενναίοι και δυνατοί. Δεν τους ενδιαφέρει αν τους θεωρείς δεδομένους. Εκείνοι θα είναι πάντα εκεί για να σε βοηθήσουν σε κάθε σου πρόβλημα. Κι αυτό επειδή έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν κάθε δυσκολία μόνοι τους. Δε λιποτάκτησαν ποτέ. Κατάφεραν να ωριμάσουν και να καταλάβουν τι πραγματικά θέλουν απ’ τη ζωή. Όταν καθίσεις να συζητήσεις μαζί τους θα σου πουν πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Τα πάντα είναι στο χέρι μας.

Απαιτούν απ’ τον εαυτό τους να φτάνει μέχρι τα όριά του. Κλαίνε στη μέση της της νύχτας παρέα μ’ έναν φίλο τους που υποφέρει. Είναι ικανοί να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα ώστε να φροντίσουν την οικογένειά τους. Και το σημαντικότερο είναι ότι ακόμα κι αν πληγωθούν, δε σταματάνε να νοιάζονται.

Ως αντανάκλαση του χαρακτήρα τους, δίνουν αγάπη και σεβασμό ακόμη και σ’ αυτούς που δεν τα αξίζουν. Συγχωρούν πάντα όλους όσοι τους εκμεταλλεύτηκαν, γιατί δεν έμαθαν να χαραμίζουν τον πολύτιμο χρόνο τους προσπαθώντας να εκδικηθούν. Για πολλούς αυτό είναι κι ένα σημάδι αδυναμίας. Εκείνοι, όμως, δεν το βλέπουν έτσι.

Αν σε έμαθαν να λυπάσαι αυτούς τους ανθρώπους, τότε καλά θα κάνεις να αναθεωρήσεις. Δεν έχουν ανάγκη τη λύπησή σου ούτε τη συμπόνοια σου. Ούτε καν μια απλή συμπάθεια. Κράτησέ τα για σένα. Έχουν μάθει να ζητούν μονάχα την εκτίμηση, τη βαθιά εκτίμηση. Αυτή που λίγοι μπορούν να καταλάβουν.

Δεν τους ενδιαφέρει αν τσαλακώσουν την εικόνα τους. Έχουν αποτύχει πολλές φορές. Έχουν απορριφθεί και χλευαστεί, αλλά μέσα τους δυνάμωσαν. Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι μπορεί να τους βλέπεις προσκολλημένους με τη θλίψη κάποιες στιγμές. Μην μπερδεύεσαι όμως, αυτό δεν λιγοψυχία. Είναι γενναίοι που επιλέγουν να μην εγκαταλείψουν και να μην ξεφύγουν απ’ όλα αυτά που τους απασχολούν. Ακόμα κι αν χρειαστεί να υποφέρουν για λίγο.

Είναι η όμορφη καρδιά τους που τους κάνει να μη λυγίζουν και να μη σπάνε ποτέ. Έχουν κάνει το χρόνο σύμμαχό τους. Περιμένουν υπομονετικά για το νέο ξεκίνημα, την ώρα που πολλοί σκορπίζονται κάνοντας φαύλους κύκλους. Έχουν αξιοπρέπεια και γνωρίζουν πολύ καλά πότε είναι η κατάλληλη στιγμή ώστε να κινηθούν όπως κρίνουν.

Το μόνο σίγουρο με τους ευαίσθητους ανθρώπους είναι ότι θα σου δείξουν μια ξεχωριστή πλευρά της ζωής. Θα είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στη Γη καθώς θα σου μεταδίδουν τη θετική τους ενέργεια. Αυτό τους ξεχωρίζει και τους διαφοροποιεί. Στο λεξικό της ζωής τους δεν υπάρχει η λέξη «μιζέρια».

Ξέρεις, η ζωή έχει την τάση πάντα να επιστρέφει συμπεριφορές. Δε γλυτώνει κανένας. Και θα μας φερθεί όπως μας αρμόζει, κάποια στιγμή. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, τότε δε φοβάσαι τίποτα.

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης

Πηγή : pillowfights.gr