Φύγε, για να του δείξεις τι δεν άξιζε

Γράφει η Κατερίνα Κυπρίου

Να φεύγεις!

Τη στιγμή που αισθάνεσαι ότι πρέπει να του αποδείξεις την αξία σου, είναι η κατάλληλη στιγμή να φύγεις. Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς άλλες εξηγήσεις. Χωρίς κλάματα, χωρίς σκηνές, χωρίς εντάσεις!Φύγε, κορίτσι μου, και μην κοιτάξεις πίσω σου! Φύγε, για να μπορέσεις να αναπνεύσεις επιτέλους ελεύθερα. Φύγε και να θυμάσαι ότι ήταν πολύ λίγος για σένα.

Να μην ξεχάσεις μ’ ακους;

Να μην ξεχάσεις ποτέ πόσα του έδωσες. Να μην ξεχάσεις ποτέ πόσο αχάριστα σου φέρθηκε. Να μην ξεχάσεις ποτέ πόσες φορές έκλαψες, γιατί δεν σε πίστεψε. Μην ξεχάσεις ποτέ πόσες φορές ξέσπασε πάνω σου τα νεύρα του, πόσες φορές σε μείωσε για να νιώσει σπουδαίος, πόσες φορές σε έκανε να νιώσεις ότι είχες άδικο, ενώ το δίκιο σου βροντοφώναζε!

Να θυμάσαι, κορίτσι μου!

Να θυμάσαι πόση αξιοπρέπεια είχες και την έχασες. Να θυμάσαι πόσες φορές κατάπιες τις ενοχές, που άδικα σου φόρτωσε. Να θυμάσαι πόσες φορές προσπάθησες να τον σώσεις απ’ τη μιζέρια του. Πόσες φορές στάθηκες βράχος στα προβλήματά του. Πόσες φορές στερήθηκες αυτά που ήθελες, από φόβο μήπως φανείς εγωίστρια. Πόσες φορές έβαλες πλάτη στα ζόρια του κι έκανες στην άκρη τα δικά σου.

Άκουσέ με!

Ξέρω ότι μέσα σου πονάς, που το όνειρό σου χάθηκε. Ξέρω ότι για άλλη μια φορά τον νόμιζες διαφορετικό και απογοητεύτηκες. Ξέρω ότι όσο κι αν προσπαθείς, το μυαλό σου δραπετεύει και τον σκέφτεσαι. Ξέρω ότι το σώμα σου κάθε στιγμή αποζητά το άγγιγμά του. Ακούω την καρδιά σου, που σπάει σε άπειρα μικρά κομμάτια. Ακούω την ψυχή σου που φωνάζει με πείσμα τ’ όνομά του!

Κι όμως, μέσα σου ξέρεις!

Ξέρεις πως δεν είναι τελικά αυτό που νόμιζες. Ξέρεις πως τα λόγια του δε θα γινόντουσαν ποτέ πράξεις. Γνωρίζεις ότι δεν θα ήσουν ποτέ η προτεραιότητά του. Πάντα θα ζητιάνευες λίγο από τον χρόνο του, λίγη απ’την προσοχή του. Πάντα θα έτρεχες πίσω του, προσπαθώντας να του δείξεις ότι είσαι ο άνθρωπός του.

Κι αυτός ήξερε!

Ήξερε να σε χειρίζεται κι αυτό εσύ του το ‘δειξες. Ήξερε ότι από σένα θα έπαιρνε ότι ακριβώς ζητούσε. Αγάπη, ειλικρίνεια, τιμιότητα και μια αγκαλιά διαθέσιμη, όταν κι όπως τον βόλευε. Είχε τον ώμο σου να στηριχτεί και μια καρδιά που χτυπούσε μόνο γι’ αυτόν, την ώρα που τα χρειαζόταν. Ήξερε ότι όσα λάθη κι αν κάνει, όσες φορές κι αν σε σκοτώσει, εσύ θα είχες μια έτοιμη δικαιολογία για να τον αθωώσεις!

Τώρα όμως…

Τώρα που σε άδειασε ακόμα μια φορά, να φύγεις. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, σου λέω. Τώρα, που ο εγωισμός του για άλλη μια φορά σε μάτωσε. Τώρα, που η ματαιοδοξία του σε κούρασε και η γκρίνια του σε τσάκισε. Τώρα, που η μιζέρια του σε έπνιξε και η αχαριστία του σε αγανάκτησε, μ’ ακούς, γαμώτο; Τώρα να φύγεις! Μην τον αφήνεις άλλο να βιάζει την ψυχή σου. Μην τον αφήνεις άλλο να γονατίζει τη θέλησή σου. Μην τον αφήνεις να παίζει με τη ζωή και τα όνειρά σου. Μην του δίνεις άλλο απ’ τη δύναμή σου, μην του χαρίζεις άλλο από το είναι σου, μην τον αφήνεις να νιώσει ότι είναι σπουδαίος, γιατί δεν είναι και το ξέρεις!

Κοίταξέ με!

Σε νιώθω πως αισθάνεσαι, τώρα που ξέρεις την αλήθεια. Γεύομαι στα χείλη μου την πικρή γεύση της απογοήτευσής σου. Ακούω τον λυγμό της καρδιάς σου, ασπάζομαι το φόβο της μοναξιάς σου, καταλαβαίνω ότι τον αγαπάς! Αλλά τώρα που πρέπει να του αποδείξεις για άλλη μια φορά την αξία σου, κάνε το όπως πρέπει. Φύγε, για να του δείξεις τι δεν άξιζε. Φύγε, για να του δείξεις τι εσύ αξίζεις! Φύγε τώρα, πριν τον κάνεις να πιστέψει ότι είναι και μάγκας. Αν ήταν μάγκας, τώρα θα έτρεμε μήπως σε χάσει. Αν ήταν μάγκας, κορίτσι μου,τώρα θα ήταν δίπλα σου κι εγώ δε θα σου έλεγα να φύγεις!

Πίστεψέ με!

Κάπου παρακάτω σε περιμένει η ζωή που σου αξίζει.
Κάπου παρακάτω σε περιμένουν όλα όσα ονειρεύτηκες.
Κάπου παρακάτω σε περιμένει ένας “κύριος”!