Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ένας Χριστιανός βρίσκεται κοντά στον Χριστό

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ένας Χριστιανός βρίσκεται κοντά στον Χριστό

Χριστιανός: Ποιό εἶναι τό σημεῖο μέ τό ὁποῖο ἀναγνωρίζουμε πώς ἕνας χριστιανός βρίσκεται κοντά στό Χριστό;

Ἐκεῖνος πού βρίσκεται κοντά στό Χριστό στρέφεται συχνά πρός Ἐκεῖνον μέ ἀγάπη καί πίστη.

Προφέρει συχνά τό γλυκύτατο ὄνομά Του, Τόν καλεῖ σέ βοήθεια.

Τά μάτια του, οἱ σκέψεις του κι ἡ καρδιά του εἶναι συνέχεια στραμμένα πάνω Του.

Ὁ Χριστός ἀποκαλύπτεται στά χείλη του, στή ματιά του.

Χωρίς τό Χριστό εἶναι ἀδύναμος, δέν ἔχει χαρά μέσα του.

Ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ μακριά ἀπό τό Χριστό σπάνια, πολύ σπάνια στρέφει τή σκέψη του στό Θεό. Καί τότε ὅμως δέν τό κάνει μέ καρδιακή πίστη κι ἀγάπη, ἀλλά μᾶλλον ἀπό ἀνάγκη, σά ν᾿ ἀπευθύνεται σέ κάποιο πρόσωπο πού δέν τό γνωρίζει καλά, πού δέν τοῦ δίνει χαρά, πού δέν τόν τραβάει.

Γι᾿ αὐτό βλέπουμε πώς ἐκεῖνοι πού ζοῦ κοντά στό Χριστό δέν Τόν ἀφήνουν στιγμή ἀπό τή σκέψη καί τήν καρδιά τους. Ζοῦν «ἐν Χριστῷ».

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀνάσα τους, ἡ τροφή, τό πιοτό, τό ἐνδιαίτημά τους, εἶναι τά πάντα. Μέ τήν προφορά τοῦ γλυκυτάτου ὀνόματός Του καί τό εὐεργετικό ἄγγιγμά Του προσκολλῶνται σ᾿ Ἐκεῖνον μέ ὅλη τους τήν ὕπαρξη.

«Ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου» ( Ψαλμ. Ξβ΄ : 9), λέει ὁ Ψαλμωδός. Σ᾿ αὐτήν τήν προσκόλληση νιώθουν τήν πιό ἀνέκφραστη μακαριότητα, πού ὁ κόσμος δέ γνωρίζει καθόλου.

Αὐτά εἶναι τά σημεῖα μέ τά ὁποῖα ἀναγνωρίζεται ποιός βρῆκε τό Χριστό κι εἶναι κοντά Του καί ποιός ὄχι. Ἐκεῖνοι πού δέ γνώρισαν τό Χριστό ζοῦν σ᾿ αὐτή τή ζωή χωρίς καρδιακή πίστη.

Σκέφτονται καί μεριμνοῦν μόνο γιά τά ἐγκόσμια πράγματα, δηλαδή πῶς θά διασκεδάσουν, πῶς θά φᾶνε καί θά πιοῦν καλύτερα, πῶς θά ντυθοῦν κομψά, πῶς θά ἱκανοποιήσουντίς σαρκικές τους ἐπιθυμίες, πῶς θά σκοτώσουν τό χρόνο τους πού δέν ἔχουν τί νά κάνουν, ἐνῶ ἐκεῖνος (ὁ χρόνος) τούς ἀναζητεῖ κι ὅταν δέν τούς βρίσκει, φεύγει ἀμέσως μπρός ἀπό τά μάτια τους.

Ἡ μέρα διαδέχεται τήν ἡμέρα καί ἡ νύχτα τή νύχτα, ὁ μήνας τό μήνα καί τό ἔτος τό ἔτος. Τελικά φτάνει ἡ φοβερή τελευταία ὥρα καί ἀκοῦνε τή φωνή:

«Τέρμα· ὁ δρόμος τέλειωσε. Ὥς ἐδῶ ἦταν ὁ χρόνος σου. Οἱ ἁμαρτίες κι οἱ ἀνομίες σου προπορεύτηκαν. Θά πέσουν ἐπάνω σου μ᾿ ὅλη τους τή δύναμη καί θά σέ συνθλίβουν μέ τό βάρος τους αἰώνια».

Του Αγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Πηγή : ieramonopatia.gr