Έρωτας είναι να κάνεις τον άνθρωπό σου να γελά.

Οι άνθρωποι πολλά πράγματα τα ξεχνούν. Χαρές, λύπες, στιγμές που έχεις περάσει μαζί τους μπορούν να αποτελέσουν μεμιάς παρελθόν κι αυτό μονάχα κακό δεν είναι, αλλά δε θα το συζητήσουμε τώρα αυτό. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος και κόβω το χέρι μου. Πως όσο κι αν έχει προχωρήσει κανείς, όσα βήματα μακριά από σένα κι αν έχει κάνει, δε σε ξεχνάει.

Για τις στιγμές που ήσουν χάλια και σε έκανε να σκάσεις στα γέλια. Για τις στιγμές που δεν είχες όρεξη ούτε να πετάξεις ένα αχνό χαμόγελο, κι εκείνος χτυπιέται και σε πιάνει σπαστικό γέλιο. Είναι νόμος, είναι αξίωμα πως αυτές οι στιγμές μένουν χαραγμένες στο κεφάλι σου.

Ξέρεις τι φταίει; Η τόσο απότομη εναλλαγή συναισθημάτων. Δεν είναι εύκολο να έχεις ψυχολογία στα Τάρταρα κι ο άνθρωπός σου να σε κάνει να κυλιέσαι στα πατώματα. Θέλει κόπο, θέλει προσπάθεια κι υπομονή γαϊδουρινή. Πολλοί θα σε έγραφαν. Θα γυρνούσαν πλευρό στο κρεβάτι, ή θα σου έδιναν ένα φιλί για καληνύχτα και θα τελείωναν όλα εκεί. «Θα περάσει, θα δεις. Όλα θα πάνε καλά». Όλα περνούν, καμία διαφωνία σε αυτό. Θα ξυπνήσει ο άνθρωπός σου το επόμενο πρωί και θα έχει μαλακώσει, θα έχει φύγει η στεναχώρια.

Αλλά η μαγκιά ξέρεις ποια είναι; Να μην τον αφήσεις να κοιμηθεί με μούτρα κατεβασμένα και μάτια βουρκωμένα. Να μην κλείσεις τα μάτια σου αν δε βεβαιωθείς πως ο κόμπος από το στομάχι του έχει φύγει. Να το βάλεις στόχο, πως αν δεν κάνεις το πλάσμα δίπλα σου να γελάσει, δε θα κοιμηθείς. Στις σχέσεις πρέπει να γινόμαστε σαν μικρά παιδιά. Τσαρλατάνος να γίνεις αν χρειαστεί, αρκεί η θλίψη, το άγχος, η στεναχώρια να φύγει μακριά και στη θέση τους να μπει ένα πλατύ χαμόγελο.

Και μετά το χαμόγελο θα έρθει κι η αγκαλιά. Μετά την αγκαλιά η ηρεμία. Κανένας χρόνος και κανένας ύπνος δεν μπορεί να ηρεμήσει τον άνθρωπό σου όσο μπορείς εσύ ο ίδιος. Γι’ αυτό, εκείνο το βράδυ μην κοιμηθείς.

Εκείνο το βράδυ σκάρωσε τα πιο αστεία στιχάκια. Πες της ανέκδοτα που σκαρφίζεσαι εκείνη τη στιγμή, σήκωσέ την από το κρεβάτι και χορέψτε, χαρίζοντάς της τις πιο αστείες φιγούρες που έχει δει ποτέ. Καν’ της καντάδα με στίχους ηλίθιους, ερωτική εξομολόγηση για το πόσο ποθείς τις μασχάλες της και πόσο την αγαπάς όταν πατάει το καζανάκι.

Ο έρωτας σε κάνει μικρό παιδί. Δε σε αφήνει να νοιαστείς για το αν δείχνεις όμορφος στα μάτια της, αν είναι σωστά σιδερωμένο το πουκάμισό σου κι αν έχεις χτενίσει όμορφα τα μαλλιά σου. Ο έρωτας είναι ο βασιλιάς των λεπτομερειών, των μικρών στιγμών.

Σε διαβεβαιώνω, δε θα θυμάται το άρωμα που φορούσες, ούτε τι χρώμα πουκάμισο είχες βάλει. Δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ όμως, το γέλιο της μια στιγμή που δεν το περίμενε ούτε εκείνη απ’ τον εαυτό της. Δε θα ξεχάσει ποτέ τον τρόπο που τον έκανες να βάλει τα γέλια χαρίζοντάς του ένα κομπλιμέντο για τη μύτη του, τη στιγμή που η θλίψη τον είχε περικυκλώσει.

Τα βράδια που ο άνθρωπός σου δεν μπορεί να σου χαρίσει ούτε ένα τόσο δα χαμογελάκι, κάνε μου τη χάρη και μην κοιμηθείς. Κανένας δεν αξίζει να κοιμάται πνιγμένος στη στεναχώρια του. Κι επειδή θα υπάρξουν στιγμές που ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι στεναχωρημένος κι εσύ να μην είσαι πια εκεί, φρόντισε, σε παρακαλώ, να χαρίσεις πολλά αξέχαστα βράδια, φρόντισε να γεμίσεις την πλάση με χαμόγελα.

Γράφει ο Ιωάννης Κυραπόγλου

Πηγή