Δεν θα μου πεις εμένα αν θα κάνω έκτρωση

Τι συμβαίνει επιτέλους με τους ανθρώπους; Το έχουμε χάσει εντελώς το μυαλό μας; Θεωρούμε πως είμαστε ικανοί, κάποιοι να αποφασίζουμε τι θα κάνει κάποιος με το σώμα του; Λίγοι ή πολλοί δεν έχει καμία σημασία! Και ο μισός πληθυσμός να το αποζητά κάτι, ο άλλος μισός θα κάνει αυτό που θέλει! Τελεία και παύλα!

Σαφώς και το θέμα είναι οι εκτρώσεις, κακώς μάλιστα που δεν το είχα γράψει από τον Μάιο του 2019 που είχα την αρχική ιδέα. Στην προκείμενη περίπτωση, πρώτα γεννήθηκε ο τίτλος και μετά από μήνες θα γεννηθεί το άρθρο. Θα γεννηθεί όμως γιατί εγώ το θέλησα και το αποφάσισα, γιατί τώρα μου ήρθε η έμπνευση. Δεν με ανάγκασε κανείς, δεν πιέστηκα από την οικογένεια μου ή τον εκδότη μου!

Κάπως έτσι πρέπει να γεννιούνται και τα παιδιά: όταν το αποφασίσουν οι γονείς. Πιο σημαντικό ακόμα, όταν το αποφασίσει η μάνα! Γιατί αν δεν θέλει η γυναίκα, ας πάει να κουρεύεται ο άντρας. Αυτή θα το κυοφορεί για τους επόμενους 7-9 μήνες. Αυτή θα ξενυχτήσει αμέτρητες ώρες. Αυτή θα πονέσει, θα κλάψει, θα ουρλιάξει. Αυτή θα το φροντίσει από όταν βρίσκεται μέσα της μέχρι και για το υπόλοιπο της ζωής του. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει τι θα κάνει μια γυναίκα με το σώμα της. Ούτε για το πότε και αν νιώθει έτοιμη, σίγουρη και ικανή να προχωρήσει σε μια εγκυμοσύνη.

Δικό μου το σώμα, δική μου η επιλογή.

Έχετε αντιληφθεί τι είναι τα παιδιά;

Αλήθεια όμως, το έχετε καταλάβει; Νομίζετε πως οι γυναίκες υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο μόνο για κάνουν παιδιά; Τα οποία με τη σειρά τους τι είναι ακριβώς; Το προϊόν ενός έρωτα; Το αποτέλεσμα ενός γάμου; Και αν περάσει ο έρωτας και τελειώσει ο γάμος; Η μάνα θα είναι πάντα μάνα! Θα είναι εκεί, γιατί το παιδί είναι δικό της αναπόσπαστο κομμάτι, αδιαπραγμάτευτο αυτό!

Παιδιά δεν κάνουμε γιατί λέμε: ας κάνουμε ένα μωρό να περάσει η ώρα. Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του ανθρωπίνου είδους. Και αν ο άνθρωπος, στην προκείμενη περίπτωση η γυναίκα, δεν είναι έτοιμη για αυτό τι το συζητάμε καν;

Και όταν λέω έτοιμη, δεν εννοώ μόνο χρονικά. Αν την βολεύει ο Ιανουάριος ή θα ήθελε τον Μάιο. Δεν μιλάμε για ζώδια καλοί μου αναγνώστες! Έτοιμη είναι μια γυναίκα όταν το έχει πάρει απόφαση. Όταν κρίνει η ίδια γιατί και πως είναι έτοιμη. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναλύσω τι σημαίνει για μια γυναίκα να είναι έτοιμη για μια εγκυμοσύνη. Είμαι άντρας και το βουλώνω, αυτή σίγουρα ξέρει καλύτερα.

Και οι υπόλοιπες γυναίκες όμως που κρίνουν θα έπρεπε να το βουλώσουν. Ποια είσαι εσύ που θα κρίνεις πότε θα κάνει παιδί μια άλλη γυναίκα; Επειδή επέλεξες να στο επιβάλει η θρησκεία σου; Δική σου επιλογή αυτή, όχι της άλλης γυναίκας! Επειδή βρέθηκες σε περιβάλλον που δεν είχες άλλη επιλογή; Επειδή έτσι μεγάλωσες; Τόσα επειδή που νομίζεις ότι θα γίνουν πρέπει στο σώμα μιας ξένης για σένα; Ξένη ναι, ακόμα και αν είναι συγγενικό σου πρόσωπο. Γιατί δεν θα το κυοφορήσετε μαζί το παιδί, μόνη της θα το κουβαλήσει!

Δικαίωμα μου και μαγκιά μου!

Για τους σκληροπυρηνικούς και ανόητους, θα πρέπει να αναλύσουμε και το δικαίωμα της γυναίκας να κάνει έκτρωση ή όχι. Εδώ έχουμε φτάσει, να αναλύουμε τα αυτονόητα. Ας ξεκινήσουμε με το τι λέει ο νόμος για τις αμβλώσεις. Θα χρησιμοποιήσω ως πηγή το άρθρο του Μιχάλη Θερμόπουλου που δημοσιεύτηκε στις 26 Ιουλίου 2019.

Σε κάθε περίπτωση, η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης (γνωστή ως άμβλωση, ή έκτρωση) έχει νομιμοποιηθεί με τον νόμο 1609/1986, δημοσιευμένο στο ΦΕΚ 86/Α/3-7-1986 (με τελευταία ενημέρωση τον Μάρτιο του 2019 στο ΦΕΚ 43/Α/9-3-2019) και βάσει του άρθρου 304 του Ποινικού Κώδικα επιτρέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Συγκεκριμένα, επιτρέπεται η άμβλωση / έκτρωση μόνο με τη συναίνεση της εγκύου και μόνο από γιατρό μαιευτήρα – γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• Η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης πρέπει να ενεργείται με τη συναίνεση της εγκύου από γιατρό μαιευτήρα – γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου, σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα.
• Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης σε κάθε περίπτωση.
• Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου, που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού.
• Εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί.
• Χωρίς χρονικό περιορισμό, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της, βεβαιωμένος από αντίστοιχο ιατρό (στην περίπτωση αυτή ο όρος «έκτρωση» χρησιμοποιείται σε διακοπή που επισυμβαίνει πριν την 24η εβδομάδα). Επίσης σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει και η περίπτωση έκτρωσης εμβρύου με αποδεδειγμένα σοβαρές δυσλειτουργίες.
• Αν η έγκυος είναι ανήλικη, απαιτείται και η συναίνεση ενός από τους γονείς ή αυτού που έχει την επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης.

Η έρευνα και η καταγραφή του νομικού πλαισίου από τον κ. Θερμόπουλο μας καλύπτει πλήρως.

Εκτός όμως από δικαίωμα είναι και μαγκιά της γυναίκας.

Γιατί; Νομίζετε πως μια γυναίκα δεν γνωρίζει σε τι κίνδυνο βάζει τη ζωή της; Πως δεν ξέρει πως αναλαμβάνει το ρίσκο να μην καταφέρει πιθανή εγκυμοσύνη στο μέλλον; Ότι δεν την ενημέρωσαν οι επαγγελματίες γιατροί αλλά περίμεναν εμένα και εσένα να τους το πούμε; Όσο για τη ψυχολογική μάχη που γίνεται εντός της, είναι τεράστια και άνιση. Που και πάλι όμως δεν πρέπει κανείς να την χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ή ως πολεμοφόδιο για να επιτεθεί σε αυτές τις γυναίκες.

Σύλλογοι γονέων, η Εκκλησία, οι συγγενείς και το κοινωνικό της περιβάλλον, έχει να τους αντιμετωπίσει όλους μόνη της! Γιατί, αυτό που κάνουν, είναι απάνθρωπο και όχι η διακοπή της εγκυμοσύνης. Αποφάσισε να δώσει τέλος, για τους δικούς της λόγους. Και έρχονται ένα τσούρμο άσχετοι να την κάνουν δαχτυλοδεικτούμενη σε μια κοινωνία που μόνο σφάλματα μετράει!

Σου λέει γέννα το παιδί και θα δούμε τι θα γίνει μετά.

Μετά που δεν θα έχεις τα απαραίτητα εφόδια να το μεγαλώσεις. Που τα πεζοδρομία θα είναι ανεπαρκή για μια μάνα με ένα καρότσι να κυκλοφορήσει. Που όταν το παιδί αρρωστήσει και χρειάζεται ειδικούς γιατρούς λόγω κάποιας αναπηρίας, θα δούμε τι θα γίνει. Εσύ όμως γέννησε το και θα δούμε μετά! Άλλωστε χιλιάδες τέτοια παιδιά γεννιούνται κάθε μέρα, μπορείς και εσύ.

Παιδιά με αβέβαιο μέλλον γιατί οι γονείς δεν τα ήθελαν. Γιατί δεν μπορούσαν να τα θέλουν. Γιατί η κοινωνία κάνει ότι μπορεί για να τα αποβάλλει. Κανείς δεν τα δέχεται αν έχουν κάποια αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down. Αυτά δεν τα λένε στη μελλοντική μητέρα! Θέλουν να αποφασίζουν για τις ζωές των άλλων, όμως όταν γεννηθεί το παιδί, αν κάτι δεν πάει καλά ακούς μόνο κρίμα και ζήσανε αυτοί καλά στον κόσμο τους!

Τέλος, γιατί το συγκεκριμένο θέμα όσο και να το αναλύσεις, μερικοί δεν θα το κατανοήσουν. Ο καθένας μας είναι ένα ανεξάρτητο ον. Αποφασίζει για τη ζωή του. Την αυτοκυριαρχία του. Δικαίωμα πάνω σε άλλους δεν έχει κανείς μας. Οι άντρες και οι γυναίκες που θέλουν να βοηθήσουν σε κάτι, ας στηρίξουν τη γυναίκα που πήρε αυτή τη δύσκολη και γενναία απόφαση. Όταν την αποβάλλεις από την κοινωνία μας, τι παράδειγμα νομίζεις πως δίνεις; Καταφέρνεις το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Στην τελική καλοί μου άνθρωποι: δεν θα μου πεις εμένα αν θα κάνω έκτρωση!

Σύνταξη: Βογιατζής Ηλίας

*Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί την προσωπική άποψη του συντάκτη και όχι την άποψη της ιστοσελίδας και των ιδιοκτήτων της.

Η αρχική ιδέα του άρθρου μέσα από τις προσωπικές μου σημειώσεις τον περασμένο Μάιο.

Χρησιμοποιήθηκε ως πηγή για το νομικό πλαίσιο: www.iatropedia.gr