Δε θέλω πια να είμαι καλή, να είμαι καλά θέλω

Δε θέλω πια να είμαι καλή. Να είμαι καλά θέλω.

Να μη γίνομαι άλλο χαλί να σκουπίζουν τα πόδια τους οι ξένοι που μπαίνουν στην ζωή μου. Να μην είμαι πια το λιμάνι που θα αράξουν οι ναυτικοί μέχρι να περάσει η μπόρα τους. Η ομπρέλα που προστατεύει από τις καταιγίδες τους μουσκεμένους και κατατρεγμένους αυτής της γής.

Το δεκανίκι που στηρίζει τους οι ανάπηρους. Να μην γίνομαι το αποκούμπι να ξαποστάσουν οι κουρασμένοι. Ο φάρος να βρούν το δρόμο τους οι χαμένοι. Το νερό στην έρημο της ζωής των διψασμένων αυτού του κόσμου.

Να ταΐζω απο το υστέρημά μου τους ζητιάνους αυτής της γης. Να σπαταλάω το σάλιο μου γιατρεύοντας τις πληγές των τραυματισμένων αυτής της κοινωνίας. Να κάνω γέφυρα το σώμα μου να περνούν οι διαβάτες από τη ζωή μου στην αντίπερα όχθη. Να γίνομαι κομμάτια για να να ικανοποιήσω τις ανάγκες των αχάριστων και ανίκανων.

Να προλάβαίνω πάντα τις επιθυμίες των ανάξιων και αγνωμόνων. Να προσπαθώ να διδάξω τους αγράμματους και ανεπίδεκτους μαθήσεως αυτού του κόσμου. Να γίνομαι στάχτη στην φωτιά που άναψαν για να με κάψουν.

Γι’ αυτό σου λέω, κουράστηκα πια να είμαι καλή. Δεν έχω άλλη υπομονή για τις ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες των άλλων. Δεν ανέχομαι πια την κριτική. Δεν μπορώ την ρητορική τους. Δε με αντιπροσωπεύουν τα ουτοπικά όνειρα. Δε με εκφράζουν τα ακαδημαϊκά τους λόγια.

Δεν ακούω τους ψεύτικους επαίνους. Δε θέλω να αναλώνομαι άλλο σε εγωκεντρικές προσωπικότητες. Να ασχολούμαι με μικρόψυχους ανθρώπους. Να ξοδεύομαι σε αλλαζονικές και υπεροπτικές συμπεριφορές. Να γίνομαι ο καραγκιόζης  των μίζερων και απαισιόδοξων. Να πνίγω τα συναισθήματα μου σε άγνωστους και απύθμενους ωκεανούς.

Δεν μπορώ να δίνω δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες σε ανθρώπους που μου απέδειξαν ότι δεν τις αξίζουν. Δεν ψάχνω πια ελαφρυντικά και δικαιολογίες σε προσποιητές συμπεριφορές. Δεν συγχωρώ πλέον τους άτιμους και ανέντιμους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας.  Δε δίνω άφεση αμαρτιών στους  ψεύτες και εκμεταλλευτές της κοινωνίας. Δεν αντέχω τις φασαρία των ρηχών ανθρώπων. Αντίθετα εκτιμώ την σιωπή των σοφών.

Βαρέθηκα να θυσιάζω την ειλικρίνειά μου στο βωμό της υποκρισίας τούτου του κόσμου. Δε με αφορά η συμπάθεια όσων δεν συμπαθώ. Δε με απασχολεί η αγάπη των αχάριστων. Δεν υποβάλλεται ο χαρακτήρας μου σε αλλοιώσεις και μεταποιήσεις για να είναι συμπαθής. Δεν επιδέχεται άλλες δοκιμασίες η ιδιοσυγκρασία μου για να είμαι αγαπητή.

Γι’ αυτό σου λέω, να είμαι καλά επιδιώκω. Να πραγματοποιήσω τα δικά μου όνειρα και να μη στοχεύω στα όνειρα των περαστικών από τη ζωή μου. Να φτάσω τους δικούς μου στόχους και να μην χειραγωγούμαι από τους άλλους. Να ξορκίσω το κακό από τη ζωή μου για το δικό μου καλό.

Να καθορίσω εγώ το μέλλον μου χωρίς να  δεσμεύομαι απο  το παρελθόν μου. Να κρατήσω καθάρια την ύπαρξη μου χωρίς να λεκιάζομαι από την βρωμιά αυτής της κοινωνίας. Να μπορώ να ελπίζω χωρίς να μου σκοτώνουν την ελπίδα μου.Να συλλογιέμαι ελεύθερα χωρίς να υποκινούν την σκέψη μου.

Δεν έχω χώρο στην ζωή μου για ότι με στεναχωρεί και με πληγώνει. Δεν έχω χρόνο για ότι με φθείρει και με υποτιμά. Έχω αποβάλει από την ζωή μου ότι δεν με σέβεται. Έχω απαρνηθεί ότι δε με εκτιμά. Έχω διαγράψει ότι με πόνεσε. Έφυγα μακρυά απο ότι με πρόδωσε. Έχω απεγκλωβιστεί απο τα πλοκάμια της διαβολής. Έχω απελευθερωθεί απο τα δίκτυα της μισαλλοδοξίας.

Επέλεξα να κρατήσω κοντά μου ότι με αποδέχεται όπως ακριβώς είμαι. Ότι αναγνώρισε την αξία μου και εκτίμησε τη μοναδικότητα μου. Ότι με προβάλλει και με εξυψώνει. Ότι με γεμίζει χαρά και αισιοδοξία. Ότι μου φέρνει θετικότητα και ευτυχία. Ότι ικανοποιεί την αυτοπραγμάτωση μου.

Κι ας ξοδεύεται τούτος ο κόσμος σε σκοπιμότητες. Κι ας χαραμίζεται σε μίση και κακίες. Εγώ κουράστηκα πια να είμαι καλή. Καλά θέλω να είμαι και σε όποιον αρέσω… για τους άλλους δε θα μπορέσω.

Της Λίτσας Φιλίππου

[anapnoes.gr]