Άστεγοι έφτιαξαν ουζερί και σερβίρουν μαθήματα ζωής

Κάθε Σαββατόβραδο στον Κεραμεικό, άνθρωποι που χτυπήθηκαν όσο λίγοι από την κρίση, βάζουν τα ποτά, τους μεζέδες και μοιράζονται με τους πελάτες διδακτικές εμπειρίες. Μπορεί να είναι άστεγοι, ωστόσο η αξιοπρέπεια, η δύναμη και η αισιοδοξία που διαθέτουν δεν τους λύγισε και έλαβαν μια γενναία απόφαση. Να δημιουργήσουν το δικό τους καφέ-ουζερί και να αποδείξουν σε όλους ότι ο άνθρωπος όσο αναπνέει είναι ικανός για όλα!

Οι «άνθρωποι-σκιές της πόλης» αφαιρούν το πέπλο της δυστυχίας και της θλίψης και αναλαμβάνουν δημιουργικές πρωτοβουλίες, σε πείσμα των εξαιρετικά αντίξοων προσωπικών και γενικών συνθηκών. Δίπλα στις γραμμές του τρένου στον Κεραμεικό, στο Κέντρο Ημέρας Αστέγων της ΜΚΟ «Κλίμακα», κάθε Σαββατόβραδο, ο χώρος μεταμορφώνεται σε χώρο διασκέδασης και κοινωνικοποίησης.

Οι άστεγοι «βάζουν» τα ποτά, τους μεζέδες, τη μουσική και την παρέα και το μόνο που ζητούν από τους πελάτες είναι να φέρουν από το σπίτι την καλή τους διάθεση. Οσο για τις τιμές… Ο,τι έχει ευχαρίστηση ο κάθε πελάτης και ό,τι του επιτρέπει η τσέπη του. Τα χρήματα πηγαίνουν απευθείας στους αστέγους, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της οργάνωσης. Ο άστεγος αγιογράφος Λέων και η Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη επικοινωνίας της «Κλίμακας». Η ιδέα Στο εναλλακτικό τους στέκι, ο ανθρώπινος ψυχισμός διαστέλλεται. Διασταυρώνονται πιρούνια, βλέμματα, γέλια και σκέψεις. «Ο καθένας ρίχνει ό,τι θέλει στον κουμπαρά μας», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» η Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη επικοινωνίας της ΜΚΟ «Κλίμακα». «Το καφέ – ουζερί των αστέγων δεν είναι εμπορική επιχείρηση ούτε φιλανθρωπική δράση. Την ιδέα για τη δημιουργία του είχαν ορισμένοι από τους αστέγους που περνούν καθημερινά από το Κέντρο Στήριξης, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως 30.

Είναι μια πρωτοβουλία ανθρώπων που έμειναν άστεγοι τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα με υψηλή μόρφωση, που έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια και νιώθουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους και να επανενταχθούν στην κοινωνία μας». Οι άστεγοι είναι σαν κι εμάς. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, λειτουργικοί, με ικανότητες, επιθυμίες και όνειρα. Είναι μέλη της κοινωνίας και στόχος αυτής της προσπάθειας αλλά να πάνε ένα σκαλί πιο πάνω… Και τα καταφέρνουν περίφημα! Η συζήτηση μαζί τους είναι κάτι περισσότερο από ενδιαφέρουσα. Οταν αρχίζουν να αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, για το πώς άλλαξε η ζωή τους από τη μία μέρα στην άλλη και βρέθηκαν να κοιμούνται στα πεζοδρόμια της πόλης, συνειδητοποιείς ότι τα βιώματά τους αγγίζουν κι εσένα. Είναι εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι θεωρούν πολύ σημαντικά τα προβλήματά τους όταν δεν έχουν άλλα σοβαρότερα να αντιμετωπίσουν.

Είναι ωστόσο και η αισιοδοξία ότι από τα συντρίμμια κάτι ελπιδοφόρο και δημιουργικό μπορεί να υπάρξει. «Οπως αυτό εδώ το καφενείο», αναφέρει ο Λέων, ο οποίος για 45 μέρες και ισάριθμες νύχτες περιπλανήθηκε στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας. Ο Λέων βρέθηκε στον δρόμο έναν χρόνο πριν βγει στη σύνταξη. Εμενε σε ένα δυάρι, έχει έναν γιο και δούλευε ως αγιογράφος, διατηρώντας το δικό του εργαστήριο. Η δουλειά του πήγαινε μια χαρά, είχε παραγγελίες και αρκετά ένσημα για να βγει στη σύνταξη. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια όλα ανατράπηκαν. Ο 64χρονος αγιογράφος που είναι η «ψυχή» της όλης προσπάθειας θυμάται και μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της δικής του… περιπλάνησης.

«Ξαφνικά βρέθηκα στον δρόμο. Ενα απόγευμα, πήρα δύο τρία πράγματα σε μία νάιλον σακούλα και βγήκα έξω. Ηταν ένα σοκ, αλλά δεν φοβήθηκα και δεν πανικοβλήθηκα. Την πρώτη νύχτα την πέρασα σε ένα παγκάκι στο Πεδίον του Αρεως και την επόμενη μέρα προσπάθησα να οργανωθώ, έτσι ώστε να βρω στέγη. Τα τελευταία δύο χρόνια έπεσε η δουλειά και τα χρήματά μου έφταναν ίσα ίσα για να τρώω. Δεν μπορούσα να πληρώσω τα νοίκια. Η ”Κλίμακα” με βοήθησε να ορθοποδήσω. Ωστόσο, είμαι ένας ευτυχισμένος άστεγος! Και το που έμεινα άστεγος είναι μία εμπειρία. Σε λίγο καιρό θα ετοιμάσω τα χαρτιά μου για τη σύνταξη».