20 από όλα αυτά που τρώγαμε με μανία μικροί και δεν υπάρχουν πια

Ήσουν πιτσιρίκι. Έτρεχες στο περίπτερο και ξόδευες όλο σου το χαρτζιλίκι σ’ αυτά. Τώρα είσαι μαντράχαλος αλλά εξακολουθείς να τα θυμάσαι και να τα νοσταλγείς. Είναι πολλές οι γευστικές αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας που έχουν αποσυρθεί ή έχουν αλλάξει μορφή, γι’ αυτό και το RISE TV έκατσε και μάζεψε μερικές αξέχαστες.

Για πάμε…

Παγωτό Τρίνιτα

Τίμιος και πτωχός συγγενής του Lucky Cup και της ομάδας των Lucky Boy/Lucky Girl. Έμοιαζε εξωτερικά με γιαούρτι, αλλά εσωτερικά ήταν ένα ποιοτικότατο παγωτό τύπου Σικάγο.

Καραμέλες PEZ

Άλλη μια φρουτένια δυνατή επιλογή καραμέλας, που μπορούσε να σου προκαλέσει ένα μικρό εθισμό στην γλυκύτητα της και να σε κάνει να νιώθεις σαν μια τζούνιορ εκδοχή του Mark Renton από το «Trainspotting».

Κόκα κολα Βανίλια

Ένας πειραματισμός της κοκακόλα που βγήκε περίπου στα τέλη της δεκαετίας του `90 και δεν κατάφερε ποτέ να συγκεντρώσει φανατικό κοινό. Αποσύρθηκε άδοξα.

Σοκολάτα Disney Family

Σοκολάτα με προοπτική, με σχέδιο, που σε προκαλούσε να φας πρώτα το γύρω-γύρω και μετά να επιτεθείς στο λευκό πυρήνα της. Μεγάλο κενό και δυσαναπλήρωτο μας έχει αφήσει (στο στομάχι).

Γαριδάκια Τι Και Τι

Μεσουράνησαν στα τέλη των `80s, συνέχισαν να υπάρχουν και στην επόμενη δεκαετία, ως τα σοφιστικέ γαριδάκια με την -κάτι σαν ομελέτα/δεν θέλω να ξέρω- γεύση, που προτιμούσαν τα μεγάλα μας ξαδέλφια/αδέλφια.

Πριν γίνουν «Cheetos», όταν το κάθε ένα είχε τη δική του προσωπικότητα, τα Δρακουλίνια/Πιτσίνια/Πακοτίνια, προκαλούσαν διχόνοιες, έβγαζαν κρυμμένους εαυτούς (δράκουλες, duh?) και γενικότερα ήταν οι σταρς κάθε παρέας 10χρονών που δεν πρόσεχε καθόλου τη διατροφή της.

Η Bubballoο (με την φρουτοσταγόνα)

Ήταν μια τσίχλα που μπορούσε να σε εθίσει στην (υπερβολικά) γλυκιά γεύση της φρουτοσταγόνας. Συνήθως λίγα λεπτά μετά την πρώτη, ήθελες να μασήσεις και μια δεύτερη.

Ζελεδάκια Tutti-Frutti

Μια πιο «λαϊκή» και πτωχή πλην τίμια εκδοχή των Χάριμπο, ιδανική για όσους ήθελαν να δροσίσουν λίγο το στόμα τους πριν μπουν στο πάρτυ της Μαρίας από το Β3.

Κουκούρουκου με το αυτοκόλλητο

Έντονη γεύση σοκολάτας, απαραίτητο boost ενέργειας στα διαλείμματα του σχολείου, που συνοδευόταν συνήθως από αυτοκόλλητο/δώρο, που ήταν ιδανικό για να πιάσεις κουβέντα με το πρόσωπο που σε ενδιέφερε.

Γλειφιτζούρια-σφυρίχτρες

Το αγαπημένο παιχνίδι για το 4χρονο αδελφάκι σου, που έμπαινε μπροστά στην οθόνη του playstastion την ώρα που προσπαθούσες να τερματίσεις πίστα. Προκαλούσε ενδοοικογενειακές συρράξεις.

Παγωτά-ξυλάκια Max

Από τα παγωτά με την πιο έντονη γεύση βανίλιας/σοκολάτας/φράουλας σε συνήθως αρκετά προσιτή τιμή. Λείπει.

Καραμέλες που εκρήγνυνται στο στόμα

Ήταν τόσο φυσικό προιόν, όσο και η μεθαδόνη που έφτιαχνε ο Walter White στο «Breaking Bad». Ε και; Την (εκρηκτική) πλάκα τους την είχαν.

Choco Bloom

«Μπισκότο βουτηγμένο σε σοκολάτα γάλακτος»: Αν ήθελες να κάνεις ένα πραγματικά μερακλίδικο διάλειμμα στο σχολείο, ήξερες τι θα πάρεις.

Γλειφιτζούρια τύπου «Κοκκοράκι»

Δεν έχουμε καμία φοβερή αίσθηση έλλειψης για τα συγκεκριμένα γλειφιτζούρια (κυκλοφορούσαν άπειρα άλλωστε εκείνη την εποχή). Αλλά η σύνδεση τους με βόλτες στο λούνα πάρκ μαζί με γιαγιάδες-παππούδες, είναι μοναδική και έντονη όσο ελάχιστα άλλα μικροπράγματα.

Γλειφιτζούρι Push Pop

Κάτι σαν γλειφιτζούρι σε σχήμα lipstick – που όμως το αγόραζαν και αγόρια- έφυγε μαζί με την 90`s ανεμελιά..

Τσίχλες τύπου «τσιγάρα»

Γιατί αν μπορούσε κάτι να σε κάνει καπνιστή από τα 12, αυτό θα ήταν μια τσίχλα! Οι συγκεκριμένες τσίχλες έγιναν γνωστές από εκείνη που είχε ως σήμα τον Αστεριξ και (για το καλό της νέας γενιάς ίσως;) αποσύρθηκαν άδοξα από το εμπόριο.

Σοκολατούχα Ροφήματα Carnation/Dolca

2 MVP του σοκολατούχου ροφήματος της δεκαετίας του `90, με θρυλικά διαφημιστικά jingle και έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους για την πιο δροσιστική ποιότητα γάλακτος με κακάο.

Solero Shots

Nα καταπίνει η μάνα-raver και του παιδιού να μη δίνει. Αυτό το κλαμπίστικης συσκευασίας και εμφάνισης, παγωτό τύπου γρανίτα, ήταν πιο δροσερό κι από την τελευταία ημέρα του σχολείου. Τι πρέπει να κάνουμε για να επιστρέψει άραγε;

Τσιχλόφουσκα με το μέτρο

Λέγαμε: «Κόψε μου λίγη»… Και ξεκινούσε ο χαμός!!!