Ξέρετε πόσο εύκολο είναι να κατρακυλήσει το πρώτο κομμένο κεφάλι στην Ελλάδα;

Πανεύκολο. Ίσως να μην υπάρχει και ευκολότερο πράγμα στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Και το χειρότερο είναι πως παραμένει απίθανo αυτός ο κίνδυνος να περιοριστεί δραστικά, καθώς εντελώς δε γίνεται.

Δυστυχώς στην Ελλάδα εθελοτυφλούμε. Ξεχνάμε ότι εδώ και 15 χρόνια έχουμε γεμίσει με λαθρομετανάστες, διότι αρέσει ή όχι, αυτός είναι ο όρος και νομίζουμε πως το πρόβλημα προέκυψε ξαφνικά το 2015 και επειδή ανάμεσα στις στρατιές του Πακιστάν, του Αφγανιστάν και του Μπαγκλαντές, υπάρχουν και κάποιοι Σύριοι, τους βαπτίσαμε όλους πρόσφυγες.

Δεν είναι όμως έτσι. Όπως επίσης ελάχιστη σημασία έχει ο τελικός προορισμός αυτών των ανθρώπων διότι πολύ απλά παραμένουν στην Ελλάδα εδώ και χρόνια ζώντας υπό άθλιες συνθήκες.

Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα, και έχει επιβεβαιωθεί από μήνες, στην Ελλάδα διέρχονται / υπάρχουν και τζιχαντιστές. Ήδη η ΜΙΤ είχε προχωρήσει σε έκθεση λέγοντας πως οι εκπαιδευμένοι πλέον στη μάχη ισλαμιστές, αναμειγνύονταν με τους πρόσφυγες στα σύνορα παίρνοντας και αυτοί το δρόμο για τα μικρασιατικά παράλια.

Όσοι παρακολουθούν τον πόλεμο της Συρίας και την ISIL, πραγματικά θαυμάζουν τη φοβερή τους οργάνωση και προπαγάνδα στη στρατολόγηση εκτός συνόρων.

Οι άνθρωποι το έχουν. Εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες των υποψήφιων αναλώσιμών τους και τους ντοπάρουν εκπληκτικά. Εδώ σε οργανωμένες χώρες όπως η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η Αυστρία, η Αυστραλία έχουν καταφέρουν με…αόρατα χέρια να απαγάγουν μαχητές και νύφες.

Τι λέτε λοιπόν; Πόσο δύσκολο είναι οι εν Ελλάδι πυρήνες των τζιχαντιστών να ξεσηκώσουν εξαθλιωμένες αποθηκευμένες ψυχές που ζουν 20-20 και εργάζονται μαύρα και για ψίχουλα; Αν τους ντοπάρουν ότι μπορούν να γίνουν αυτοί οι ιδιοκτήτες αυτής της γης όταν ζουν εδώ χειρότερα κι από σκλάβο;

Πόσο δύσκολο είναι να αρχίσουν υπό καθοδήγηση να πράττουν κι εδώ όσα γίνονται κάτω. Ξέχναμε ότι ήδη στη Γαλλία κόπηκε ένα κεφάλι; Όπως δείχνουν και τα πρόσφατα γεγονότα στη Λέσβο (όπου οι αληθινοί Σύριοι δε μετέχουν) πανεύκολο.

Το ζήτημα είναι να μη γίνει η αρχή.

Αν δε δράσουμε τώρα, τότε οι ακρότητες εκατέρωθεν έρχονται. Πολύ λοιπόν πριν μας απασχολήσει η παραμονή στην Ευρωζώνη και την ΕΕ λόγω νομίσματος, θα πρέπει να μας βασανίσει ως προς το αν επιθυμούμε να παραμείνουμε σε αυτή ως αποθήκη ή αν σκοπεύουμε να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η χώρα που λέγεται Ελλάδα.

Του Στρατή Μαζίδη

Πηγή