Τζίμης Πανούσης: «Πάμε από το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο. Αυτή είναι η μοίρα μας»

Ο Τζίμης Πανούσης σε νέες περιπέτειες, αυτή τη φορά όχι στο Can Can αλλά στην Επίδαυρο, πρωταγωνιστής σε παράσταση του Εθνικού Θεάτρου και υπό τη συνοδεία της Καμεράτα…

Μια αλλιώτικη «Ειρήνη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, που έρχεται μετά μουσικής γραμμένης από τον Νίκο Κυπουργό στο λιμπρέτο του συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκου.

Μια συζήτηση με τον Τζίμη Πανούση παίρνει, μοιραία, τον δικό της ανεξέλεγκτο δρόμο…

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη του Τζίμη Πανούση στην Έφη Μαρίνου στην efsyn.

• Υπάρχει καμιά περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ να μας βγάλει από την κρίση;

Καμιά. Απολύτως άχρηστοι. Το όπλο της εξουσίας στο διηνεκές είναι η γραφειοκρατία.
Η κρίση τρέφει το όλο κόλπο. Δεν υπήρχαν εποχές παχιών αγελάδων, μερικά διακοποδάνεια. Ποιος περνούσε καλά;
Πάσχουμε από τη ρομαντική διάθεση ωραιοποίησης του παρελθόντος: «Τι ωραία στις μπουάτ της Πλάκας». Οχι, σήμερα είναι καλύτερα.

• Η σημερινή κυβέρνηση είναι χειρότερη από την προηγούμενη;

Πάμε από το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο. Αυτή είναι η μοίρα μας.
Οταν ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ υπήρχε μια ανάταση, έγιναν πράγματα, δουλειές, αποκέντρωση, ευκαιρίες σε νέους. Και μετά του έδωσαν μια στο κεφάλι και το κατέστρεψαν.

• Πώς σας φαίνεται η νέα γενιά;

Με το καφεδάκι, το τζάμπα ιντερνετάκι τους, το τηλεπαιχνίδι μπας και κερδίσουν κάνα ταξιδάκι. Αλλά σχέσεις δεν έχουν.

Τα κορίτσια παραπονιούνται ότι τα αγόρια μετά από ένα φάσωμα δεν προχωρούν. Γιατί είναι τρομοκρατημένα από το ίντερνετ, αυτή την υπερεκτιμημένη διαδικτυακή παρτούζα που οδηγεί μόνο στην τσόντα.

Ο μισός πλανήτης -ευτυχώς ο άλλος μισός δεν έχει ίντερνετ-, δισεκατομμύρια ανθρώπων αυνανίζονται μπροστά σ’ έναν υπολογιστή. Κορίτσια και αγόρια.

Οταν τα αγόρια βλέπουν επαγγελματίες στο είδος να εργάζονται non stop και με τη βοήθεια του μοντάζ, τους πέφτουν τα φτερά. Λέει πού πάω εγώ ο κακομοίρης. Το ίντερνετ τους έχει ευνουχίσει.

• Εσείς δεν είστε δικτυωμένος;

Δεν έχω χρόνο για FB. Ολο αυτό έχει ψευτιά, υποκρισία. Εκανε τις προάλλες η Αφροδίτη Μάνου μια δήλωση σχετικά με τον Σόιμπλε κι ενώ βλέπεις παντού αναρτήσεις που τη βρίζουν, η δήλωση έχει εξαφανιστεί, κομμένη από παντού.

Ανθρωποι του συστήματος κινούν σάιτ-xαλκομανίες, όλα ίδια γραμμή. Κι αν κάτι ξεχωρίσει, χωρίς διαφήμιση σβήνει.

Η τηλεόραση, ευτυχώς, δεν έχει την παλιά της δύναμη. Είκοσι παιδιά στον θίασο δεν έχουν τηλεόραση, ούτε ο 30χρονος γιος μου.
Η δική μας γενιά είχε την ατυχία να ζήσει το τέλος του αναλογικού πολιτισμού. Παλιά αγόραζα πέντε-έξι εφημερίδες, σήμερα καμία, δεν έχει καμιά σημασία ποιος γράφει, τι. Σημασία έχουν οι προσφορές.

Οι εφημερίδες είναι πωλητές δίσκων, βιβλίων, αυτοκινήτων και λοιπών καταναλωτικών αγαθών.

Πάντως το χαρτί δεν θα πεθάνει, όπως γυρνάμε στο βινύλιο – τα δικά μου πουλάνε περισσότερο από τα cd.

• Στο FB έχει αναδειχτεί μια γενιά που σατιρίζει, τρολάρει τα πάντα. Ανταγωνιστές;

Με απογοητεύει το πόσο έτοιμοι είναι να παραδοθούν στην εξουσία. Να πάνε στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε καθετί συστημικό.

• Η ανάγκη μιας δουλειάς μήπως;

Οχι, η έλλειψη ταλέντου. Πρέπει να έχει προηγηθεί δουλειά, να μάθει ποιος είναι, να έχει μια ιδεολογία.
Κάποτε ο γελωτοποιός ανήκε στον βασιλιά, πληρωμένος από την εξουσία να τον διασκεδάζει. Το αλλάξαμε. Ή όχι;

Η σάτιρα πρέπει να γίνεται υπέρ του λαού. Αν ακόμα γλείφεις την εξουσία είσαι γελωτοποιός του βασιλιά. Εχουμε και σήμερα τέτοιους συναδέλφους…

• Η σάτιρα του Λάκη Λαζόπουλου περνάει κρίση…

Δεν ξέρω για ποιους λόγους, έκανε λάθος. Το νούμερο ένα της σάτιρας δεν λέει καλά λόγια για καμιά εξουσία.

Προφανώς και τα πίστευε.

Ετσι είναι ο Λάκης, αν ερωτευτεί κάποια μπορεί να πεθάνει γι’ αυτήν.

Αλλωστε όλοι σ’ αυτή τη δουλειά είμαστε εμμονικοί με πρόσωπα, θέματα. Αν μου πεις «μην αναφέρεις αυτό ή αυτόν», θα το κάνω εκατό φορές…

Με τον Λαζόπουλο διαφέρουμε πολιτικά, καλλιτεχνικά, αλλά τον αγαπάω. Το περίφημο Survivor δεν έχει κάνει ούτε το 1/10 της τηλεθέασης των «Μικρών Μήτσων».

Μιλάμε για απόλυτα νούμερα, ερήμωνε η πόλη. Αυτά είναι επιτυχίες.

• Μπορεί να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος;

Ναι, με γερό στομάχι, κότσια. Μη νομίζεις, δεν υπάρχουν και πολλοί με χιούμορ, ταλέντο.

• Τι είναι χειρότερο για εσάς σήμερα;

Η θλίψη που εμποδίζει εμένα που στέκω καλύτερα οικονομικά να χαρώ. Οπως είπε ο Μπρεχτ ή όλοι ή κανείς.

Πάντα αναρωτιόμουν πώς το γιαπόπουλο στη Ν. Υόρκη κατεβαίνει από τον ουρανοξύστη και περνάει καμαρωτός πάνω από δέκα άστεγους μέσα στις κούτες τους.

Με ποια χαρά πηγαίνει πού, να κάνει τι;

Ως Ελληνες πρέπει να ζητήσουμε από την πανικόβλητη παγκόσμια κοινότητα συγγνώμη επειδή πρώτοι λανσάραμε το self bombing διά του Σαμουήλ στο Κούγκι.

Εμείς καθιερώσαμε την πατέντα. Τα πράγματα δεν είναι όπως προπαγανδίζονται στο CNN και στο εγχώριο «CNN».

Οι άνθρωποι βρίσκονται σε άμυνα, δεν ισχύει το παραμύθι που μας σερβίρουν.

Ποια σύγκρουση πολιτισμών και θρησκειών, ποια καταπίεση της γυναίκας; Σε ταξίδια δεν είδα κανένα τέτοιο μίσος.

Στην Παλμύρα της Συρίας μια πανέξυπνη κοπέλα με πήρε από το χέρι να μου δείξει πού είναι οι τουαλέτες, με περίμενε και μετά με οδήγησε στην παρέα μου γιατί είχα χαθεί.

Οταν τη ρώτησα γιατί φορούν μπούργκα, μου είπε: «Επειδή έχει αμμοθύελλες». Τόσο απλό.

• Εκτός από αμμοθύελλες, έχει και το γεγονός της καταπίεσης.

Εντάξει, εδώ να δεις τι υπάρχει. Η γιαγιά μου μέχρι να πεθάνει δεν έβγαλε τη μαντίλα. Εγώ σέβομαι τον λαϊκό πολιτισμό, όχι μόνο αυτόν που αρέσει σε μένα.

Πηγαίνω συχνά στο Αγιον Ορος, έχω δει τα καλά και τα κακά. Από έναν καλό φίλο, ηγούμενο της Παναχράντου στην Ανδρο, έμαθα ότι ο παράδεισος κατοικείται από έναν τρομοκράτη και μια πόρνη. Εκεί θέλω να πάω.

• Δηλώνετε αναρχοαυτόφωτος. Δηλαδή;

Ο,τι με φωτίσει ο θεός. Και θεός μου είναι ο λαός.

Info: Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. 21-22 Ιουλίου, «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, Εθνικό Θέατρο. Μουσική-Ενορχήστρωση: Νίκος Κυπουργός.

Πηγή: enallaktikos.gr