Του αδελφού σου το παιδί είναι δυο φορές παιδί σου

Ένα μικροσκοπικό πλασματάκι που μεγαλώνει με ραγδαίους ρυθμούς. Το πρωτοκοιτάς στο υπερηχογράφημα και σοκάρεσαι, τι είναι τούτο εδώ το φασολάκι! Πότε επιτέλους θα γεννηθείς, ακόμα να περάσουν οι μήνες; Έλα στο κόσμο μας μικρό μου ανιψάκι να σε αγκαλιάσουμε. Ολόκληρη η οικογένεια ανυπομονεί να σε καλωσορίσει.

Οι μήνες πέρασαν, γεννήθηκε κι εσύ έτρεμες να το κρατήσεις αγκαλιά, φοβόσουν μη σου σπάσει. Η πρώτη σας στιγμή μαζί, το ξεκίνημα μιας σχέσης που θα χαραχθεί βαθιά μες στην καρδιά σου. Θα σε αλλάξει, θα σε ωριμάσει, θα σου μάθει ποια είναι επιτέλους αυτή η ανιδιοτελής αγάπη που τόσα χρόνια ακούς. Αυτό το μικρό ανθρωπάκι που κρατάς και που σε αναγκάζει να βουρκώσεις από συγκίνηση, ήρθε σαν τη συνέχεια του αδελφού σου, σαν τη συνέχεια της οικογένειας.

Μετά τη συγκίνηση και την κρυφή σου αγωνία να μεγαλώσει αυτό το παιδί χωρίς να του λείψει ποτέ τίποτα, έρχεται η ευγνωμοσύνη. Οφείλεις απέραντη ευγνωμοσύνη στη γυναίκα του αδελφού σου, σε αυτήν τη γυναίκα που εμφανίστηκε στη ζωή σας και που τον έκανε ευτυχισμένο. Που πόνεσε, πρήστηκε, μάτωσε για να κρατάς τώρα εσύ το πριγκιπόπουλό σου στην αγκαλιά σου. Μέσα απ’ το δικό της σώμα, έγινες κι εσύ λίγο γονιός, μέσα από εκείνη βλέπεις και τη δική σου συνέχεια.

Διακρίνεις κάτι κι απ’ τα δικά σου μάτια σε μια νέα ζωή που ήρθε να ταρακουνήσει τον κόσμο σας. Ο αδελφός σου κι εσύ είσαστε φτιαγμένοι απ’ τα ίδια υλικά, από εκείνα τα υλικά είναι φτιαγμένο κι αυτό το παιδί. Έχετε το ίδιο αίμα κι αυτό δε θα αλλάξει ποτέ. Θα είστε αιώνια δεμένοι με αυτό το είδος αγάπης που δε λιγοστεύει, δεν αλλοιώνεται και δεν τερματίζει. Γιατί η οικογένεια δεν είναι μια ομάδα ανθρώπων που ζουν μέσα στο ίδιο σπίτι, είναι μια ομάδα ανθρώπων που δένονται μαγικά, χωρίς λογικές αναλύσεις και στημένα σενάρια. Με ένα συναίσθημα διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο συναντάται σε διαπροσωπικές σχέσεις.

Είναι απίστευτο πώς ένα παιδί μπορεί να προκαλέσει τέτοιες τεράστιες ποσότητες αγάπης. Χωρίς να προσπαθήσει, χωρίς τεχνάσματα. Απλά υπάρχει κι εσύ το κοιτάς και συνειδητοποιείς πως τελικά η ζωή έχει κάποιο νόημα. Ένα μικρό παιδάκι, ένα γελάκι του, ένα σάλεμα των δακτύλων του, μπορεί να κάνει και τον πιο σκληρό άνθρωπο να λυγίσει και να συγκινηθεί.

Μια νέα ζωή, ένας ολοκαίνουριος άνθρωπος με τον οποίο θα σας δένει για πάντα το αίμα κι η αγάπη. Μεγαλώνει και το καμαρώνεις. Τα πρώτα του βήματα, τα πρώτα του λόγια. Σε φωνάζει, σου στέλνει φιλιά, σου λέει πως σε αγαπάει και νιώθεις την καρδιά σου έτοιμη να σπάει από χαρά κι αγάπη.

Βλέπεις μέσα από αυτό τον αδελφό σου, έτσι όπως τον θυμάσαι από όταν ήσασταν μικροί. Πόσο του μοιάζει, αλήθεια. Το ανίψι σου χωρίς να το ξέρει, σου χαρίζει ένα δώρο ανεκτίμητο, κάτι που κανείς άλλος δε θα μπορούσε να σου δώσει. Σου ξαναδίνει τον αδελφό σου παιδί, να τον ξαναζήσεις όπως τον έζησες τότε, πάνω που είχε αρχίσει να σου λείπει αυτή η αθωότητά των παιδικών σας χρόνων. Όταν ήσασταν παιδιά δεν μπορούσες να αντιληφθείς πόσο σημαντικές ήταν οι στιγμές που μοιραζόσασταν, τις άφηνες να περνάνε ανεκμετάλλευτες.

Τώρα ξέρεις κι έχεις την ευκαιρία να τις ξαναζήσεις για δεύτερη φορά, μέσα από αυτό. Ξαναγίνεσαι κι εσύ παιδί. Ξαναγυρίζεις πίσω, ξαναπλάθεσαι, χτίζεις δεσμούς δυο φορές πιο ισχυρούς με τον αδελφό σου. Τον βλέπεις δυο φορές πιο δυνατό, να προστατεύει το παιδί του, εσένα, τη γυναίκα του. Κι εσύ να προστατεύεις εκείνον, το παιδί του, τη γυναίκα του. Γιατί οι οικογένειες θα ενώνονται πάντα με δεσμά που είναι αδύνατο να λυθούν, ούτε να χαλαρώσουν. Θα γίνεται πάντα ο ένας το προστατευτικό δίχτυ του άλλου.

Δε θες να κάνεις σχέδια για όταν θα μεγαλώσει, ούτε οι γονείς του κάνουν. Μόνο εύχεστε να είναι γερό και χαρούμενο, ό,τι επιλογές κι αν κάνει. Ορκίζεστε κρυφά να φροντίσετε για αυτό, παίζοντας ο καθένας το ρόλο που του αναλογεί. Γιατί μόνο ένα πράγμα χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά, είτε μέσα σε ένα παλάτι, είτε μέσα σε ένα διαμερισματάκι 50 τετραγωνικών. Χρειάζεται αγάπη, να έρχεται από πολλούς αποστολείς, να μην περάσει ποτέ απ’ το μυαλό του πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος από κακούς. Μα κι αν το μάθει μεγαλώνοντας, να είναι απόλυτα σίγουρο πως όλοι εσείς, η οικογένειά του, θα είσαστε δίπλα του να το προστατεύετε ως που να έρθει η στιγμή να ανοίξει τα δικά του φτερά. Και να εύχεστε τότε να μη σας έχει ανάγκη, αυτό θα σημαίνει πως κάνατε καλή δουλειά.

Συντάκτης: Κωνσταντίνα Γρημάνη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: pillowfights.gr