Το «μαζί» θέλει και λίγο «χώρια»

Οι ανθρώπινες σχέσεις για να ευδοκιμήσουν χρειάζονται κόπο και χρόνο. Γι’ αυτό απαιτούν συνεχή ενασχόληση, έμπρακτη δήλωση ενδιαφέροντος, όχι μόνο να επικαλείσαι το «είμαι εδώ», αλλά να το αποδεικνύεις και καθημερινά. Υπάρχει, ωστόσο, μία τάση στη σύγχρονη εποχή να είμαστε των άκρων, να μην προσπαθούμε να κρατήσουμε τις απαραίτητες αποστάσεις κι ισορροπίες, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε είτε στην αδιαφορία είτε στην υπερβολή.

Δεν υπάρχει προβλεπόμενος χρόνος, μέγιστος ή ελάχιστος, τον οποίο πρέπει να περνάς με έναν άνθρωπο, προκειμένου να διατηρηθεί η σχέση που έχετε. Η οικογένειά σου θα είναι πάντα η οικογένειά σου, ακόμα κι αν εσύ σπουδάζεις σε άλλη πόλη, δουλεύεις μακριά και περνάτε πλέον ελάχιστο χρόνο μαζί. Ο κολλητός σου θα παραμείνει κολλητός σου ακόμα κι αν οι συνθήκες δε σας επιτρέψουν να βρεθείτε για αρκετό καιρό. Μια σχέση από απόσταση δεν υστερεί σε επικοινωνία, δε δημιουργεί κατ’ ανάγκη μεγαλύτερο χάσμα, απλώς απουσιάζει από αυτή η καθημερινή επαφή.

Κατά πόσο όμως αυτή η καθημερινή επαφή καταφέρνει να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον ανάμεσα σε δύο ανθρώπους; Δεν υπήρχαν στιγμές που βαθιά μέσα σου θα ήθελες λίγο χρόνο για τον εαυτό σου και μόνο; Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που περνάνε όλη τη μέρα μαζί. Φίλους που απ’ το πρωί που θα ξυπνήσουν θα πάνε στη σχολή, θα φάνε, θα πιουν καφέ, θα διαβάσουν και την επόμενη μέρα τα ίδια πάνω-κάτω απ’ την αρχή. Ζευγάρια που εκτός απ΄τα παραπάνω, θα κοιμηθούνε και μαζί. Κι αναρωτιέμαι.. Μήπως το «πολύ μαζί» τελικά δεν κάνει καλό;

Κάθε άνθρωπος χρειάζεται το χώρο και το χρόνο του. Και ναι, είναι όμορφο να περνάς όλη τη μέρα με ανθρώπους που σε κάνουν να διασκεδάζεις, να γελάς, να ξεχνιέσαι. Αλλά πόσο γρήγορα μπορεί αυτό να καταλήξει μια ακόμα συνήθεια, ένα κομμάτι της ζωής σου που το αντιμετωπίζεις ως ρουτίνα; Αν σου αρέσει η ρουτίνα, μια ήρεμη καθημερινή ζωή με τους φίλους σου και το ταίρι σου, τότε είναι επιλογή σου και πολύ καλά κάνεις εφόσον σε γεμίζει ως άτομο. Γιατί άλλωστε πρέπει να ψάχνουμε συνεχώς εμπόδια στις ανθρώπινες σχέσεις και να αντιμετωπίζουμε ολοένα και περισσότερες δυσκολίες; Συχνά, η ηρεμία είναι αξία ανεκτίμητη.

Αν όμως είσαι από αυτούς που βαριούνται σχετικά εύκολα, τότε το να είσαι συνέχεια με έναν άνθρωπο μπορεί να καταντήσει τοξικό για τη σχέση σας και σύντομα να καταλήξεις να επιζητάς κάτι με περισσότερο ενδιαφέρον χωρίς καν να καταλάβεις πώς έφτασες στο σημείο αυτό. Δεν είπα να μετακομίσετε σε άλλη πόλη, προκειμένου να κρατήσετε μια απόσταση μεταξύ σας. Ούτε να περάσει καμιά βδομάδα χωρίς να βρεθείτε, «έτσι για την αλλαγή». Απλώς σεβάσου ότι ο άνθρωπος που περνάει χρόνο μαζί σου μπορεί να χρειάζεται τον προσωπικό του χρόνου, να έχει και δικά του ενδιαφέροντα, τα οποία δε συμπίπτουν με τα δικά σου. Ή απλώς να θέλει να δει κι άλλους φίλους του, να συζητήσει θέματα στα οποία για οποιοδήποτε λόγο δεν επιθυμεί την παρουσία σου.

Προκειμένου να μην καταλήξει μονότονη η σχέση σου με άλλους ανθρώπους, προσπάθησε ώρες-ώρες να απομακρυνθείς και λίγο από αυτούς. Εξάλλου, όποιος πραγματικά θέλει να σε δει, θα σε αναζητήσει και το αν λείπεις ή όχι σε ανθρώπους θα είναι έτσι εμφανές. Με τον τρόπο αυτό θα καταλάβεις και το ρόλο που έχεις στη ζωή κάθε ανθρώπου -ή μάλλον το ρόλο που αυτός θα ήθελε να έχεις.

Μη μείνεις μακριά από όλους κι από όλα μετά από όλα αυτά. Δεν είναι αυτή η ουσία. Απλώς προσπάθησε να κρατάς μια απόσταση, ώστε να έχεις τον απαραίτητο χρόνο που θες να αφιερώσεις στον εαυτό σου και μόνο. Γιατί, πιο πολύ απ’ τον καθένα σε έχεις ανάγκη εσύ!

Συντάκτης: Βασιλική Γουγούλα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή