Το φαινόμενο “Ηλίας Ψινάκης”: Η τρέλα στην εξουσία

Της Στεύης Τσούτση.

Ο Ηλίας Ψινάκης δε χρειάζεται, νομίζω, συστάσεις. Δημοφιλής manager κι ένας από τους στυλοβάτες του star system στη χώρα μας -κι όχι μόνο- είναι το πρόσωπο της ημέρας. Ακομπλεξάριστος, εκκεντρικός, αντισυμβατικός κι ολίγον βρωμόστομος, είναι ένα από τα αγαπημένα παιδιά της κάμερας. Να θυμηθώ την περίοδο που μανατζάριζε το Σάκη Ρουβά, μαζεύοντας τις πιτσιρίκες που έπεφταν στο πέρασμα του Sakisss; Ή όλες εκείνες τις φορές που συμμετείχε ως κριτική επιτροπή σε talent shows, γονατίζοντάς μας με τις αυθόρμητες κι εύστοχες ατάκες του; Ούτε βέβαια τη φωτογράφηση του lifting του, που αβίαστα έγινε εξώφυλλο, ξεχνώ.

Συμπαθής ή όχι, καθώς η ελευθεροστομία είναι καλή μόνο όταν δεν εξαπολύται πάνω μας, το γεγονός είναι ένα.

Ο Ηλίας Ψινάκης είναι ένα φαινόμενο. Ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα όσα του δόθηκαν, τα συνταίριαξε με όσα από μόνος κέρδισε κι έφτιαξε αυτό που είναι σήμερα: ο νέος δήμαρχος Μαραθώνα. Ύστερα από λαϊκή παρότρυνση παρακαλώ! Ο λαός πρότεινε και στήριξε, εκλέγοντάς τον από την πρώτη Κυριακή.

Ένας δήμαρχος που σκάει με γυαλί ηλίου στη συνέντυξη τύπου και δηλώνει πως ο Δήμος που ανέλαβε είναι ένα τεράστιο μπουρδέλο. Αν κι απ’ότι ισχυρίστηκε κι εκεί υπάρχει τάξη, σε αντίθεση με το δήμο που ανέλαβε.

Ένας κλασικός δήμαρχος θα απαιτούσε από τους υπαλλήλους να δουλέψουν σωστά. Το φαινόμενο Ηλίας τους ζήτησε να είναι λουσμένοι, να μη βρωμάνε και να εξυπηρετούν ακόμη και την παρανοϊκιά που θα λέει πίπες, με χαμόγελο.

Κλασικό πολιτικάντη “Καλοχαιρέτα” δεν τον λες. Μάλλον σε “Μαυρογιαλούρο” φέρνει, μετά τις αποκαλύψεις και φυσικά τα φάσκελα.

Τελικά λέτε τέτοιους ανθρώπους να έχει ανάγκη η κοινωνία μας; Ανθρώπους που δε δηλώνουν φύσει και θέσει πολιτικοί αλλά τρελοί; Γιατί όσο να πεις μια δόση τρέλας την έχει. Καλής τρέλας, εποικοδομητικής. Μιας τρέλας που θέλει να αναδείξει τις ομορφιές του Μαραθώνα. Να πάρει ένα δήμο σε αποσύνθεση και να τον μετατρέψει σε πόλο έλξης επισκεπτών. Πως μεταφράζεται αυτό; Νέες θέσεις εργασίας, οικονομική ανάπτυξη.

Ναι, νομίζω τελικά ότι τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε. Με λυμένα τα οικονομικά τους θέματα, με εξασφαλισμένη τη διαβίωσή τους ανεξαρτήτως δημαρχιλικίου. Άλλωστε η ενασχόληση με τα κοινά πρέπει να τρώει από πάνω μας, χρόνο και χρήμα- όσο έχουμε να διαθέσουμε φυσικά- κι όχι να τρώμε εμείς από τα κοινά.

Η ενασχόληση με τα κοινά πρέπει να είναι κοινωνική προσφορά κι όχι επάγγελμα.

Καλά μας τα λες λοιπόν δήμαρχε. Ολοκλήρωσες τις θεωρίες κι ήρθε η ώρα να περάσεις στην πράξη. Εκεί που πάντα στερούμε ως λαός. Διάθεση φαίνεται να έχεις, στήριξη επίσης καθώς και χρόνο. Κυρίως το τελευταίο. Όπως είπες άλλωστε κι εσύ, πέντε χρόνια θα αλληλοφαγωθούμε στη μάπα.

διαφορετικό