“Θέλω τον πατέρα μου, φέρτε μου τον πατέρα μου!” – Η ιστορία πίσω από τη συγκλονιστική φωτογραφία του αγοριού από τη Γάζα

*Aπό το ημερολόγιο του γιατρού Belal Dabour στο νοσοκομείο στη Γάζα.

Την Πέμπτη το βράδυ, 17 Ιουλίου, ήταν η σκληρότερη μέρα από τότε που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί της Γάζας από το Ισραήλ.

Δεκάδες άνθρωποι έφταναν στο νοσοκομείο αλ Σίφα της Γάζας, όπου είχα βάρδια εκείνο το βράδυ. Μερικοί έφταναν κατακρεουργημένοι σε κομμάτια, μερικοί αποκεφαλισμένοι και μερικοί αν και ακόμη ανέπνεαν και ήταν ζωντανοί ήταν παραμορφωμένοι και δεν αναγνωρίζονταν

Oι πολίτες είχαν πληρώσει το βαρύ τίμημα των αδιάκριτων επιθέσεων του πυροβολικού.

Το ιατρικό προσωπικό ήταν τυχερό που πρόλαβε να κάνει διάλειμμα μισής ώρας. Μερικοί το πέρασαν παρακολουθώντας τις  εκρήξεις και τις βόμβες του Ισραήλ να πέφτουν σαν βροχή στις ανατολικές συνοικίες της πόλης της Γάζας, ενώ άλλοι έπιναν καφέ για να ανακτήσουν δυνάμεις και περνούσαν μερικές στιγμές ξαπλωμένοι.

Η σχετική ηρεμία δεν κράτησε για πολύ. Γύρω στις 3 π.μ., περίπου οκτώ ή εννέα θύματα έφτασαν στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης όλα με τη μία. Ο τελευταίοι που εισήλθαν ήταν τέσσερα αδέλφια – δύο εκ των οποίων μικρά παιδιά, περίπου τριών ετών, με σχετικά επιφανειακά τραύματα. Φαινόταν πως τα παιδιά είχαν ανασυρθεί από τα συντρίμμια, τα πρόσωπα και τα ρούχα τους ήταν καλυμμένα με βρωμιά και σκόνη.

Στη συνέχεια ήρθε τομεγαλύτερο από τα τέσσερα αδέλφια, ένα αγόρι στις αρχές της εφηβείας του. Το κεφάλι και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με αίμα και πίεζε ένα πανί στο κεφάλι του για να σταματήσει την αιμορραγία. Η προσοχή του όμως ήταν στραμμένη αλλού:”Σώστε το μικρό αδελφό μου!” ούρλιαζε.

Λίγο μετά μπήκε μέσα το τελευταίο αγόρι της παραπάνω φωτογραφίας.

Το κουβάλησε ένας νοσηλευτής στη μονάδα εντατικής θεραπείας δίπλα ακριβώς από τα επείγοντα. Εκείνος επέμενε κλαίγοντας “Θέλω τον πατέρα μου, φέρτε μου τον πατέρα μου!”.

Καθώς ανέμενα οδηγίες, μια ομάδα τεσσάρων νοσηλευτών είχε αναλάβει να περιποιηθεί τα τραύματά του. Εκείνος συνέχισε να κλωτσά στον αέρα και να ζητά τον πατέρα του.

Τα τραύματά του ήταν σοβαρά: υπήρχε μια πληγή στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού του η οποία θα μπορούσε να είναι κάταγμα κρανίου και ένα μεγάλο κομμάτι από οβίδα σφηνωμένο στο λαιμό του. Ένα άλλο κομμάτι της οβίδας είχε διεισδύσει στο στήθος του και ένα τρίτο είχε χτυπήσει την κοιλιά του. Υπήρχαν πολλά μικρότερα τραύματα σε όλο το σώμα του.

Οι γιατροί έπρεπε να λάβουν άμεσα μέτρα για να σώσουν τη ζωή του και προχώρησαν σε αναισθησία για να δουλέψουν

Μετά από προσεκτική εξέταση των πληγών, φάνηκε ότι η έκρηξη είχε εκτοξεύσει μικρά τμήματα από τους τοίχους του σπιτιού του στο σώμα του παιδιού και πως μερικές από τις πληγές του είχαν προκληθεί από τα θραύσματα.

Τελικά ήταν πολύ τυχερός: Το τραύμα στον αυχένα του ήταν μόνο μια ίντσα μακριά από μια κεντρική αρτηρία, η πληγή στο στήθος του είχε οριακά αποφύγει να τρυπήσει τους πνεύμονές του και το έντερό του είχε από τύχη γλιτώσει από τα θραύσματα στην κοιλιά του.

Ο μικρός είχε την τύχη με το μέρος του εκείνο το βράδυ, κάτι που πολλοί όμως δεν είχαν.

Οι γιατροί λειτούργησαν ηρωικά εκείνο το βράδυ και έσωσαν τη ζωή του σε εντυπωσιακά σύντομο χρονικό διάστημα.

Εν τω μεταξύ στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης, οι γιατροί είχαν τελειώσει με τα ράμματα του μεγαλύτερού του αδελφού και εξέταζαν τα υπόλοιπα αδέλφια για πιθανόν κρυμμένα τραύματα.

Τα παιδιά κατάφεραν να αποκοιμηθούν παρά τη φρίκη και τον πόνο. Δεν ήξερα πώς το έκαναν αλλά ένιωσα ευγνώμων για το θείο έλεος που τους δόθηκε.

Ο αδελφός τους με τα πιο σοβαρά τραύματα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιβιώσει, αλλά με πολλά σημάδια και μια δύσκολη περίοδο ανάρρωσης, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική.

Οι απώλειες εκείνο το βράδυ ήταν πάρα πολλές για να συγκρατήσω το όνομα αυτού του αγοριού ή για μάθω αν τελικά συνάντησε τον πατέρα του ή τι απέγινε η υπόλοιπη οικογένειά του.

Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως εκατοντάδες παιδιά σαν και αυτό έχουν υποστεί παρόμοιους ή και χειρότερους τραυματισμούς και πως όσο γράφω αυτές εδώ τις λέξεις 80 παιδιά έχουν πεθάνει από τις ανελέητες επιθέσεις του Ισραήλ.

Πηγή