Τα λάθη του κανείς πρέπει να τα παραδέχεται…

Της Στεύης Τσούτση.

Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι που έμαθαν να έχουν πάντα δίκιο.
Ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν κάνουν, έχουν το δίκιο με το μέρος τους.
Μην αναρωτιέσαι, δεν τους το δίνει κανείς. Μόνοι τους το παίρνουν και το κάνουν παντιέρα.
Κουνάνε τη σημαία της αθωότητάς τους και την υπερασπίζονται με σθένος.
Γυρνούν την τελευταία πρώτη, όπως λέει κι ο λαός, κι άντε εσύ να βγάλεις άκρη μαζί τους.
Σε δαιμονίζει το θράσος τους. Σε εξοργίζει αυτή η σιγουριά με την οποία αντιμετωπίζουν τα πάντα. Σε τινάζει από τη θέση σου ο τρόπος που αθωώνουν τα ατοπήματά τους.
Είναι φορές που λες ότι θα ήθελες κι εσύ να το έχεις αυτό. Μετά πάλι συνέρχεσαι και λες ότι δε σου χρειάζεται.
Δε θέλεις να αδικείς τον κόσμο. Δε θέλεις να έχεις πάντα δίκιο… Δε σου χρειάζεται κάτι τέτοιο, δε σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Τι πιο υγιές από το να μπορείς να παραδεχτείς τα λάθη σου. Τι πιο ισορροπημένο από το να δεχτείς ότι δεν είσαι τέλειος.
Είσαι άνθρωπος και κάνεις λάθη. Όπως εσύ έτσι κι όλοι.
Στάσου στο ύψος σου και δέξου το. Μη χτίζεις αυθαίρετα δίκια στις πλάτες των άλλων. Μη δομείς την αθωότητά σου με ανόητα κι εγωιστικά επιχειρήματα.
Δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Δεν υπάρχουν αυθαιρεσίες.
Υπάρχουν μόνο γεγονότα. Κι αυτά λένε, βροντοφωνάζουν για την ακρίβεια, πως έκανες λάθος.
Ε και;;;
Το έκανες, έγινε, παραδέξου το και τράβα παρακάτω.
Πάρε αυτό το πολύτιμο μάθημα που σου έδωσε η ζωή και αξιοποίησέ το. Φρόντισε να αποφύγεις να επαναλάβεις τα ίδια.
Ανέλαβε τις ευθύνες σου και προχώρα.
Εύκολο δεν είναι αλλά είναι το σωστό. Κι αυτό πρέπει να κάνεις, το σωστό.
Μη γίνεις κι εσύ σαν εκείνους που αρνούνται τις ευθύνες τους. Μη γίνεις σαν τους παραμυθάδες που χτίζουν ιστορίες για να αθωώσουν στην πλάτη άλλων τον εαυτό τους.
Μπορεί να είναι πολλοί αλλά δε σου κάνουν. Μη γίνεις σαν αυτούς. Δε σου αξίζει. Και δεν αξίζει να γίνεις κάτι τέτοιο και για τους γύρω σου.
Δε σε χρειάζεται έτσι ο κόσμος.
Εσένα, εμένα, όλους μας, ο κόσμος μάς χρειάζεται ειλικρινείς και με αυτοκριτική. Ζητά να μην είμαστε εγωιστές και να τολμάμε να παραδεχόμαστε τα σφάλματα.
Να τα δεχόμαστε πρώτα μέσα μας, να τα παραδεχόμαστε έξω μας και να τα διορθώνουμε.
Αυτή είναι η σωστή σειρά και κανείς εγωιστής δεν επιτρέπεται να την αλλάζει.

διαφορετικό