Στο μυαλό ενός δυσλεκτικού

Καταρχάς επιτρέψτε μου να σας συστηθώ! Με λένε Μάριο Καρακατσάνη είμαι 35 ετών, είμαι δυσλεκτικός και ναι νιώθω καλά! Θα μου πείτε τώρα και γιατί να μην νιώθω, δυσλεξία έχω όχι καμιά βαριά αρρώστια!

Ε λοιπόν για αυτόν ακριβός τον λόγο μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να συντάξω αυτό το άρθρο.   Γιατί κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τον παράξενο κόσμο που έχει στο μυαλό του ένας δυσλεκτικός. Ειδικότερα, όταν ο ίδιος δεν γνωρίζει για το πρόβλημα του!

Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή. Τι είναι ο δυσλεκτικός; Όχι πάντως αυτός που έχει πρόβλημα ομιλίας όπως νομίζουν πολλοί.

Ας δούμε τι αναφέρει η ψυχολόγος Λυρίκα Σκλαβούνου:

“Η δυσλεξία ως έννοια , είναι ένας όρος ιατρικός που διαγιγνώσκει ,τη μαθησιακή δηλαδή διαταραχή που  προκαλεί,  προβλήματα στην ανάγνωση και στη γραφή,  λέξεων.  Στη δυσλεξία , επειδή έχουμε θεραπεία , δεν σημαίνει όμως πως είναι και νόσημα. Είναι όμως, αν διαγνωστεί έγκαιρα , ν΄ αντιμετωπιστούν όσο περισσότερα συμπτώματα φέρει ως αποτέλεσμα της η δυσλεξία . Στόχος μας είναι η άμεση πρόγνωση  με σκοπό την συντομότερη αντιμετώπιση της.

Η δυσλεξία έχει συμπτώματα , τα οποία όσο συντομότερα εντοπίσουμε , τόσο συντομότερα αντιμετωπίζουμε. Η δυσλεξία , πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως , ούτε ασθένεια είναι , ούτε μεταδίδεται. Η αντιμετώπιση της , ανήκει λοιπόν σε μια δυσλειτουργία νευρολογικών αιτιών και κληρονομικών. Ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί με δυσλεξία , θα πεθάνει και μ΄ αυτό. Όπως πολύ απλά ,ο άνθρωπος που γεννήθηκε να γράφει με το αριστερό και κάποτε αυτό ήταν κατακριτέο και δεχόταν μεγάλη βία για ν΄ αλλάξει χέρι γραφής, το ίδιο κι αυτός , αριστερόχειρας γεννήθηκε κι αριστερόχειρας θα πεθάνει.

Όπως γεννιόμαστε με μπλε χρώμα ματιών , το Ίδιο ισχύει και για τη δυσλεξία. Οπωσδήποτε, η δυσλεξία , επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων που τη βιώνουν. Ζουν στην μειονεξία , στο περιθώριο , επειδή δυσκολεύονται , μαθησιακά να προχωρήσουν σε στάδια σχολικής εξέλιξης όπως τ΄ άλλα παιδιά. Η αποτυχία που εισπράττουν , δεν είναι δική τους ευθύνη και όμως επηρεάζει έντονα τον ψυχισμό τους . Η μεγαλύτερη προσοχή που εμείς οι ειδικοί οφείλουμε να λάβουμε υπόψη συν τις άλλες , είναι σε ποια κλίμακα μορφής είναι η δυσλεξία . Ήπια; Μέση; Βαριά ;

Έχω αναφέρει , πολλές φορές και επαναλάβει δημοσίως σε κάθε ευκαιρία , πως οι γονείς , φεύγοντας από το μαιευτήριο , πρέπει να τους δίνεται , ένα βασικό βιβλίο πληροφοριών , για να μην τους εγκαταλείπουμε στο άπειρο του νέου τους , ρόλο, με τις πολλές απαιτήσεις. Το ίδιο ακριβώς και πριν την προσχολική  ηλικία , να τους εφοδιάζουμε πάλι με ένα βιβλίο που θα εμπεριέχει τα βασικά πάλι προβλήματα που θ΄ αντιμετωπίσουν, σε γενικότερο πλαίσιο.

Συγκεκριμένα όμως τα δυσλεκτικά άτομα , έχουν πολλά χαρίσματα και ύψιστες ικανότητες , άριστη αντίληψη του χώρου κι αυτό το στοιχείο παραπλανεί . Ο προφορικός λόγος τους δεν χρειάζεται λογοθεραπεία κι έτσι η διάγνωση αργεί να γίνει με αποτέλεσμα να χάνετε πολύτιμος χρόνος. Ένα ακόμη μείων για την διάγνωση τους είναι πως δεν  τίθεται θέμα διανοητικής καθυστέρησης  , το οποίο όμως επειδή ο δυσλεκτικός γράφει και διαβάζει με διαφορετικότητα , φέρνει σε αποπροσανατολισμό την διάγνωση της δυσλεξίας με την διάγνωση της νοητικής καθυστέρησης.

Ο δυσλεκτικός έχει προτερήματα που εμείς δεν έχουμε , ούτε κι είμαστε ικανοί ποτέ ν΄ αποκτήσουμε. Οι εικόνες στο μυαλό του είναι έντονες και ζωντανές. Κατακλύζονται από δημιουργικές σκέψεις και  έχουν ένα έντονα ευαισθητοποιημένο συναισθηματικό κόσμο γεμάτο θετικότητα.

Η δυσλεξία , θέλω να τονίσω εδώ δεν αποτελεί μαθησιακή δυσκολία , είναι απλά το πρόβλημα που εμποδίζει τη μαθησιακή δυσκολία!  Έτσι , ως πρόβλημα ή σύνδρομο αντιμετωπίζουμε οι ειδικοί τη δυσλεξία. Επειδή όμως οι άνθρωποι με δυσλεξία είναι παραπάνω αποδοτικοί στο προφορικό λόγο και στην ευφυΐα  τους , με σκέψη ιδιαίτερα δημιουργική , το μόνο μέρος που μπορεί να γίνει αντιληπτή η δυσλεξία είναι από ενημερωμένους ειδικούς φορείς της παιδείας .

Παρόλα  αυτά , το τεστ ευφυΐας , είναι απαραίτητο για ν΄ αποκλειστεί το ενδεχόμενο νοητικής στέρησης. Πολλά παιδιά με δυσλεξία , με εξέχουσα ευφυΐα  , τα κατέστρεψαν με μια λάθος διάγνωση πώς ήταν νοητικά καθυστερημένα . Ιδιαιτερότητα τους είναι πως σκέπτονται πολύ με εικόνες , όμως δεν σημαίνει πως θ΄ αποκλείσουμε το ενδεχόμενο και το να υστερούν και στο προφορικό λόγο , μερικές από της περιπτώσεις δυσλεκτικών παιδιών. Το κύριο χαρακτηριστικό ενός νοητικά καθυστερημένου παιδιού ή ενός δυσλεκτικού , είναι πως το δυσλεκτικό παιδί  υστερεί ή στο λόγο ή στη γραφή , ποτέ και στα δύο όπως ένα νοητικά καθυστερημένο παιδί.

Πόσο εύκολο όμως είναι για ένα δυσλεκτικό άνθρωπο να ζει με το σύνδρομο αυτό; Ποιες επιπτώσεις υπάρχουν που καλείται ν΄ αντιμετωπίσει;

Πολλοί διάσημοι είχαν δυσλεξία , όπως ο Αϊνστάιν , ο Τζον Λένον , ο Πικάσο , ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι , και πολλοί άλλοι.  Στις περιπτώσεις τις δυσλεξίας , η άγνοια της ύπαρξης της σκοτώνει και γι΄ αυτό τώρα σ΄ αυτό το σημείο θα σας παραθέσω τα κυριότερα συμπτώματα. Η δυσλεξία στην ουσία είναι η Μαθησιακή Δυσκολία στα γραπτά και στην ανάγνωση. Οι παράγοντες όπως προαναφέραμε είναι και κληρονομικοί και γενετικοί. Γι΄ αυτό και το τέστ ,, PAVLIDIS TEST ,, είναι υποχρεωτικό.

ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ της δυσλεξίας είναι , πως οι άνθρωποι  με το σύνδρομο είναι άριστοι στις κατασκευές επειδή σκέπτονται με εικόνες, δημιουργικοί και εφευρετικοί . Έχουμε όμως και τα υπόλοιπα συμπτώματα , όπως το να δυσκολεύονται στην ανάγνωση ( βασανίζονται να διαβάσουν και διαβάζουν , πολύ αργά και με πολλά λάθη, πολλές φορές αλλάζουν σειρά, αλλά και λέξεις.) Σοβαρό σύμπτωμα που διακατέχει τη δυσλεξία είναι η δυσκολία να μεταφέρουν τη σκέψη τους στο γραπτό λόγο. Δυσκολεύονται να μάθουν ξένες γλώσσες , υστερούν σε μαθήματα όπως τα γραπτά , τα φιλολογικά , τα συντακτικά. Η προπαίδεια για τους ανθρώπους με δυσλεξία είναι σαν βάσανο , όπως και η απομνημόνευση . Έχουν διάσπαση προσοχής και δυσκολία συγκέντρωσης.”

Τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα, και πατάμε στις ίδιες γνωστικές βάσεις, επιτρέψτε μου για άλλη μια φορά να σας ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου. Πρέπει οι δυσλεκτικοί να είναι ο απόκληρος της σχολικής κοινωνίας; Αν πιστεύετε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι κάντε μια ερώτηση στα παιδιά σας! Πόσα από αυτά έχουν δει, αν όχι να είναι ίδια αποδέκτες ή ακόμα χειρότερα πρωτεργάτες παρενόχλησης ενός παιδιού που ο γραφικός του χαρακτήρας μοιάζει με 3χρονου που μόλις ανακάλυψε το μολύβι? Που είναι πχ 12 ετών και γράφει το σπίτι ως “σπήτη”, ή που τον επιπλήττει η δασκάλα του επειδή τον έχει πιάσει επανειλημμένος να βρίσκετε εκτός θέματος λόγο έλλειψη συγκέντρωσης;  Ακούγοντας για πρώτη φορά στα αυτιά του την χαρακτηριστική ατάκα “Που βόσκεις βρεεεεε!” που μόνο από το στόμα του αείμνηστου Διονύση Παπαγιανόπουλου μας κάνει να γελάμε! Και πίσω, δεκάδες παιδικά αθώα   στοματάκια να γελάνε κοροϊδεύοντας δίχως να ξέρουν τι κακό προκαλούν εκείνη την στιγμή.

Αφήνοντας τον άμοιρο πιτσιρικά να αναρωτιέται τι πήγε στραβά…

Γιατί όπως για εσάς είναι απόλυτα φυσιολογικός ο κόσμος που ζείτε, με τον όμορφο γραφικό σας χαρακτήρα και τα καλλιγραφικά σας γράμματα, με το να μπορείτε να αυτοσυγκεντρώνεστε σε αυτό που κάνετε δίνοντας το 100% του εαυτού σας , νομίζοντας πως όλοι έτσι είναι ή έστω θα έπρεπε να είναι. Έτσι και ο δυσλεκτικός νομίζει ότι όλοι είναι σαν αυτόν! Δεν ξέρει κάτι άλλο! Δεν έχει δει κάτι άλλο!

Και αν νομίζετε ότι σταματάει στα σχολικά χρόνια όλο αυτό, τότε πλανάστε οικτρά! Ίσα, ίσα που τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα! Γιατί έχει γίνει ένας μαντράχαλος 2 μέτρα και τα γράμματα του παραμένουν 3χρονου που ανακάλυψε το μολύβι για πρώτη φορά στην ζωή του…

Που ντρέπεται να συμπληρώσει μια αίτηση πρόσληψης εργασίας , για να μην δουν τα ορθογραφικά του λάθη και τον περάσουν για αγράμματο. Όπου για τον ίδιο λόγο δυσανασχετεί να γράψει μια ευχετήρια κάρτα στην κοπέλα του. Γιατί; Γιατί θυμάται ακόμα αυτά τα γέλια των συμμαθητών του πίσω από την πλάτη του, αποφεύγοντας έτσι να εκφράσει την αγάπη του ή τα συναισθήματα του μέσο του γραπτού λόγου. Τα λόγια όμως ξεχνιούνται, τα παίρνει ο άνεμος μαζί του, αφήνοντας πίσω για άλλη μια φορά να αναρωτιέται ένας νέος, “Μα τι διάολο πήγε στραβά; Αφού έκανα ότι και όλοι οι άλλοι… Γιατί να είμαι διαφορετικός;” Αλλά αυτή η σκέψη θα χαθεί το ίδιο γρήγορα όπως ήρθε. Γιατί ένας δυσλεκτικός δεν μπορεί να επικεντρωθεί ούτε στις ίδιες του τις σκέψεις.

Για αυτό λοιπόν θα έπρεπε οι γονείς να επικεντρώνονταν λίγο περισσότερο στα σημάδια που παρουσιάζουν τα παιδιά τους. Μήπως αντί να βρίσκουν την εύκολη λύση λέγοντας ότι τα παιδιά τους βαριούνται, δεν είναι μελετηρά, και ότι το μυαλό τους το έχουν συνέχεια αλλού, να δουν μήπως τελικά  συμβαίνει κάτι άλλο; Γιατί αν περιμένετε από τους δασκάλους να σας πουν ότι παρατήρησαν κάτι , σωθήκατε!

Όλη αυτή η πληροφορία ήταν για εσάς, που ζείτε στον δικό σας τέλειο κόσμο. Για τους δυσλεκτικούς όμως,  που ίσως με διαβάζουν αυτή τη την στιγμή, έχω να πω κάτι διαφορετικό:

Ποτέ μην το βάζετε κάτω, να γράφετε ασταμάτητα, η γραφή είναι ο δικός μας καθαρός ουρανός που μας στερούν να δούμε κρατώντας φυλακισμένους τους εαυτούς μας. Σπάστε τα δεσμά που σας κρατάνε πίσω!

Το κείμενο αυτό είναι επίτηδες αυτούσιο δίχως ίχνος επιμέλειας. Παρά μόνο ότι διόρθωνε από μόνος του ο ηλεκτρονικός κειμενογράφος και πιστέψτε ήταν πάρα πολλά! Γιατί όπως σας είπα και στην αρχή…

Με λένε Μάριο, είμαι δυσλεκτικός και νιώθω καλά!

Γράφει ο Μάριος Καρακατσάνης

Πηγή