Στηβ Κακέτσης:«Καταστράφηκα! Είμαι με υπνωτικά χαπάκια για να κοιμηθώ, σκέφτομαι πως δεν θα έχω να φάω»

«Καταστράφηκα!» Με μια λέξη ο Στηβ Κακέτσης εξομολογείται το δράμα που ζει από την περασμένη Τρίτη, όταν με οριστική απόφαση δικαστηρίου, ύστερα από ασφαλιστικά μέτρα που είχε καταθέσει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), πρέπει άρον άρον να «ξεσπιτωθεί» από τα δύο νυχτερινά μαγαζιά του στη Μαρίνα του Αλίμου.

 «Είμαι με υπνωτικά χαπάκια για να κοιμηθώ. Σκέφτομαι ότι δεν θα έχω να φάω… Πώς να χωνέψω ότι στα 68 μου χρόνια θα βρεθώ στον δρόμο;» αναρωτιέται με σπασμένη φωνή ο επιχειρηματίας κέντρων διασκέδασης, ο οποίος βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας Espresso.

«Εχω δεχτεί πολλά χτυπήματα στην καριέρα μου και στη ζωή μου, αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο!» εξομολογείται και εξηγεί πώς έφτασε στο σημείο μηδέν η θρυλική Νεράιδα, της οποίας κρατούσε το τιμόνι με -αδιαμφισβήτητη- επιτυχία από το 1980 ως το 2002, που έκλεισε και στον χώρο της φιλοξενήθηκαν δύο άλλα μαγαζιά (το Θέα και το Kitchen Bar), πάλι με εκείνον ως αφεντικό.

«Τον χώρο όπου βρίσκονται τα μαγαζιά μου -στο παρελθόν ανήκε στα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα- μου τον πήρε το ΤΑΙΠΕΔ, που πλέον είναι ο νέος διαχειριστής, για χρέη που είχα, αλλά και στο πλαίσιο ιδιωτικοποίησης της Μαρίνας Αλίμου. Χρωστούσα κάποια χρήματα για τα ενοίκια, αλλά φρόντιζα να αποπληρώνω κάποια χρέη. Παράλληλα τους ζητούσα να μου κάνουν δόσεις -κάτι που ευαγγελίζεται αυτή η κυβέρνηση-, αλλά σε όλες τις αιτήσεις μου δεν πήρα ποτέ απάντηση. Ετσι, στις αρχές της περασμένης εβδομάδας τελεσιδίκησε μια απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που μου έκαναν και αναγκαστικά πρέπει να αδειάσω τον χώρο» λέει.

«Εκτός από μένα, μένουν στον δρόμο και 180 υπάλληλοί μου με τις οικογένειές τους, που έβγαζαν το ψωμί τους από αυτά τα μαγαζιά» συμπληρώνει συγκλονισμένος και ξεκαθαρίζει ότι δεν ήταν ενοικιαστής του χώρου, αλλά επενδυτής: «Εχω επενδύσει στον χώρο τουλάχιστον 10.000.000 ευρώ! Όταν τον πήρα, ήταν ένα μικρό μαγαζί και έβαλα όλα μου τα λεφτά και δημιούργησα δύο τεράστια μαγαζιά. Θα πρέπει να σας πω ότι στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 γκρέμισαν τον χώρο ως αυθαίρετο κι εγώ τον ξαναέφτιαξα με όλες τις άδειες. Κατά διαβολική σύμπτωση, 28 χρόνια μετά, δηλαδή στις 5 Σεπτεμβρίου του 2017, μου πήραν το μαγαζί. Τι να πω… Η αλήθεια είναι πως από το 2011, που η οικονομική κρίση στη χώρα μας πήρε την ανηφόρα, τα μαγαζιά μου έκαναν κοιλιά, δεν πήγαιναν καλά, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να πληρώσω το δυσβάσταχτο ενοίκιο των 450.000 ευρώ τον χρόνο» αναφέρει και προσθέτει: «Έπρεπε πρώτα από όλα να πληρώνω το προσωπικό μου, τόσες οικογένειες είχα να θρέψω».