«Σ’ αγαπώ όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη». Ο ανεκπλήρωτος έρωτας της Εντίθ Πιαφ για τον Δημήτρη Χορν

Ηταν 18 Σεπτεμβρίου του 1946 όταν μια από τις σπουδαιότερες φωνές του 20ου αιώνα, έμπαινε στο θέατρο Μαρίκα Κοτοπούλη για να δώσει την πρώτη της συναυλία στην Ελλάδα.

Η Εντίθ Πιαφ, στα 31 της χρόνια ήταν ήδη σύμβολο, τόσο στη Γαλλία, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Η μοναδική φωνή της έμοιαζε με αυτή ενός πουλιού που κελαηδάει. Το πάθος και το πείσμα της μικροκαμωμένης Πιαφ με την τραγική ζωή, κέντρισαν την παγκόσμια περιέργεια γι’ αυτή τη γυναίκα φαινόμενο. «Θέλω να κάνω τον κόσμο να κλαίει ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνει τους στίχους μου» είχε πει η Πιαφ και το κατάφερε.

Ενας από αυτούς που συγκινήθηκαν με την εμφάνισή της στο θέατρο Κοτοπούλη, ήταν και ο Δημήτρης Χορν. Μόλις 25 χρονών τότε, ο Χορν, είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες παραστάσεις ενώ είχε δημιουργήσει και τον δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη. Ο νεαρός ηθοποιός δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από την sold out παράσταση της Πιαφ. Και η μοίρα δεν θα μπορούσε παρά να παίξει στην Πιαφ, ένα σκληρό παιχνίδι.

Ψηλός, ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας, με ένα πλατύ χαμόγελο και μια διαπεραστική ματιά που κατέληγε στην σκηνή, η Εντίθ Πιαφ, τον πρόσεξε αμέσως. Ο έρωτας λέγεται ότι ήταν κεραυνοβόλος, αλλά μονόπλευρος. Το σπουργιτάκι ένιωσε όπως ποτέ δεν είχε ξανανιώσει για άντρα, αν και ο χρόνος τον οποίο είχε στη διάθεσή της να γνωρίσει τον Δημήτρη Χορν ήταν πολύ λίγος.

Nομίζω πως θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και πιστεύω επίσης πως σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρω πως είμαι ικανή να τα παρατήσω όλα για σένα…»

Κανείς δεν ξέρει αν και τι συνέβη τις ώρες που ήταν μαζί. Πιθανότατα τίποτα. Η Εντίθ Πιαφ όμως δε μπόρεσε να ξεπεράσει την εικόνα του Χορν και τη σύντομη γνωριμία τους και έκανε όνειρα για ένα ειδύλλιο που θα εξελισσόταν σε έναν μεγάλο και βαθύ έρωτα. Γι αυτό και στις 20 Σεπτεμβρίου του 1946, δύο ημέρες μετά τη συναυλία, η Εντίθ Πιαφ γράφει 4σέλιδη επιστολή στον Δημήτρη Χορν, στον Τάκη της όπως τον προσφωνεί, ζητώντας του απεγνωσμένα να πάει να τη βρει στο Παρίσι.

Ακολουθεί ένα μέρος της επιστολής έτσι όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Πέτρο Βέργο, ο οποίος τη δημοπράτησε.

«Σ’ αγαπώ όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά! Μπορεί να έρθεις στο Παρίσι με την Ειρήνη, αλλά μάλλον δεν το βλέπω, έτσι θα έρθω εγώ κοντά σου το Νοέμβριο, κανείς στον κόσμο δεν θα με εμποδίσει να έρθω στην Αθήνα, όμως αυτό που πρέπει να κάνεις χωρίς δισταγμό είναι να έρθεις στην Αμερική το Δεκέμβριο, έτσι θα ξανασμίξουμε εκεί και από κει ελπίζω να σε φέρω στο Παρίσι, που όταν το γνωρίσεις θα το αγαπήσεις όσο κι εγώ, αν πας στο Λονδίνο μετά την Αμερική θα πάω κι εγώ, θα ‘θελα να ζω πολύ κοντά σου, νομίζω πως θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και πιστεύω επίσης πως σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρω πως είμαι ικανή να τα παρατήσω όλα για σένα…»

Με τον Theo Sarapo

Ακολούθησαν και άλλες επιστολές ώσπου 2 μήνες μετά, η Γαλλίδα τραγουδίστρια έστειλε στον Δημήτρη Χορν ένα τηλεγράφημα με το οποίο του ζητούσε να της γράψει: «Αν μπορείς γράψε μου στο όνομα κυρία Μπιγκάρ, στην οδό Μπερί 26. Μην βάλεις το όνομά μου στη διεύθυνση»….

«Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς ένιωθε ο Χορν για την Πιαφ, αλλά με το τυφλό τους πάθος αυτά τα χειρόγραφα αποδεικνύουν ότι ήταν κεραυνοβόλος έρωτας για την Πιαφ» αναφέρει στον Guardian ο Πέτρος Βέργος.

Δεν γνωρίζουμε αν οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά ή δεν βρέθηκαν ποτέ και μόνο οι επιστολές έμειναν να θυμίζουν τον ανεκπλήρωτο έρωτα της Πιαφ. Η διάσημη τραγουδίστρια ωστόσο μετά από διάφορες σχέσεις, γνώρισε έναν άλλο Ελληνα στις αρχές της δεκαετίας του ’60. τον κομμωτή και τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπούκα, είκοσι χρόνια μικρότερό της. Θα παντρευτούν το 1962 και η Πιάφ θα του δώσει το παρατσούκλι Τεό Σαγαπό (Theo Sarapo στα γαλλικά), με το οποίο θα γίνει γνωστός ως τραγουδιστής.

Η Εντίθ Πιάφ έφυγε από τη ζωή στις 10 Οκτωβρίου 1963, πριν καν γίνει 48 ετών.

Πηγή : bovary.gr