Πες τη γνώμη σου αλλά μην πιέζεις τον άλλο να την ακολουθήσει.

Της Στεύης Τσούτση.

Κάθε άνθρωπος και μια γνώμη. Άλλοτε λογικά δοσμένη κι άλλοτε παράλογα. Άλλοτε του μυαλού κι άλλοτε της καρδιάς.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, γνώμη. Γνώμη κατάδική του που θα την εκφράσει σε κάθε περίπτωση.
Μπορεί να αφορά δική του υπόθεση. Τότε η γνώμη παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Μπορεί να αφορά και ξένη υπόθεση. Τότε απλά λέγεται κι αφήνεται ο άμεσα ενδιαφερόμενος να φιλτράρει τα πάντα και να αποφασίσει.
Βασικά έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να γίνεται.
Αλλά δε γίνεται πάντα.
Βλέπεις τον άλλο και χώνει τη μύτη του, ιδιαίτερα έντονα, σε ξένες αποφάσεις. Δεν του αρκεί να  πει τη γνώμη του, εννοεί να την επιβάλλει κιόλας.
Αλλά δε γίνεται δουλειά έτσι, συγνώμη κιόλας.
Έχεις την άποψή σου. Με γεια σου με χαρά σου. Τη διαμόρφωσες βάσει εμπειριών, παιδείας, κουλτούρας ή όπως αλλιώς διαμορφώνεται μια γνώμη.
Πες την αφού σου ζητήθηκε. Και να μη ζητήθηκε, αν πάλι νιώθεις την ανάγκη να την εκφράσεις, κάνε το.
Αλλά ως εκεί. Μην πιέζεις να υιοθετηθεί η θέση σου. Μη ζορίζεις τον άλλο, σώνει και ντε, να ακολουθήσει το μονοπάτι που θα διάλεγες εσύ.
Δεν είναι εσύ. Είναι ο εαυτός του και θα αποφασίσει για τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ζωή, όπως αυτός νιώθει και μπορεί.
Τι πιο απλό από το να το καταλάβεις;
Γινόμαστε εγωιστές οι άνθρωποι. Κι ενίοτε νιώθουμε παντογνώστες. Και μέσα σε αυτό τον εγωισμό, που συνήθως δεν κρύβει κακία αλλά έννοια για τον άλλο, γινόμαστε υπερβολικοί.
Πιέζουμε τον άλλο να πάρει μια απόφαση. Τη δική μας απόφαση.
Τον ζορίζουμε να έρθει προς τη δική μας κατεύθυνση γιατί είμαστε σίγουροι πως είμαστε σωστοί.
Κι αν δεν είμαστε;
Αλλά κι αν είμαστε αλλά αυτός δε θέλει ή δεν μπορεί να το καταλάβει;
Ισορροπία θέλουν οι σχέσεις των ανθρώπων. Ισορροπία και οι παρεμβάσεις στη ζωή του άλλου.
Λες τη γνώμη σου και αφήνεις τον άμεσα ενδιαφερόμενο να αποφασίσει. Να σταθμίσει τα πάντα του και να δει πώς θα φτιάξει το δικό του παρακάτω.
Γιατί είναι το δικό του, όχι το δικό σου.
Γιατί στην τελική αυτός πρέπει να αποφασίσει, αυτός θα υποστεί τις συνέπειες, αυτός θα πρέπει να έχει και την ευθύνη.
Είπαμε, δική του ζωή.
Όσο για τη δική σου, φρόντισέ την όπως ξέρεις και μπορείς. Δική σου είναι, την κουμαντάρεις.
Των άλλων άστην στην άκρη. Δεν αποφασίζεις εσύ. Εσύ απλά ανοίγεις την καρδιά και το μυαλό σου και συμβουλεύεις. Αν θες. Αν μπορείς.
Και για ό,τι γίνει δεν έχεις ευθύνη. Ευθύνη έχει εκείνος που τη ζει.
Απλά μαθηματικά, τι δενκαταλαβαίνεις;

διαφορετικό