«Ο Θεός μου έδωσε κόρες… Και τον ευχαριστώ γι’ αυτό!»

Είμαι μαμά κοριτσιών. Δεν ξέρω πώς είναι να έχεις αγόρια να τρέχουν και να φωνάζουν στην αυλή, σκαρφαλώνοντας και πηδώντας από δω κι από κει.

Δεν ξέρω πώς είναι να έχει ένα γιο που θα σε προστατεύει και θα σε λατρεύει.

Αλλά ξέρω πώς είναι να έχεις κόρες.

Ξέρω ότι όταν ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι είναι κορίτσι, ένιωσα την καρδιά μου να σπάει.

Ξέρω πως είναι να κάνεις ένα μωρό, που κάποια μέρα θα περιμένει η ίδια μωρό.

Ξέρω πως είναι να φιλάς ένα κεφαλάκι που το στολίζουν ανθάκια ή μια κορδέλα.

Ξέρω πως είναι να κουμπώνω φουστίτσες με βολάν και φρου φρου και τούλια. 

Ξέρω πως είναι να ψωνίζεις ακόμα και τα μαγιό με φρου φρου.

Ξέρω πως είναι να θηλάζεις ένα μωρό που αργότερα θα θηλάσει η ίδια το δικό της μωρό…

Ξέρω πως είναι να κοιτάς τα μάτια της και να βλέπεις μια μικρότερη έκδοση του εαυτού σου…

Ξέρω πως είναι να παίζεις με κούκλες και με πριγκίπισσες.

Ξέρω πως είναι να κρατάς φυλαγμένο το νυφικό σου μήπως το θελήσει όταν παντρευτεί και εκείνη.

Ξέρω πως είναι όταν της δίνουν ένα δώρο και σχολιάζει «τι όμορφη πουά σακούλα!»

Ξέρω πως είναι να πηγαίνει μπαλέτο στην ίδια δασκάλα που πήγαινα και εγώ.

Ξέρω πως είναι να έχει μια ντουλάπα με τσάντες σε κάθε χρώμα και μέγεθος.

Ξέρω πως είναι να αγοράζεις κορδέλες και πιαστράκια για τα μαλλιά.

Ξέρω πως είναι να έχεις τα ορμονικά σου…

Ξέρω πως είναι να μεγαλώνεις την καλύτερη σου φιλη.

Ξέρω πως είναι να λες «δική μου κόρη είναι!»

Κάποια μέρα, θα ξέρω πόσο συγκινητικό είναι να την δω να περπατάει προς την εκκλησία κρατώντας το χέρι του πατέρα της. 

Αλλά μέχρι τότε, ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε κόρες.

Τις λατρεύω και δεν θα ήθελα ποτέ κάτι διαφορετικό από αυτές!

[babyradio.gr]