Ο Παππάς φτύνει το πτυχίο του παιδιού σου

Ετούτη η χώρα δεν ήταν ποτέ χωρισμένη σε Δεξιούς κι Αριστερούς. Μόνο βαθιά ανιστόρητος και ηθελημένα τυφλός μπορεί να κάνει τέτοιο διαχωρισμό. Δηλαδή με ποια λογική θα κατατάξω τον Κωνσταντίνο Καραμανλή -μετά την επιστροφή του από το Παρίσι- στους Δεξιούς και τον Ανδρέα Παπανδρέου στους Σοσιαλιστές και τον Αλέξη Τσίπρα στους Αριστερούς; Η χώρα ήταν ανέκαθεν χωρισμένη σε καρά-λαϊκιστές και διπλό-προκομμένους.

Ενίσχυσα τη δοσολογία στις λέξεις, γιατί τους μεν λαϊκιστές τους χάιδεψε διαχρονικά το σύστημα και τους έκανε -για ίδιον- όφελος όλα τα χατιράκια άρα τους κατάντησε κακομαθημένα παιδιά που δεν τους έβαλε ποτέ κανένας φρένο… Να λοιπόν το «καρά-λαϊκιστές». Οι δε προκομμένοι έπρεπε, εξ αυτού του λόγου, να κάνουν δεκαπλό κόπο, πολλές φορές δε και ανώφελο για να κτίσουν το οτιδήποτε αλλά και να παλέψουν για το αυτονόητο. Τραγική περίπτωση ο νοήμων σε τούτον τον τόπο. Τη νοημοσύνη σου λοιπόν θα ήθελα να κινητοποιήσω σήμερα. Φύγε πάνω από μικρά συμφέροντα και κομματική ταυτότητα και ακολούθησε τον συλλογισμό μου. Αναζητώ τα καθαρά αντανακλαστικά των γονιών. Του οποιοδήποτε γονιού.

Σε παρακολούθησα να λες: «Θα κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι αλλά το παιδί μας θα σπουδάσει. Θέλουμε να έχει ένα μέλλον καλύτερο από το δικό μας». Σε είδα να σακατεύεις ακόμα και τη συζυγική σου σχέση προκειμένου να του δίνεις προτεραιότητα, να το τρέχεις από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο. Σε είδα στα κάγκελα του σχολείου του να περιμένεις. Είδα στο σώμα σου όλα τα αποτυπώματα της αγωνίας σου για το μέλλον του. Θερίζει η ψωρίαση. Σε είδα να γνωρίζεις τα μαθήματα απ’ έξω κι ανακατωτά και με το που σου είπε, το τι έπεσε ήξερες αν ήξερε ή όχι. Σε είδα να τρέχεις μαζί του να ενοικιάσει σπίτι. Σε είδα να το αποχαιρετάς. Σε είδα να μαζεύεις χρήματα να χρηματοδοτήσεις κι ένα μάστερ στο καπάκι.

Δεν σημαίνει ότι εγκρίνω τον τρόπο που δρας. Αλλά δεν είναι το θέμα του σημερινού μου κειμένου. Πάντως η χώρα μας είναι σε σπουδαία σειρά στην κατάταξη αναλογίας παιδιών-πτυχιούχων. Ασχέτως τι αντίκρισμα έχουν στην αγορά εργασίας αυτά τα πτυχία. Ούτε κι αυτό είναι το θέμα μας σήμερα.

Παρακολούθησε τώρα τις κινήσεις άρα και τη γραμμή πλεύσης και στόχο πορείας της κυβέρνησής μας. Δες πώς ξεμπροστιάζει τα «πιστεύω» της, δες τι κατεύθυνση σου δείχνει για το παιδί σου.

Πρόεδρος του ΟΑΣΘ ο πατέρας του Νίκου Παππά, ο Στέλιος Παππάς. Μια ζωή ο κάθε γονιός έσπευδε -ακόμα και μέσα από αναξιοπρεπείς δρόμους- να τακτοποιήσει το τέκνο του. Ηρθε η ώρα να τακτοποιεί το τέκνο τον γονιό του. Προσόν του πατρός Παππά η συμμετοχή του στον αντιδικτατορικό αγώνα. Πόσο πάει;

Αγαπητέ γονέα. Σκίζουν το πτυχίο του παιδιού σου. Δεν βρέθηκε σε τούτην τη χώρα, που όγκωσε τα πτυχία, ούτε ένας νέος, κατάλληλος, εμπνευσμένος, με πείρα στον συγκεκριμένο τομέα; Δεν μπορεί να γίνει ένα ανοικτό κάλεσμα; Πες μου, στον Θεό που πιστεύεις, υπήρχε περίπτωση να αναλάβει ιδιώτης τον ΟΑΣΘ, να αναζητήσει στελέχη, να διαβάσει βιογραφικά, να περάσει κόσμο από συνεντεύξεις και στο τέλος να προσλάβει τον πατέρα Παππά για πρόεδρο της εταιρείας;

Και μελέτα τη συνέχεια. Ο πατήρ Παππάς διατυμπανίζουν, θα εργαστεί δωρεάν. Γιατί; Ζούμε τα χρόνια του «δωρεάν»; Αν κάποιος έχει αξία και η εμπειρία του αναγνωρίζεται στην ελεύθερη αγορά εργασίας γιατί να προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν; Ποιος έχει δουλειά να κάνει και την αφήνει για να δουλέψει δωρεάν;

Η πρόσληψη του πατρός Παππά είναι «ευλογία». Ναι! Είναι το τελευταίο οχυρό ξεσκίσματος των προσχημάτων. Είναι η πιο ανεντιμο-έντιμη κίνηση αυτής της κυβέρνησης. Καθώς σου πετάει στα μούτρα, πιο καθαρά πεθαίνεις, τα «Πιστεύω» τους. Αφήνει, στη δική σου πλέον και μόνο διακριτική ευχέρεια, στη δική σου νοητική κατάσταση, στη δική σου εθελοτυφλία ή όχι, να «ΔΕΙΣ».

Μην ξεγελαστείς και πάλι. Ετούτη η χώρα δεν ήταν ποτέ χωρισμένη σε Δεξιούς και Αριστερούς. Ηταν σε λαϊκιστές και προκομμένους. Κι αν εσύ κάπου κατάφερες να χωθείς, δεν έχει νόημα να σε κρίνω, για το παιδί σου μην επιφυλάσσεις τέτοια τύχη. Τόσα που τράβηξες να το σπουδάσεις, δεν είναι κρίμα να τον κατευθύνεις στο, «κοίτα να τρουπώσεις». Είναι αρουραίοι τα παιδιά μας; Εκτός κι αν έτσι τα ονειρεύτηκες, εκεί στα κάγκελα που περίμενες τα αποτελέσματα, της σκληρής προσπάθειας τους.

ΥΓ. Ο πατήρ Παππάς αναφέρεται ότι σπούδασε Οικονομικά. Η εξάσκηση ωστόσο του επαγγέλματος, η εμπειρία δηλαδή είναι ένα θέμα για τη θέση του προέδρου, τουλάχιστον στις εταιρείες που γνωρίζω εγώ. Εχει αλλάξει κάτι;

Πηγή: protagon.gr