Νάσος Καρακώστας: Tσιγγάνος Παντελίδης ή νέος Κυριαζής;

O τραγουδιστής της «Καργιό@@ς» είναι ο Ορλάντο, ένα Ρομα-λέο αγόρι που μια μέρα απλά πήγε στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο».

Τον Νάσο Καρακώστα τον γνώρισα πριν από μερικά χρόνια όταν με αφορμή ένα πρόγραμμα για έφηβους Ρομα βρέθηκα στον Βόλο. Εκεί τον άκουσα να τραγουδάει για πρώτη φορά. Στο  τραπέζι που τρώγαμε του ζητήθηκε να πει ένα τραγούδι. Θυμάμαι πως είχα εντυπωσιαστεί. Ο Νάσος ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας του. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια και ημερίδες για θέματα Ρομά και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής  και αυτοδίδακτος μουσικός. Έμαθε να παίζει κιθάρα μόνος του, χωρίς ποτέ να έχει κάνει κανένα μάθημα και γράφει στίχους. Το ευρύ κοινό της χώρας τον γνώρισε μέσα από το Ελλάδα έχεις ταλέντο, τον έκανε viral , πρώτο στις τάσεις  με 2 εκατομμύρια views και αστέρι μέσα σε πολύ λίγες ημέρες. Μόλις κυκλοφόρησε το νέο του τραγούδι με τίτλο «Είσαι ο και λέγεσαι»…

Νάσο, πού γεννήθηκες και μεγάλωσες;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο, στο Αλιβέρι, στην περιοχή της Νέας Ιωνίας στον οικισμό Ρομά  που έχει εκεί.

Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστα και περνούσα ωραία. Τα εφηβικά χρόνια ήταν πιο δύσκολα, από οικονομικής, κυρίως, άποψης. Έβλεπα τα παιδιά της ηλικίας μου που βγαίνανε για καφέ και εγώ δεν το είχα αυτό, δεν μπορούσα γιατί δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα.

Πέρα από την οικονομική δυσκολία, ένιωθες και ρατσισμό από τους γύρω σου λόγω της τσιγγάνικης καταγωγής σου;

Αρκετές φορές το έχω νιώσει αυτό και προσπαθούσα να μην δίνω σημασία γιατί είμαι αυτός που είμαι, ρε φίλε, δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό και είμαι πολύ περήφανος για την καταγωγή μου.

Η μικρή κοινωνία του Αλιβερίου σε έπνιγε; Τα πρέπει και οι κανόνες της φυλής;  Είναι μικρός ο Βόλος, το  είπες και εσύ στην τηλεόραση, το λέει και το τραγούδι σου.

Ναι,  ο Βόλος είναι  μικρός. Εμένα στον οικισμό, όπως και όλη την οικογένεια μου, μας βλέπανε λίγο διαφορετικά. Πήγαμε λίγο ενάντια στην κουλτούρα που μας θέλει να παντρευόμαστε νωρίς και να ακολουθούμε την ίδια προκαθορισμένη ζωή που επιβάλλεται να κάνουν όλοι. Εμείς πηγαίναμε σχολείο και μας βλέπανε με άλλο μάτι. Όλα τα αδέλφια μου. Ο αδελφός μου ο Παναγιώτης σπουδάζει, είναι φοιτητής αυτή την στιγμή. Αυτό το οφείλουμε στον πατέρα μας. Ήταν αυτός που πήρε κάποιες αποφάσεις. Θα μπορούσε απλά να μας μεγαλώσει, όπως θα είχε την υποχρέωση και από τα 13 να μας παντρέψει. Όταν το συζητήσαμε, μας είπε ότι αυτό το έκανε για το δικό μας το καλό, να έχουμε μια καλύτερη ζωή, να ζούμε πιο άνετα και να φύγουμε από την λογική της τσιγγάνικης κουλτούρας -που θέλει τα παιδιά να μην πηγαίνουν σχολείο, να παντρεύονται νωρίς και να μην αποκτούν δεξιότητες.

Παρόλο που προσπάθησες να ξεχωρίσεις, ήσουν από τα παιδιά που πολέμησες για τα δικαιώματα των Ρομά της  περιοχής σου από μικρή ηλικία και με μεγάλη δραστηριοποίηση.

Μπορεί να ξέφυγα λίγο από την στερεοτυπική  εικόνα και κουλτούρα των Ρομά, αλλά πάλεψα για την ορατότητα και τα δικαιώματά μου και θα συνεχίζω να παλεύω γιατί είμαι και εγώ ο ίδιος τσιγγάνος. Είμαι σε μια ομάδα μαθητών Ρομά Γυμνασίου και Λυκείου, τους «Ρομα-λέους», οι οποίοι πραγματοποιούν διάφορες δράσεις με την βοήθεια και του μητροπολίτη σεβασμιότατου κ.κ.Ιγνάτιου. Έχουμε, επίσης, την ομάδα κοριτσιών Ρομά. Είχαμε κάνει πολύ δυνατή δουλειά και κάθε χρόνο γίνεται ακόμα καλύτερη. Εγώ, προσωπικά, συμμετείχα στην Θεσσαλονίκη σε μια δράση για το «Ολοκαύτωμα των Ρομά», για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα. Πήγα σε ένα πανευρωπαϊκό συνέδριο για τα δικαιώματα των Ρομά και στην Αθήνα, σε ένα σεμινάριο για τον αντιτσιγγανισμό. Όλα αυτά μου προσέφεραν κίνητρα, ερεθίσματα πολλές γνώσεις και εμπειρία.

Η πρώτη σου αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι πως την ανέφερες ως την μεγάλη σου καψούρα. Είχες μια καλή πορεία και μάλιστα σε επαγγελματικό επίπεδο. Γιατί σταμάτησε και τι γίνεται, πλέον, με εσένα και το ποδόσφαιρο;

Ναι, η μεγάλη μου αγάπη είναι το ποδόσφαιρο. Είχα ξεκινήσει από τις ακαδημίες της Νίκης Βόλου. Μετά πήγα στην Α.Ε.Β.Δ. (Αθλητική Ένωση Βόλου Διμηνίου). Έχω παίξει στον Πύρασο,  μετά στον αθλητικό Σύλλογο «Η ΔΗΜΗΤΡΙΑΣ», ο οποίο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου κ.κ. Ιγνατίου. Τα μέλη του Συλλόγου είναι  όλοι Ρομά από τον οικισμό του  Αλιβερίου. Η δημιουργία του συλλόγου είχε ως στόχο την ένταξη των Ρομά και την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας. Ο  τελευταίος σύλλογος που ήμουν ήταν ο Ρήγας Φεραίος.

Έχει προοπτική για σένα, ή τελείωσε;

Να σου πω την αλήθεια, πλέον εχω πάρει μια απόσταση από το ποδόσφαιρο. Δεν θα σταματήσω στιγμή να το αγαπώ, αλλά θα το κάνω ως χόμπι γιατί θυσίασα πολλά για το ποδόσφαιρο, όπως το σχολείο, πολλές ώρες, πολλές προπονήσεις, χωρίς να έχω τελικά το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τι πιστεύεις ότι έφταιγε και δεν υπήρχε η εξέλιξη που περίμενες.

Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι πλέον εμπόριο. Αν δεν έχεις την κατάλληλη άκρη και πολλά χρήματα, δεν μπορείς να φτάσεις κάπου ψηλά. Είναι πάρα πολύ σπάνιο ακόμα και αν είσαι πάρα πολύ καλός. Πρέπει να έχεις πολύ καλές διασυνδέσεις.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο με το τραγούδι;

Στη μουσική, αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει. Υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες, επιλογές και άλλες προοπτικές.

Κάποια στιγμή, μέσα σε όλα αυτά που κάνεις και ενώ είσαι γεμάτος από αναζητήσεις και ανησυχίες, αποφάσισες και πήγες στην Γερμανία.

Όπως όλοι ξέρουμε, τα πράγματα είναι δύσκολα στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν πολλές προοπτικές, οπότε ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου και στο εξωτερικό. Είχα την ευκαιρία να το κάνω, διότι είναι ο αδελφός μου  ο Κώστας με την οικογένεια του εκεί και χωρίς να το σκεφτώ άρπαξα αυτήν την ευκαιρία και έφυγα. Το σκεπτικό ήταν η  δουλειά. Να καταφέρω να δουλέψω μερικά χρόνια και να είμαι οικονομικά πιο άνετος.

Κάπου εκεί στο μεταξύ ήρθε η μουσική και σου χάλασε και αυτά τα σχέδια. Θυμάμαι πως όλα ξεκίνησαν με το γρατζούνισμα της κιθάρας. Τους είχες σπάσει όλους τα νεύρα.

Αυτό ακριβώς. Είχα πάρει μια κιθάρα και έπαιζα όλη μέρα, κάθε μέρα, μέχρι να μάθω. Παίζανε και κάποια άλλα παιδιά κιθάρα, έβλεπα πώς παίζανε, τους ζητούσα να μου μάθουν και εμένα μια-δύο νότες. Σ’ αυτό που με βοήθησε τελικά η Γερμανία ήταν να μπω στην διαδικασία να γράψω τραγούδια. Ήταν κάτι σαν ημερολόγιο. Εκεί, στην μοναξιά μου, αντί να κρατάω ημερολόγιο με τις σκέψεις μου, εγώ έγραφα τραγούδια.

Ποια η διαδικασία, πώς γράφεις και κάνεις τα βιώματα σου από εικόνες στίχους;

Κρατάω μια λέξη στο μυαλό μου, όπως τώρα στο καινούργιο τραγούδι τη φράση «Είσαι ο και λέγεσαι», για την οποία σκέφτηκα «ωραίο θα ήταν να γραφόταν ένα τραγούδι πάνω σ αυτά τα λόγια». Κάπως έτσι έρχονται σιγά-σιγά οι υπόλοιποι στοίχοι. Έτσι γράφω τραγούδια. Όταν μ’ αρέσει μια φράση πολύ, πάνω σ αυτήν ετοιμάζω ένα ολόκληρο τραγούδι. Ας πούμε, η φράση «ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα», για παράδειγμα. Δεν έχω γράψει τέτοιο κομμάτι, αλλά πολύ ωραίο θα ακουγόταν.

Η επιθυμία και η αγάπη για την μουσική πώς ήρθε;

Μου άρεσα πολύ από πολύ μικρός, απλά το ξεκίνησα ως χόμπι, δεν το είχα δει αρχικά επαγγελματικά, αν και με παροτρύνανε να τραγουδάω και να παίζω μουσική, μου λέγανε να το δω λίγο πιο σοβαρά.

Το ότι όλοι οι Τσιγγάνοι έχουν την μουσική μέσα τους ή είναι καλοί ποδοσφαιριστές είναι ένα στερεότυπο. Θετικό μεν, αλλά στερεότυπο. Εσύ δεν είχες κανέναν ενδοιασμό ακόμα και να το αναδείξεις, να αστειευτείς να χρησιμοποιήσεις μια αρνητικά φορτισμένη λέξη όπως το «γύφτος».

Αυτοί  είμαστε, αυτός είμαι και αυτό δεν αλλάζει. Μέσα σ’ αυτό υπάρχει το στερεότυπο όπως λες πως είμαστε καλοί στην μουσική. Αυτό, όμως, είναι αλήθεια. Είναι η παράδοσή μας. Έχουμε μεγάλη μουσική παράδοση σε όλο τον κόσμο. Είμαι περήφανος γι’ αυτό και περήφανος για μένα, δεν θα ντραπώ ποτέ γ αυτό που είμαι.

Πώς αποφάσισες να πας σε ένα παιχνίδι και μάλιστα στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο;».

Αυτό το χρωστάω σε μια φίλη, την Ευδοκία Τσίρου, η οποία έστειλε την αίτηση και με πίεζε να το κάνω και μετά από μια εβδομάδα λέω «δεν το κάνω, τι έχω να χάσω; Θα ήταν καλή εμπειρία».

Ρίσκο να πας σε έναν διαγωνισμό που δεν είναι αμιγώς μουσικό talent show και να πεις αυτό το τραγούδι. Τελικά, όμως, εκτός από την φωνή σου εκτιμήθηκε γενικά το χιούμορ και όλο σου το στυλ.

Όταν πήγα στα αρχικά  κάστινγκ δεν είπα αυτό το κομμάτι, είπα κάποιο άλλο. Με ρωτήσαν αν έχω και κάτι άλλο να πω και τους είπα «ναι», αλλά είχα έναν δισταγμό, είπα ότι είναι κάτι δικό μου, μου είπαν «μην φοβάσαι, πες το κανονικά». Το είπα και τους άρεσε πάρα πολύ. Ένιωθα και εγώ ωραία μ αυτό το τραγούδι, πιο άνετα, περισσότερο ο εαυτός μου. Η εμπειρία ήταν πολύ καλή. Ήταν η πρώτη  φορά που τραγούδησα σε σκηνή, απ’ ό,τι μου είπαν δεν φάνηκε το άγχος μου και όμως είχα πάρα πολύ αλλά δεν το έδειξα, βγήκα χαλαρός και αυτό μου βγήκε σε καλό.

Τις επόμενες μέρες έγινε ένας χαμός, ήσουν πρώτος στις τάσεις, στα views, σε είπαν «Παντελίδη», «Κυριαζή», πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό;

Βασικά, η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα να γίνει τόσος μεγάλος χαμός και να πάρει τέτοιες διαστάσεις. Σκέφτηκα πως θα με μάθει σίγουρα ο Βόλος μέσα από το παιχνίδι και μέχρι εκεί. Τώρα, με τον Κυριαζή δεν νομίζω να έχουμε τόσα κοινά, αλλά ο Παντελίδης είναι ένας καλλιτέχνης που μου αρέσει πολύ, τον έχω παρακολουθήσει μέσα από συνεντεύξεις, από βίντεο, τον έχω μελετήσει και πραγματικά με εμπνέει. Ο Παντελής ήταν ένας. Δεν με ενοχλεί να λένε ότι είμαι σαν τον Παντελή, εγώ θα προσπαθήσω να περάσω το δικό μου προσωπικό στυλ. Εγώ βγαίνω ως Νάσος, δεν υπάρχει τίποτα ψεύτικο, είμαι ο εαυτός μου. Τον Νάσο βλέπουν.

Δεν έχω όνειρα γιατί θεωρώ ότι τα όνειρα είναι γι’ αυτούς που κοιμούνται. Εγώ έχω στόχους και τους κατακτώ έναν έναν. Βάζεις μικρούς στόχους και προχωράς. Είναι, βέβαια, νωρίς ακόμα για να πω τις επόμενες κινήσεις, αλλά πολλές φορές με βλέπω πάνω σε πίστα με πολύ κόσμο από κάτω.

Βασικά, ενώ σε ταύτισαν με όλους αυτούς τους τραγουδιστές, είναι δυνατόν να μην είδαν το προφανές για το οποίο έχουμε κάνει πολλές πλάκες μεταξύ μας; Ότι είσαι ίδιος ο Ορλάντο Μπλούμ. Αν βάλουμε τις φωτογραφίες σας δίπλα-δίπλα, είναι  παραπάνω από προφανές.

Μου το έχουν πει αρκετές φορές, το λένε και άλλοι και το λέω πολλές φορές και εγώ, από μόνος μου. Θα το καταλάβουν πιστεύω πιο μετά και μιας και το λέμε τώρα εδώ, όποιος το διαβάσει, θα αρχίσει να συγκρίνει τις φωτογραφίες για να δει αν ισχύει. Μια ομοιότητα υπάρχει.

Πιστεύεις, τελικά, ότι ένα παιχνίδι μπορεί πραγματικά να προσφέρει κάτι σε έναν καλλιτέχνη;

Φυσικά και μπορεί να προσφέρει σε έναν καλλιτέχνη. Αυτό είναι κάτι που το έζησα και το ζω. Καταρχήν, μου προσέφερε μια αναγνωρισιμότητα πολύ γρήγορα και κατά δεύτερο ένα συμβόλαιο με την Haperis Productions. Αυτό που ήθελα, ο στόχος που είχα βάλει, επιτεύχθηκε. Τον μάνατζέρ μου και πολύ καλό φίλο πλέον, τον Μάριο, τον ήξερα από παλιά. Του είχα στείλει κάτι βίντεάκια και είχε έρθει στο Βόλο όπου κάναμε μια συμφωνία, πως αν κάνω κάποια πράγματα, αν δει ότι προσπαθώ να καταφέρω να κάνω κάτι με αυτά τα βίντεο και αυτά τα τραγούδια, αυτός την επόμενη κιόλας μέρα θα μου έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο.

Το φοβάσαι όλο αυτό λίγο με την επιτυχία, πώς το διαχειρίζεσαι;

Πολύ ήρεμα και μου το λένε όλοι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το βλέπω πάρα πολύ χαλαρά. Είμαι χαλαρός τύπος. Είτε κρατήσει, είτε τελειώσει, εγώ θέλω να είμαι ήρεμος. Έχω την υποστήριξη της οικογένειας μου, έχω την υποστήριξη του Μάριου του μάνατζέρ μου. Με βοηθάει, πίστεψε σε εμένα. Πέρα από το επαγγελματικό, είναι και η ανθρωπιά. Με έβαλε μέσα στο σπίτι του, μου γνώρισε την οικογένειά του, πίστεψε σε εμένα, με κυνήγησε. Οπότε δεν ανησυχώ, ό,τι και αν γίνει.

Μας προϊδεάσατε με το teaser του νέου video clip του τραγουδιού «Είσαι Ο και λέγεσαι», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε.

Είχε μια  κούραση όλη η διαδικασία, μια ολόκληρη μέρα σχεδόν το γυρίζαμε για να βγει σωστά, δεν ένιωσα όμως να πιέζομαι και να αγχώνομαι. Ανυπομονούσα όταν το γυρίζαμε να δω την δουλειά που έκανα, πώς θα βγει. Πολύ ωραία εμπειρία και με ικανοποίησε τελικά το αποτέλεσμα. Θα το δεις και εσύ και όλοι οι άλλοι και θα δούμε πώς θα πάει.

Μίλησες με την περιβόητη κοπέλα που αποκαλείς “καριόλα” στο τραγούδι  και τι σου είπε για όλο αυτό;

Όχι, δεν μιλήσαμε. Ούτε αυτή με ενόχλησε, ούτε εγώ αυτήν. Δεν θα μπω στην διαδικασία να το κάνω και να επιδιώξω να μιλήσουμε.

Θα την ήθελες πίσω;

Όχι. Θεωρώ πως όταν κάτι τελειώνει και μάλιστα με τέτοιο τρόπο δεν πρέπει να ξανασχοληθεί κάποιος.

Όλες αυτές οι ενασχολήσεις δεν πάνε λίγο πίσω τις σπουδές και το σχολείο σου; Σε αγχώνει αυτό;

Είμαι αποφασισμένος και θα προσπαθήσω να τελειώσω και το σχολείο. Θα το κάνω παράλληλα, δεν θέλω να το αφήσω, θα το πάω μαζί με το τραγούδι που το βλέπω πλέον πολύ επαγγελματικά.

Ποια τα όνειρά σου για το μέλλον;

Όπως έχω ξαναπεί, δεν έχω όνειρα γιατί θεωρώ ότι τα όνειρα είναι γι’ αυτούς που κοιμούνται. Εγώ έχω στόχους και τους κατακτώ έναν έναν. Βάζεις μικρούς στόχους και προχωράς. Είναι, βέβαια, νωρίς ακόμα για να πώ τις επόμενες κινήσεις, αλλά πολλές φορές με βλέπω πάνω σε πίστα με πολύ κόσμο από κάτω.

στίχοι μουσική Νάσος Καρακώστας

Το κανάλι του Νάσου στο youtube

Του Γιώργου Τσιτιρίδη

Πηγή : greka.lifo.gr