Ναι εμβολιάζω το παιδί μου. Αντί να με κατηγορείς, μήπως να κάνεις κι εσύ το ίδιο;

Την περασμένη εβδομάδα πήγα το γιο μου στο γιατρό. Ήθελα να του δείξω κάτι εξανθήματα που είχε βγάλει στα δάχτυλα των ποδιών και να του κάνει και ένα εμβόλιο που εκκρεμούσε. Αφού τον εξέτασε, διαπίστωσε ότι τα εξανθήματα ήταν δερματίτιδα και μετά έριξε μια ματιά στο βιβλιάριό του. «Τυπικότατη», μου είπε. «Μπράβο σου». Άνοιξε το ψυγείο, έβγαλε το εμβόλιο, έκλαψε ο μικρός, φώναξε, αλλά το εμβόλιο το έκανε.

Όταν γυρίσαμε σπίτι, ανέβασα τη φωτογραφία του ενώ κάνει το εμβόλιο στο Instagram με την εξής λεζάντα:

«Αυτό το μικρό χεράκι δέχτηκε σήμερα ένα τσιμπηματάκι, ένα τσιμπηματάκι που θα του σώσει τη ζωή κάποτε. Ο γιατρός μας ο καλός τον βρήκε υγιέστατο. Το μόνο που παρατήρησε είναι λίγο μεγαλύτερη διάμετρο στο κεφαλάκι του. Δεν είναι τίποτα μου είπε. Περισσότερος χώρος για περισσότερο μυαλό! Θέλω να πω σε όλα τα παιδάκια να μη φοβούνται αυτό το μικρό τσιμπηματάκι. Κρατάει 2 δευτερόλεπτα και σε προστατεύει μια ζωή».

Τα σχόλια που έλαβα για αυτή τη φωτογραφία δεν τα φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που δεν συμβάδιζε με τα πιστεύω μου. Δεν φαντάστηκα ότι η χρήση και μόνο της λέξης «εμβόλιο» θα ήταν αρκετή για να προκαλέσει τόσο μεγάλη θύελλα αντιδράσεων.

Δεν λέω ότι όλα τα σχόλια ήταν αρνητικά και επικριτικά, αλλά ότι ήταν εκατό φορές περισσότερα από αυτά που περίμενα. Σε κάποια σχόλια με κατηγορούσαν ότι για το κεφαλάκι του παιδιού μου έφταιγα εγώ και τα εμβόλια που του κάνω (το μέγεθος, είπαν επίσης, ότι υποδηλώνει αυτισμό και να το ψάξω!!!), σχόλια που με έκαναν να κουνήσω το κεφάλι μου να δω αν ακούγεται τίποτε από μέσα. Δεν ήταν κατ’ αυτούς παρά τοξικές, χημικές ουσίες που κάθε γονιός θα έπρεπε να αποφεύγει. Έφτασαν στο σημείο να αποκαλέσουν το παιδί μου υδροκέφαλο. Ένα μίσος άλλο πράγμα.

Εγώ σκεφτόμουν «Εμβόλια forever! Το παιδί μου δεν θα πάθει ποτέ παρωτίτιδα ή ιλαρά!» και όλοι αυτοί εδώ μου λέγανε «Μπράβο, μόλις σκότωσες το παιδί σου».

Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο τυχαίοι άνθρωποι στο Διαδίκτυο να πέφτουν να φάνε μια μητέρα που πήρε σωστές αποφάσεις για τα παιδιά της βασισμένες σε γνώμες ειδικών και ιατρικές μελέτες;

Ορισμένα από τα σχόλια έλεγαν το εξής: «Ψάξτο. Κάνε την έρευνά σου πριν προχωρήσεις».

Νομίζεις ότι δεν την έχω κάνει; Νομίζεις ότι ο γιατρός μου είναι κανένας τυχαίος; Έφαγε τη ζωή του για χάρη των ασθενών του. Έχει παιδιά στην ηλικία των δικών μου. Θα έδινε στα ίδια του τα παιδιά κάτι τόσο επικίνδυνο; Αμφιβάλλω.

Κάποτε, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα υπήρξα και εγώ λίγο επιφυλακτική με τα εμβόλια. Δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ! Το σωστό είναι να αμφισβητείς αυτό που σου δίνουν έτοιμο και τετελεσμένο. Πρέπει να κάνεις την έρευνά σου και να το «ψάχνεις» λίγο πιο διεξοδικά. Μετά είναι στο χέρι σου το πώς θα πορευτείς.

Στο πανεπιστήμιο, όταν είχε βγει εκείνο το εμβόλιο H1N1, δεν πήγα να το κάνω. Είχα ακούσει πολλά για τις παρενέργειες, που προκαλεί και φοβήθηκα. Από τη σχολή φυσικά μας είπαν ότι δεν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο, αλλά μπορούσα εγώ να τους εμπιστευτώ; Δεν ήταν παρά ένα εμβόλιο, το οποίο σε κάλυπτε από συγκεκριμένα στελέχη του ιού. Πέρασαν αρκετοί μήνες και μεγάλη έρευνα μέχρι να πειστώ να το κάνω. Η ιδιότητά μου με βοήθησε πολύ (σπούδαζα τότε Φαρμακευτική και παράλληλα δούλευα ως βοηθός χημικού σε φαρμακευτική εταιρεία).

Πριν αποκτήσω το πρώτο μου παιδί, χάζευα μια μέρα τη λίστα με όλα τα εμβόλια που πρέπει να κάνει ένα μωρό μέχρι την ενηλικίωσή του και όχι μόνο. Πολλά επαναληπτικά εμβόλια συνεχίζουν και μέχρι τα 30 σου. Μου φάνηκε τρομακτικό. Ήταν όλα τους απαραίτητα; Διάβαζα για παρενέργειες, για συστατικά και συντηρητικά που δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε εμβόλια, για λάθος δόσεις, που επιφέρουν μέχρι και θάνατο και είχα φρίξει. Έπρεπε να μάθω περισσότερα. Διάβασα άρθρα, έρευνες, μελέτες. Συνέκρινα τα «επικίνδυνα» συστατικά ενός μέσου εμβολίου και συνειδητοποίησα ότι δεν είναι περισσότερο επικίνδυνα από τα φυτοφάρμακα και τα συντηρητικά που υπάρχουν σε όλα τα τρόφιμα που αγοράζουμε (Το ξέρεις ότι υπάρχει περισσότερη φορμαλδεΰδη σε ένα αχλάδι από ότι σε ένα εμβόλιο γρίπης; Κι όμως. Και μάλιστα 600 φορές περισσότερη).

Μ’ αυτά και μ’ αυτά αποφάσισα να εμβολιάσω τα παιδιά μου.

Γιατί όμως εμβολιάζω τα παιδιά μου;

Δεν εμβολιάζω τα παιδιά μου για το παραμικρό, αλλά για ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά, η διφθερίτιδα και η ερυθρά. Ασθένειες που ένας οργανισμός δεν μπορεί να καταπολεμήσει από μόνος του. Σπάνια υπάρχουν παρενέργειες και επιπλοκές, όπως τύφλωση ή παράλυση. Προτιμώ να το ρισκάρω παρά να ανησυχώ μια ζωή μη δω το παιδί μου να νοσεί από μια ασθένεια που έχει εκλείψει!

Για ποιον άλλο λόγο εμβολιάζω τα παιδιά μου; Απλά γιατί μπορώ. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, υπάρχουν παιδάκια που δεν «σηκώνουν» τα εμβόλια. Ο οργανισμός τους δηλαδή δεν μπορεί να τα επεξεργαστεί και τα απορρίπτει. Πριν βιαστείς να πεις: «Αφού είναι έτσι να μην κάνουμε σε κανένα παιδί εμβόλια!», θα σου πω το εξής. Ορισμένες τροφές δεν μπορούν να τις επεξεργαστούν κάποια παιδιά. Τί σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να σταματήσουν να τρώνε; Υπάρχουν ιατρικοί λόγοι που ένα παιδί δεν μπορεί να εμβολιαστεί: καρκίνος, γενετικές μεταλλάξεις, AIDS κ.α. Τα παιδιά μου από την άλλη «αντέχου» τα εμβόλια μια χαρά. Ούτε καν τις πιο απλές και συνηθισμένες παρενέργειες δεν εμφανίζουν, όπως ο πυρετός.

Σε όσους δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους:

Δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζί σας ειδικά μετά την ασέβεια που μου δείξατε διαδικτυακά. Δεν θα κάνω ό, τι κάνατε κι εσείς.

Αν είσαι κατά του εμβολιασμού, σε καταλαβαίνω. Έχεις δει και έχεις ακούσει πράγματα που σε έχουν τρομάξει. Προσπαθείς απλώς να κάνεις το καλύτερο για το παιδί σου. Είσαι γονιός και αυτό από μόνο του είναι δύσκολο. Παίρνουμε αποφάσεις που επηρεάζουν τα παιδιά μας για το υπόλοιπο της ζωής τους. Οι ενοχές που νιώθουμε όταν πάρουμε μια «λάθος» απόφαση μπορεί να είναι δυσβάσταχτες.

Ελπίζω ειλικρινά κάποια στιγμή να το ψάξεις παραπάνω. Υπάρχει μεγάλη προπαγάνδα εκεί έξω. Για κάθε εμβόλιο που θες να κάνεις στο παιδί σου δεν θα ακούς κανέναν, παρά μόνο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Συζήτησέ το με το γιατρό σου. Άκου τί έχει να σου πει και γιατί στο λέει. Πες του τις ανησυχίες σου. Έχε ανοιχτό το μυαλό σου και μην μένεις κολλημένη στις ιδέες σου.

Στο κοντινό παρελθόν γονείς έχαναν τα παιδιά τους από φοβερές ασθένειες. Χιλιάδες παιδιά πέθαιναν κάθε χρόνο. Παιδιά που οι γονείς τους λάτρευαν, ΠΕΘΑΙΝΑΝ. Αν δεν τα σκότωναν, οι ασθένειες αυτές τα άφηναν τυφλά, κωφάλαλα ή παράλυτα. Αλλά δεν υπήρχαμε τότε για να το ζήσουμε από κοντά να δούμε πως είναι. Είμαστε τόσο βολεμένοι στο παρόν μας και στη σύγχρονη επιστήμη, που δεν φανταζόμαστε καν ότι το παιδί μας θα μπορούσε να πεθάνει από ιλαρά π.χ. Δεν είναι κάτι που περνάει από το μυαλό μας, επειδή είμαστε πια τόσο μακριά από εκείνη τη φρικτή εποχή που τα παιδιά δεν εμβολιάζονταν και πέθαιναν το ένα μετά το άλλο. Δεν τα λέω όλα αυτά για να σου αλλάξω γνώμη, αλλά για να φυτέψω στο μυαλό σου το σπόρο της ανησυχίας και να σε κάνω να ενεργοποιηθείς.

Ο εμβολιασμός αφορά τα παιδιά όλου του κόσμου. Τίποτα δεν μπορείς να πεις, που θα με κάνει να νιώσω ένοχη γι’ αυτή μου την απόφαση.

Έτσι, μην μου ξαναπείς «Ψάξτο. Κάνε την έρευνά σου πριν προχωρήσεις».

Την έχω κάνει προ πολλού. Ελπίζω να κάνεις κι εσύ το ίδιο.

Με αγάπη,

Μια μητέρα

[singleparent.gr]