Κι εμείς κλαίμε κυρία Μπαζιάνα κάθε 5η Ιουλίου…

Η σημερινή συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα στην Εφημερίδα των Συντακτών είναι μία ιστορική συνέντευξη. Επειδή οι σύζυγοι των πρωθυπουργών δεν συνηθίζουν να δίνουν συνεντεύξεις, όσο οι σύζυγοί τους είναι πρωθυπουργοί. Τι μας είπε; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει την εξουσία παρά μόνο την κυβέρνηση, ότι κλαίει κάθε επέτειο του δημοψηφίσματος κι ότι εξακολουθούν να είναι αριστεροί άνθρωποι.

Λένε ότι πίσω από κάθε ισχυρό άνδρα βρίσκεται μία ισχυρή γυναίκα. Αν είναι επίσης αλήθεια ότι ο κ. Τσίπρας εμπιστεύεται μία εξειδικευμένη ξένη εταιρεία για την δημόσια εικόνα του μαζί με την διαχείριση της υπόθεσης της διευθέτησης του χρέους, τότε ίσως να έχουμε την απάντηση στο ερώτημα για ποιόν λόγο η κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα αποφάσισε να αφήσει τις ακαδημαϊκές της ανησυχίες και να μιλήσει στον ελληνικό λαό. Προφανώς οι Γάλλοι πιστεύουν ότι η πορεία του Macron οφείλεται στη σύζυγό του και θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν αυτόν το μύθο σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη…

Η κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα δεν έδωσε είδηση. Είδηση είναι η παρουσία της. Μας έδωσε όλα τα γεγονότα από τη δική της πλευρά. Αυτό όμως είναι φυσικό. Τι θα θέλατε να μας πει για το 2015; Ότι γύρισε ο Αλέξης στο σπίτι και του έκανε σκηνή γιατί ο σύζυγός της έκανε το «όχι» «ναι»; Περιορίστηκε, λοιπόν, να πει ότι ο Τσίπρας το 2015 πήγε στο όριο της αντοχής της χώρας και στη δίνη αυτή δεν άλλαξε τον χάρτη των αξιών του και δεν τάχτηκε υπέρ των ισχυρών. Κάποιος θα πρέπει να της μιλήσει για το λογαριασμό. Επίσης, κάποιος πρέπει να της πει ότι με τους ισχυρούς η οικογένειά της έχει πλέον πολύ καλές σχέσεις.

Από τα καλύτερά της, πάντως, ήταν η διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία. Κάπως έτσι μπορεί κανείς να εξηγήσει τις επιθέσεις σε βάρος της Δικαιοσύνης. Επειδή η αντίληψή τους είναι αυτή που περιγράφει η κυρία Μπαζιάνα. Θα πρέπει κι αυτά να τα έχει μάθει στην παιδική της ηλικία, όταν γαλουχήθηκε στις αρχές του κομμουνισμού. Άλλωστε, η ίδια σημειώνει ότι θα ήθελε να γνωρίσει τον Castro. Δεν μας λέει αν θα μπορούσε να ζήσει στη χώρα του Castro. Ίσως την έχουν πληροφορήσει ότι χιλιάδες ελληνόπουλα έχουν δραπετεύσει στο εξωτερικό, επειδή δεν μπορούν να ζήσουν ούτε στην Ελλάδα του Τσίπρα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για μία γνήσια αγωνίστρια, η οποία κάπου στο τέλος μπλέκει την αριστεία με το προσωπικό βόλεμα, το κέρδος και τις αξιακές της αναφορές. Όχι, για να μην έχετε αμφιβολία ποιος είναι ο καλύτερος σύμμαχος του κ. Γαβρόγλου. Είπε κι ένα αξιοπρόσεκτο: Ότι η ψυχανάλυση ίσως να βοηθούσε τους πολιτικούς. Το κρατάμε για το μέλλον.

Λέει επίσης η κυρία Μπαζιάνα ότι κάθε 5 Ιουλίου κλαίει. Κι εμείς κλαίμε κυρία Μπαζιάνα, όπως και άλλοι τρεις στους τέσσερις Έλληνες. Επειδή εσείς και ο κ. Τσίπρας βρεθήκατε στο δρόμο τους.

Η κυρία Μπαζιάνα, πάντως, με τη συνέντευξή της έκανε μία ισχυρή παρουσία κι απ’ αυτά που είπε καταλαβαίνουμε ένα πράγμα: Ο σύζυγός της και όχι πλέον σύντροφός της πρέπει να έχει μεγάλο πρόβλημα. Να μην του βγαίνουν διάφορα σενάρια και να χρειάζεται τη βοήθειά της. Δεν είναι κακό. Στη σύγχρονη πολιτική χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα. Η εξουσία είναι γλυκιά. Ακόμη και για έναν αριστερό, ακόμη κι αν αυτή, η εξουσία, χτυπάει, σε πολύ εσωτερικές χορδές του ανθρώπου, όπως η ίδια σημείωσε. Στον υπόλοιπο κόσμο, πάντως, που δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη ανάγκη να αγοράσει την αριστεροσύνη της οικογένειας Τσίπρα, αυτό που έμεινε είναι μία αγιογραφία που συνήθως επιχειρείται σε προεκλογικές περιόδους.

Θανάσης Μαυρίδης

[liberal.gr]