Καισαρική: όταν την επιλέγουμε για να μην πονέσουμε και όχι για ιατρικούς λόγους

Πριν λίγες μέρες δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή ένα άρθρο για τα θλιβερά υψηλά ποσοστά των καισαρικών τομών στην Ελλάδα.

Στο άρθρο αναφέρεται ότι πιθανοί λόγοι που οι Ελληνίδες επιλέγουν την καισαρική τομή είναι η ολοκλήρωση της διαδικασίας σε 3 ώρες σε αντίθεση με ένα φυσικολογικό τοκετό που μπορεί να διαρκέσει ακόμα και 12 ώρες αλλά φυσικά και τις υψηλότερες αμοιβές που θα λάβει σε περίπτωση καισαρική τομής ο μαιευτήρας – γυναικολόγος αφήνοντας υπόνοιες ότι πολλοί μαιευτήρες την «επιβάλλουν» γιατί συντρέχει «κάποιος ιατρικός λόγος» χωρίς στην ουσία να συντρέχει.

Πιστεύω υπάρχουν αρκετοί άλλοι λόγοι: πολλές φορές η πίεση της κοινωνίας που βλέπει τον τοκετό σαν κάτι άσχημο, «βρώμικο» και οδυνηρό. Ο φυσιολογικός τοκετός «πονάει».

Φυσικά αποφεύγεται να αναφερθεί το γεγονός ότι η καισαρική τομή είναι χειρουργική επέμβαση και εμπεριέχει κινδύνους για τη μητέρα και το βρέφος και ότι μπορεί να επηρεάσει και λόγω της λήψης φαρμακών το θηλασμό, και τη γρήγορη ανάρρωση της μητέρας μετά τον τοκετό. Δεν αναφέρεται επίσης ότι η καισαρική τομή θα πρέπει να γίνεται μόνο όταν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγο και όχι π.χ, όταν η μητερά έχει υψηλή μυωπία (αλλά όχι υψηλή πίεση στο μάτι).

Υπάρχουν πολλά άρθρα και μελέτες και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για το οφέλη του φυσιολογικού τοκετού.

Δε θα αναφερθώ σε αυτά, αλλά θα τονίσω ότι πλέον εμείς οι γυναίκες έχουμε πάψει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στο σώμα μας και ξεχνάμε ότι είναι φτιαγμένο κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να φέρει τη ζωή. Γιατί φοβόμαστε να γεννήσουμε φυσιολογικά; Σκεφτόμαστε ότι θα πονέσουμε, ότι το σώμα μας θα αργήσει να επανέλθει, ότι το να ανοίξουμε τα πόδια μας για να βγει το μωράκι είναι αηδιαστικό, ότι μπορεί ο σύντροφος μας να μας δει διαφορετικά αν είναι στην αίθουσα του τοκετού και δεί το αίμα και όλα τα υπόλοιπα.

Γιατί σα γυναίκες έχουμε χάσει την αγάπη για το σώμα μας, γιατί αγχωνόμαστε να φαινόμαστε τέλειες αμέσως μετά τη γέννα; Γιατί δεν αφήνουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της, να αγγίξουμε το κεφαλάκι του μωρού με το χέρι μας τη στιγμή που βγαίνει, να φωνάξουμε, να σπρώξουμε;

Είναι απλό: η πίεση της κοινωνίας να φαινόμαστε τέλειες.

Αλλά κανείς δε μας μιλάει για το ότι υπάρχουν φυσικοί τρόποι να αντιμετωπίσουμε τους πόνους της γέννας ( πχ hypnobirthing, γέννα στο νερό, soprhology, να έχουμε μία συνοδό γέννας, στα αγγλικά DOULA ( ελληνική λέξη πάντως) που θα μας κάνει μασάζ, θα κάνει κάθε επιθυμίας μας σεβαστή, θα ανακουφίσει τον πόνο μας με απλές τεχνικές ( πχ rebozo technique) ότι μπορούμε να γεννήσουμε όρθιες, στα γόνατα και όχι αναγκαστικά ξαπλωμένες?

Κανείς δε μας λέει ότι ο τρόπος που γεννάς έχει σημασία και για σένα και για το μωράκι σου.  Κανείς δε μας λέει ότι είναι οκ να μην έχεις την εμφάνιση μοντέλου μετά τη γέννα.

Εμπιστευθείτε το σώμας σας, αφήστε τη φύση να κάνει τη δουλειάς, χαρείτε τον τοκετό!

Και αν πρέπει τελικά να κάνετε καισαρική να ξέρετε ότι τίποτα δε σας εμποδίζει στη δεύτερη γέννα να γεννήσετε φυσιολογικά.

Πηγή