Η Μονμάρτη της Αθήνας. Αυτή είναι η ιστορία της πιο καλλιτεχνικής γειτονιάς της πόλης

Το Μέτς για πολλούς αποτελεί ένα μικρό «στολίδι της Αθήνας».

Είναι μια μικρή συνοικία στο κέντρο της πόλης, ένα παλαιοαθηναϊκό εύρημα που αποπνέει τον αέρα άλλης εποχής ακόμα και σήμερα. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι τα νεοκλασσικά κτίρια που αποτελούν αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Το Μέτς είναι η φυσική συνέχεια του λόφου Αρδηττού (παραμένει κλειστός όλο το χρόνο για το κοινό) και απέχει γύρω στα 10-15 λέπτα από Σύνταγμα-Κολωνάκι-Διονυσίου Αρεοπαγίτου-Πλάκα. Πάμε όμως να γνωρίσουμε το Μετς.

Η Αθηναϊκή γειτονιά κάποτε.

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας στα ψηλότερα σημεία του λόφου Αρδηττού υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη που τροφοδοτούσαν την Αθήνα με αλεύρι. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και συγκεκριμένα στη πολιορκία της Ακρόπολης, οι μύλοι χρησιμοποιήθηκαν απο τους Τούρκους. Ο μόνος σωζόμενος ανεμόμυλος κατεδαφίστηκε από τον ιδιοκτήτη του το 1986.

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και συγκεκριμένα στη πολιορκία της Ακρόπολης, οι μύλοι χρησιμοποιήθηκαν απο τους Τούρκους.

Το 1872 εγκαταστάθηκε στη περιοχή η μπυραρία του Μέτς. Ιδιοκτήτης ήταν ο Κάρολος Φιξ, γιός του Βαυαρού Γιόχαν (Ιωάννης) Φιξ, ιδρυτή της γνωστής ζυθοποιϊας. Έτσι λοιπόν, οι Βαυαροί εκτός από το νεωτερισμό να φέρουν τη μπύρα στη Ελλάδα, κατάφεραν να δώσουν όνομα σε μια από τις καλύτερες συνοικίες της Αθήνας.

Μέτς ονομάστηκε προς τιμήν της κατάκτησης της ομώνυμης γαλλικής πόλης από τους Βαυαρούς το 1871 στον γαλλο-γερμανικό πόλεμο. Όταν μετέπειτα η μπυραρία μεταφέρθηκε απέναντι από το εργοστάσιο της οικογένειας στη Λεωφόρο Συγγρού, το «Μέτς» έγινε καφέ-αμάν με βιολιά, σαντούρια και κιθάρες. Το όνομα όμως παρέμεινε και ταίριαξε άψογα όταν αργότερα απέκτησε και άλλα προσωνύμια όπως «Μονμάρτη της Αθήνας» και «Παντρεμενάδικα». Το πρώτο το πήρε χάρη στους ζωγράφους, γλύπτες και αρχιτέκτονες που ζούσαν και εργάζονταν στην περιοχή, αλλά και λόγω της εξαιρετικής αρχιτεκτονικής των σπιτιών όπως και στην ομώνυμη συνοικία του Παρισιού. Από την άλλη, «Παντρεμενάδικα» ονομάστηκε καθώς κατά τον 19ο και αρχές 20ου αιώνα, έβρισκαν καταφύγιο στους λόφους του Αρδηττού και του Λογγίνου όλα τα ‘’παράνομα’’ ζευγάρια της Αθήνας. Στη σκιά των πυκνών δέντρων έβρισκαν την ιδιωτικότητα που επιζητούσαν και φούντωναν τα ερωτικά πάθη.

Μέτς ονομάστηκε προς τιμήν της κατάκτησης της ομώνυμης γαλλικής πόλης από τους Βαυαρούς το 1871 στον γαλλο-γερμανικό πόλεμο

Το Μετς σήμερα

Το μικρό «γαλατικό χωριό», όπως αρέσει σε πολλούς να το αποκαλούν, έχει δύο κεντρικούς άξονες. Η μπουρζουά Μάρκου Μουσούρου με τα επιβλητικά νεοκλασσικά, τις ψηλές ακακίες και τα “περίεργα” πεύκα. Από την άλλη πλευρά, έχουμε την μποέμικη οδό Αναπαύσεως της οποίας το όνομα σε προϊδεάζει για τον τελικό προορισμό της, το Πρώτο Κοιμητήριο Αθηνών. Αν δεν είστε από αυτούς που πιστεύουν στις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες η επίσκεψη σε αυτή την υπαίθρια γλυπτοθήκη θα σας μείνει αξέχαστη.

Ο λόφος του Λογγίνου που βρίσκεται δίπλα στο Κοιμητήριο  πλέον έχει διαμορφωθεί ως ένα πάρκο αναψυχής και μπορεί να ικανοποιήσει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Με τα υπέροχα δρομάκια του, τη πυκνή βλάστηση, το μαρμάρινο ψηφιδωτό διάκοσμο καθώς και τη θέα της Ακροπόλης από μια διαφορετική οπτική γωνία. Μέσα στα μικρά δρομάκια του όλοι μπορούν να βρούν το ησυχαστήριο τους, τον επίγειο παράδεισο, και αν είστε από αυτούς που γοητεύονται από τα παραφυσικά φαινόμενα και τα ανεξήγητα μυστήρια, τότε σίγουρα θα το λατρέψετε για τους μύθους του.

Πηγή : frapress.gr